ئەیوب 4

1 ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە:

Éliphaz de Théman prit la parole et dit:

2 «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟

Si nous osons ouvrir la bouche, en seras-tu peiné? Mais qui pourrait garder le silence?

3 لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە.

Voici, tu as souvent enseigné les autres, Tu as fortifié les mains languissantes,

4 قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند.

Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, Tu as affermi les genoux qui pliaient.

5 بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت.

Et maintenant qu’il s’agit de toi, tu faiblis! Maintenant que tu es atteint, tu te troubles!

6 ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟

Ta crainte de Dieu n’est-elle pas ton soutien? Ton espérance, n’est-ce pas ton intégrité?

7 «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟

Cherche dans ton souvenir: quel est l’innocent qui a péri? Quels sont les justes qui ont été exterminés?

8 وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن.

Pour moi, je l’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité Et qui sèment l’injustice en moissonnent les fruits;

9 بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن.

Ils périssent par le souffle de Dieu, Ils sont consumés par le vent de sa colère,

10 مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران.

Le rugissement des lions prend fin, Les dents des lionceaux sont brisées;

11 شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن.

Le lion périt faute de proie, Et les petits de la lionne se dispersent.

12 «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست.

Une parole est arrivée furtivement jusqu’à moi, Et mon oreille en a recueilli les sons légers.

13 لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە،

Au moment où les visions de la nuit agitent la pensée, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil,

14 ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین.

Je fus saisi de frayeur et d’épouvante, Et tous mes os tremblèrent.

15 ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات.

Un esprit passa près de moi… Tous mes cheveux se hérissèrent…

16 ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست:

Une figure d’un aspect inconnu était devant mes yeux, Et j’entendis une voix qui murmurait doucement:

17 ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟

L’homme serait-il juste devant Dieu? Serait-il pur devant celui qui l’a fait?

18 ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی،

Si Dieu n’a pas confiance en ses serviteurs, S’il trouve de la folie chez ses anges,

19 ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە.

Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d’argile, Qui tirent leur origine de la poussière, Et qui peuvent être écrasés comme un vermisseau!

20 لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

Du matin au soir ils sont brisés, Ils périssent pour toujours, et nul n’y prend garde;

21 ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“

Le fil de leur vie est coupé, Ils meurent, et ils n’ont pas acquis la sagesse.