< ئەیوب 4 >
ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: | 1 |
Then Eliphaz the Temanite answered and said,
«ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ | 2 |
[If] we essay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can refrain from speaking?
لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. | 3 |
Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. | 4 |
Thy words have upheld him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. | 5 |
But now it hath come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ | 6 |
[Is] not [this] thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
«بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ | 7 |
Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? or where were the righteous cut off;
وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. | 8 |
Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. | 9 |
By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. | 10 |
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. | 11 |
The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.
«وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. | 12 |
Now a thing was secretly brought to me, and my ear received a small sound of it.
لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، | 13 |
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men.
ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. | 14 |
Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. | 15 |
Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: | 16 |
It stood still, but I could not discern its form: an image [was] before my eyes, [there was] silence, and I heard a voice, [saying],
”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ | 17 |
Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، | 18 |
Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. | 19 |
How much less [in] them that dwell in houses of clay, whose foundation [is] in the dust, [who] are crushed before the moth?
لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. | 20 |
They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding [it].
ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ | 21 |
Doth not their excellence [which is] in them depart? they die, even without wisdom.