ئەیوب 4

1 ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە:

Then answered Eliphaz the Themanite, and said,

2 «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟

If we essay to address a word to thee, wilt thou be wearied? yet who is able to refrain from speaking?

3 لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە.

Behold, thou hast [ere this] corrected many, and weak hands thou wast wont to strengthen.

4 قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند.

Him that stumbled thy words used to uphold, and to sinking knees thou gavest vigor.

5 بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت.

Yet now, when it cometh to thee, thou art wearied: it toucheth even thee, and thou art terrified.

6 ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟

Is not then thy fear of God still thy confidence, thy hope equal to the integrity of thy ways?

7 «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟

Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous destroyed?

8 وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن.

Even as I have seen, that those who plough wrong-doing, and sow trouble, have to reap the same.

9 بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن.

Before the breathing of God they perish, and before the breath of his nostrils they come to their end.

10 مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران.

The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

11 شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن.

The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness have to scatter themselves abroad.

12 «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست.

But to me a word came by stealth, and my ear took in a scarcely perceptible whisper thereof.

13 لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە،

In intense thoughts out of visions of the night, when deep sleep falleth on men:

14 ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین.

Dread came over me, with trembling, and it caused all my bones to shudder.

15 ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات.

Then flitted a spirit past before my face; the hair of my body stood up:

16 ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست:

It stood still, but I could not recognize its form; a figure was before my eyes, a slight whisper, then a [louder] voice I heard, saying,

17 ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟

Can a mortal be more righteous than God? or can a man be more pure than his Maker?

18 ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی،

Behold, in his servants he putteth no trust, and his angels he chargeth with folly:

19 ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە.

How much less in those that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed till they come to be eaten by the moth?

20 لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

From morning to evening are they broken to pieces: without laying it [to heart] they perish for ever.

21 ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“

Behold, their excellency which is in them is torn away: they die, and this without wisdom.