< ئەیوب 4 >
ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: | 1 |
THEN Eliphaz the Temanite answered and said,
«ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ | 2 |
If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. | 3 |
Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. | 4 |
Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. | 5 |
But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ | 6 |
Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
«بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ | 7 |
Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. | 8 |
Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. | 9 |
By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. | 10 |
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. | 11 |
The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion’s whelps are scattered abroad.
«وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. | 12 |
Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.
لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، | 13 |
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. | 14 |
Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. | 15 |
Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: | 16 |
It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,
”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ | 17 |
Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، | 18 |
Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. | 19 |
How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?
لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. | 20 |
They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.
ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ | 21 |
Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.