ئەیوب 4
| ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: | 1 |
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
| «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ | 2 |
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
| لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. | 3 |
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
| قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. | 4 |
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
| بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. | 5 |
Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
| ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ | 6 |
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
| «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ | 7 |
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
| وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. | 8 |
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
| بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. | 9 |
For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
| مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. | 10 |
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
| شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. | 11 |
Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
| «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. | 12 |
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
| لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، | 13 |
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
| ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. | 14 |
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
| ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. | 15 |
et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
| ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: | 16 |
Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
| ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ | 17 |
"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
| ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، | 18 |
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
| ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. | 19 |
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
| لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. | 20 |
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
| ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ | 21 |
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
