ئەیوب 4

1 ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە:

Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:

2 «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟

“Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!

3 لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە.

Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;

4 قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند.

riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.

5 بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت.

A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!

6 ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟

Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?

7 «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟

TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?

8 وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن.

Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.

9 بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن.

Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.

10 مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران.

Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.

11 شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن.

Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.

12 «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست.

Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.

13 لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە،

Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,

14 ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین.

strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.

15 ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات.

Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.

16 ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست:

Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:

17 ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟

'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?

18 ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی،

Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -

19 ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە.

kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:

20 لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.

21 ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“

Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'