< ئەیوب 39 >

«ئایا دەزانیت کەی بزنە کێوییەکان دەزێن؟ یان تێبینیت کردووە ئەو کاتەی کە ئاسک ژان دەیگرێت؟ 1
Steingeiti, veit du når ho kidar? Vaktar du riderne åt hindi?
ئایا مانگەکانی ئاوسبوونی دەژمێریت یان کاتی زاوزێکردنیان دەزانیت؟ 2
Tel måna’rne dei gjeng med unge, og kjenner du deira fødetid?
چۆک دادەدەن و پاڵ بە ئازارەکانیانەوە دەنێن و بەچکەکانیان دەبێت. 3
Dei bøygjer seg, fø’r sine ungar, so er det slutt med deira rider.
بەچکەکانیان لە چۆڵەوانی بەهێز و گەورە دەبن؛ دەڕۆن و ئیتر ناگەڕێنەوە لایان. 4
På marki kidi veks seg store, spring burt og kjem’kje att til deim.
«کێ کەرەکێوی بەڕەڵا کرد و مێخ زنجیری ئەو کێوییەی کردەوە؟ 5
Kven let villasnet renna fritt, tok bandet av det skjerre dyr,
ئەوەی چۆڵەوانیم کرد بە ماڵی و خوێڵێنم کردە ژینگەی. 6
som eg gav øydemark til heim, den salte steppa til ein bustad?
بە دەنگەدەنگی شار پێدەکەنێت، گوێی لە هاواری لێخوڕ نابێت. 7
Det lær åt byen med sitt ståk, slepp høyra skjenn frå drivaren.
لە چیاکاندا بەدوای لەوەڕگادا دەگەڕێت، بۆ دۆزینەوەی هەموو سەوزاییەک. 8
Det finn seg beite millom fjell, og leitar upp kvart grøne strå.
«ئایا گای کێوی ڕازی دەبێت خزمەتت بکات یان بە شەو لەلای ئاخوڕەکەت بمێنێتەوە؟ 9
Skal tru villuksen vil deg tena, og natta yver ved di krubba?
ئایا دەتوانیت گای کێوی بە گاسنەوە ببەستیتەوە و جووتی پێ بکەیت؟ ئایا بەدواتدا دێت دۆڵەکان خەرتە بکات؟ 10
Kann du til fori honom tøyma, horvar han dalar etter deg?
ئایا پشتی پێ دەبەستیت، چونکە هێزەکەی مەزنە یان کارەکەی خۆتی بۆ بەجێدەهێڵیت؟ 11
Lit du på honom for hans styrke? Og yverlet du han ditt arbeid?
ئایا متمانەی پێ دەکەیت کە دەغڵودانەکەت بهێنێت و بۆ سەر جۆخینەکەت کۆی بکاتەوە؟ 12
Trur du han til å føra grøda heim og draga henne inn i løda?
«بە خۆشییەوە وشترمرغ باڵەفڕکێ دەکات، ئایا پەڕوباڵەکەی وەک لەقلەق پیرۆزە؟ 13
Struss-hoa flaksar kåt med vengen, men viser fjør og veng morskjærleik?
وشترمرغ هێلکەکەی لەسەر زەوی بەجێدەهێڵێت و خۆڵ گەرمیان دادەهێنێت، 14
Nei, ho legg sine egg på jordi, og let so sanden verma deim;
لەبیری دەچێت کە پێ وردوخاشی دەکات و ئاژەڵی کێوی پێی پێدا دەنێن. 15
ho gløymer at ein fot kann treda og villdyr trakka deim i kras.
لەگەڵ بەچکەکانی دڵڕەقە وەک ئەوەی بەچکەی ئەو نەبن؛ گوێی ناداتێ کە ماندووبوونەکەی بێهوودە دەڕوات، 16
Hardt fer ho åt med sine ungar, som var dei ikkje hennar eigne; for fåfengt stræv ho ikkje ræddast.
چونکە خودا دانایی لەبیر بردووەتەوە، لە تێگەیشتن بەشی نەداوە. 17
For Gud let henne gløyma visdom, han ei tiletla henne vit.
کاتێک پەڕەکانی فش دەکاتەوە بۆ ڕاکردن، بە ئەسپ و بە سوارەکەی پێدەکەنێت. 18
Men når ho baskar seg i veg, ho lær åt både hest og mann.
«ئایا تۆ هێز بە ئەسپ دەدەیت یان ملی بە یاڵ دادەپۆشیت؟ 19
Skal tru um du gjev hesten kraft og klæder halsen hans med mån?
ئایا وای لێ دەکەیت کە وەک کوللە قەڵەمباز بدات و دەنگی حیلەکەی تۆقێنەر بێت؟ 20
Let du han som grashoppen springa alt med han frøser skræmeleg.
بە توندی سم بە زەویدا بکوتێت، بە هێزەوە دەربپەڕێت، بەرەو مەیدانی جەنگ مل بنێت. 21
Glad i si kraft han marki skrapar og fer so fram mot væpna flokk.
بە ترس پێبکەنێت و نەتۆقێت؛ لە ڕووی شمشێر نەگەڕێتەوە. 22
Han urædd er og lær åt rædsla, for sverdet ei han vender um,
تیردان شەقەشەقی بێت و خەنجەر و نووکی ڕم ببریسکێنەوە. 23
det skranglar pilhus yver honom, det blenkjer spjot til styng og skot.
بەوپەڕی جۆشوخرۆشەوە غار دەدات، هەتا کاتی لێدانی کەڕەنا خۆی پێ ڕاناگیرێت. 24
Med ståk og bråk han slukar jordi, ustyrleg når stridsluren gjeng.
لە کاتی فووکردن بە کەڕەنادا دەڵێت:”ئەها!“لە دوورەوە بۆنی شەڕ دەکات، هاواری سەرکردەکان و نەعرەتەی جەنگ. 25
Han kneggjar: «Hui!» når luren læt, han verar striden langan leid, med skrik frå hovdingar og herrop!
«ئایا لە تێگەیشتنی تۆدایە هەڵۆ بفڕێت و ڕووەو باشوور باڵەکانی بکاتەوە؟ 26
Flyg hauken upp ved ditt forstand og spilar vengjerne mot sud?
یان بە فەرمانی تۆیە هەڵۆ بەرز بفڕێت و هێلانەکەی لە بەرزی دابنێت؟ 27
Stig ørnen høgt av di du byd, og byggjer reiret sitt i høgdi?
لەسەر لووتکەی چیا نیشتەجێ دەبێت و بە شەو دەمێنێتەوە، هەڵدێری بەردەڵان قەڵاکەیەتی. 28
Han bur på berg og held seg der, på kvasse tind og høge nut.
لەوێوە نێچیری خۆی دەدۆزێتەوە و چاوەکانی لە دوورەوە دەبینن. 29
Derfrå han spæjar etter mat, hans augo yver viddi skodar.
بەچکەکانی خوێن هەڵدەمژن، لە هەرکوێ کوژراوی لێ بێت، ئەو لەوێیە.» 30
Hans ungar gløypar i seg blod; der det finst lik, der er han og.»

< ئەیوب 39 >