ئەیوب 39
| «ئایا دەزانیت کەی بزنە کێوییەکان دەزێن؟ یان تێبینیت کردووە ئەو کاتەی کە ئاسک ژان دەیگرێت؟ | 1 |
Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?
| ئایا مانگەکانی ئاوسبوونی دەژمێریت یان کاتی زاوزێکردنیان دەزانیت؟ | 2 |
As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l’époque de leur délivrance?
| چۆک دادەدەن و پاڵ بە ئازارەکانیانەوە دەنێن و بەچکەکانیان دەبێت. | 3 |
Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.
| بەچکەکانیان لە چۆڵەوانی بەهێز و گەورە دەبن؛ دەڕۆن و ئیتر ناگەڕێنەوە لایان. | 4 |
Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s’en vont, et ne reviennent plus.
| «کێ کەرەکێوی بەڕەڵا کرد و مێخ زنجیری ئەو کێوییەی کردەوە؟ | 5 |
Qui a lâché l’onagre en liberté, qui a brisé les liens de l’âne sauvage,
| ئەوەی چۆڵەوانیم کرد بە ماڵی و خوێڵێنم کردە ژینگەی. | 6 |
à qui j’ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?
| بە دەنگەدەنگی شار پێدەکەنێت، گوێی لە هاواری لێخوڕ نابێت. | 7 |
Il méprise le tumulte des villes, il n’entend pas les cris d’un maître.
| لە چیاکاندا بەدوای لەوەڕگادا دەگەڕێت، بۆ دۆزینەوەی هەموو سەوزاییەک. | 8 |
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.
| «ئایا گای کێوی ڕازی دەبێت خزمەتت بکات یان بە شەو لەلای ئاخوڕەکەت بمێنێتەوە؟ | 9 |
Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?
| ئایا دەتوانیت گای کێوی بە گاسنەوە ببەستیتەوە و جووتی پێ بکەیت؟ ئایا بەدواتدا دێت دۆڵەکان خەرتە بکات؟ | 10 |
L’attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?
| ئایا پشتی پێ دەبەستیت، چونکە هێزەکەی مەزنە یان کارەکەی خۆتی بۆ بەجێدەهێڵیت؟ | 11 |
Te fieras-tu à lui parce qu’il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?
| ئایا متمانەی پێ دەکەیت کە دەغڵودانەکەت بهێنێت و بۆ سەر جۆخینەکەت کۆی بکاتەوە؟ | 12 |
Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?
| «بە خۆشییەوە وشترمرغ باڵەفڕکێ دەکات، ئایا پەڕوباڵەکەی وەک لەقلەق پیرۆزە؟ | 13 |
L’aile de l’autruche bat joyeusement; elle n’a ni l’aile pieuse ni le plumage de la cigogne.
| وشترمرغ هێلکەکەی لەسەر زەوی بەجێدەهێڵێت و خۆڵ گەرمیان دادەهێنێت، | 14 |
Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.
| لەبیری دەچێت کە پێ وردوخاشی دەکات و ئاژەڵی کێوی پێی پێدا دەنێن. | 15 |
Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.
| لەگەڵ بەچکەکانی دڵڕەقە وەک ئەوەی بەچکەی ئەو نەبن؛ گوێی ناداتێ کە ماندووبوونەکەی بێهوودە دەڕوات، | 16 |
Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s’en inquiète pas.
| چونکە خودا دانایی لەبیر بردووەتەوە، لە تێگەیشتن بەشی نەداوە. | 17 |
Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.
| کاتێک پەڕەکانی فش دەکاتەوە بۆ ڕاکردن، بە ئەسپ و بە سوارەکەی پێدەکەنێت. | 18 |
Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.
| «ئایا تۆ هێز بە ئەسپ دەدەیت یان ملی بە یاڵ دادەپۆشیت؟ | 19 |
Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d’une crinière flottante,
| ئایا وای لێ دەکەیت کە وەک کوللە قەڵەمباز بدات و دەنگی حیلەکەی تۆقێنەر بێت؟ | 20 |
qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
| بە توندی سم بە زەویدا بکوتێت، بە هێزەوە دەربپەڕێت، بەرەو مەیدانی جەنگ مل بنێت. | 21 |
Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s’élance au-devant du combat.
| بە ترس پێبکەنێت و نەتۆقێت؛ لە ڕووی شمشێر نەگەڕێتەوە. | 22 |
Il se rit de la peur; rien ne l’effraie; il ne recule pas devant l’épée.
| تیردان شەقەشەقی بێت و خەنجەر و نووکی ڕم ببریسکێنەوە. | 23 |
Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.
| بەوپەڕی جۆشوخرۆشەوە غار دەدات، هەتا کاتی لێدانی کەڕەنا خۆی پێ ڕاناگیرێت. | 24 |
Il frémit, il s’agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.
| لە کاتی فووکردن بە کەڕەنادا دەڵێت:”ئەها!“لە دوورەوە بۆنی شەڕ دەکات، هاواری سەرکردەکان و نەعرەتەی جەنگ. | 25 |
Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.
| «ئایا لە تێگەیشتنی تۆدایە هەڵۆ بفڕێت و ڕووەو باشوور باڵەکانی بکاتەوە؟ | 26 |
Est-ce par ta sagesse que l’épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?
| یان بە فەرمانی تۆیە هەڵۆ بەرز بفڕێت و هێلانەکەی لە بەرزی دابنێت؟ | 27 |
Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élève, et fait son nid sur les hauteurs?
| لەسەر لووتکەی چیا نیشتەجێ دەبێت و بە شەو دەمێنێتەوە، هەڵدێری بەردەڵان قەڵاکەیەتی. | 28 |
Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.
| لەوێوە نێچیری خۆی دەدۆزێتەوە و چاوەکانی لە دوورەوە دەبینن. | 29 |
De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.
| بەچکەکانی خوێن هەڵدەمژن، لە هەرکوێ کوژراوی لێ بێت، ئەو لەوێیە.» | 30 |
Ses petits s’abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.
