< ئەیوب 38 >
یەزدانیش لە گەردەلوولەکەوە وەڵامی ئەیوبی دایەوە و فەرمووی: | 1 |
Depois disto o Senhor respondeu a Job dum redemoinho, e disse:
«ئەمە کێیە، بێ زانیاری قسە دەکات و ڕاوێژی من تێک دەدات؟ | 2 |
Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?
ئێستا وەک پیاو پشتێنەکەی خۆت توند بکە، پرسیارت لێ دەکەم و وەڵامم بدەوە. | 3 |
Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensina.
«کاتێک زەویم دامەزراند لەکوێ بوویت؟ ئەگەر تێگەیشتنت هەیە پێم بڵێ. | 4 |
Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? faze-mo saber, se tens inteligência.
کێ پێوانەکانی دانا؟ بێگومان تۆ دەزانیت! یان کێ گوریسی پێوانەی بەسەردا هێنا؟ | 5 |
Quem lhe pôs as medidas? se tu o sabes; ou quem estendeu sobre ela o cordel?
بناغەکانی لەسەر چی چەسپاند، یان کێ بەردی بناغەکەی دانا، | 6 |
Sobre que estão fundadas as suas bases? ou quem assentou a sua pedra da esquina,
کاتێک ئەستێرەکانی بەرەبەیان پێکەوە هاواری خۆشییان دەکرد و هەموو فریشتەکان هوتافیان دەکێشا؟ | 7 |
Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?
«کێ بە دەروازەکان دەریای بەندکرد، کاتێک بە پاڵەپەستۆ لە منداڵدان هاتە دەرەوە، | 8 |
Ou quem encerrou o mar com portas, quando trasbordou e saiu da madre;
کە هەورم کردە بەرگی و هەوری تاریکم کرد بە قۆنداغی، | 9 |
Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por envolvedouro?
کە فەرزی خۆم بەسەریدا سەپاند و دەروازە و شمشیرەم بۆ دانا، | 10 |
Quando passei sobre ele o meu decreto, e lhe pus portas e ferrolhos;
فەرمووم:”هەتا ئێرە دێیت و تێناپەڕیت؛ لێرە شەپۆلەکانی لووتبەرزیت دەشکێن“؟ | 11 |
E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se quebrarão as tuas ondas empoladas?
«ئایا لە هیچ ڕۆژێک لە ڕۆژانی ژیانتدا فەرمانت بە بەرەبەیان کردووە، هەتا زەردەی خۆر هەڵنەیێت، | 12 |
Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada? ou mostraste à alva o seu lugar;
هەتا ڕۆخەکانی زەوی بگرێت و بەدکارانی لێ بتەکێنێت؟ | 13 |
Para que pegasse dos fins da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;
وەکو مۆرێک کە لە قوڕی دەدەیت، دەوەستێت هەروەکو بەرگی پۆشیبێت. | 14 |
E se transformasse como o barro, sob o selo, e se pusessem como vestidos;
ڕووناکی لە بەدکاران قەدەغە دەکرێت و دەستی بەرزکراوەیان دەشکێنرێت. | 15 |
E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;
«ئایا گەیشتیتە سەرچاوەکانی دەریا و بەناو کون و کەلەبەرەکانی قووڵاییدا هاتوچۆت کرد؟ | 16 |
Ou entraste tu até às origens do mar? ou passeaste no mais profundo do abismo?
ئایا دەروازەکانی مردنت بۆ ئاشکرا بوون یان دەروازەکانی سێبەری مەرگت بینی؟ | 17 |
Ou descobriram-se-te as portas da morte? ou viste as portas da sombra da morte?
ئایا پانوبەرینی زەوی دەزانیت؟ ئەگەر هەموو ئەم شتانە دەزانیت، پێم بڵێ. | 18 |
Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? faze-mo saber, se sabes tudo isto.
«کام ڕێگایە دەچێتە نشینگەی ڕووناکی؟ ئەی شوێنی نیشتەجێبوونی تاریکی لەکوێیە؟ | 19 |
Onde está o caminho para onde mora a luz? e, quanto às trevas, onde está o seu lugar;
ئایا دەتوانیت هەریەکەیان بۆ سنووری خۆی ببەیت و ڕێگای ماڵەکانیان شارەزابیت؟ | 20 |
Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?
لەبەر ئەوەی تۆ لەپێش ئەمانەوە لەدایک ببوویت! بە دڵنیاییەوە تۆ زۆر تەمەن درێژیت! | 21 |
Acaso tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias?
«ئایا چووی بۆ ناو ئەمبارەکانی بەفر یان کۆگاکانی تەرزەت بینیوە، | 22 |
Ou entraste tu até aos tesouros da neve? e viste os tesouros da saraiva,
ئەوەی هەڵمگرتووە بۆ کاتی تەنگانە، بۆ ڕۆژانی نەهامەتی و جەنگ؟ | 23 |
Que eu retenho até do tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?
لە چ ڕێگایەکەوە بروسکە دابەش دەبێت و بای ڕۆژهەڵات لەسەر زەوی بڵاو دەبێتەوە؟ | 24 |
Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?
کێ لێکی جیا کردەوە جۆگەکان بۆ بارانی بە لێشاو و ڕێچکە بۆ باوبۆران؟ | 25 |
Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões;
بۆ ئاودانی خاکێک کە مرۆڤی تێدا نییە، بەسەر چۆڵەوانییەک کە ئادەمیزادی تێدا نییە، | 26 |
Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há gente;
بۆ ئەوەی خاکی کاول و وێران تێر بکات، وا بکات گیای لێ بڕووێت. | 27 |
Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?
ئایا باران باوکی هەیە؟ ئەی کێ دڵۆپەکانی شەونم دەخاتەوە؟ | 28 |
A chuva porventura tem pai? ou quem gera as gotas do orvalho,
بەستەڵەک لە سکی کێ دێتە دەرەوە؟ شەختەی ئاسمان بۆ کێ لەدایک دەبێت، | 29 |
De cujo ventre procede o gelo? e quem gera a geada do céu?
کاتێک ئاوەکان وەک بەردیان لێ دێت و ڕووی قووڵاییەکان دەیبەستێت؟ | 30 |
Como debaixo de pedra as águas se escondem: e a superfície do abismo se coalha.
«ئایا تۆ دەتوانیت گرێیەکانی حەوتەوانە ببەستیت یان گرێ بەستراوەکانی ڕاوچی بکەیتەوە؟ | 31 |
Ou poderás tu ajuntar as delícias das sete estrelas, ou soltar os atilhos do Orion?
ئایا تۆ دەتوانیت کەلووەکان لە کاتی خۆی دەربخەیت، یان ڕێنمایی کەلووی ورچ بکەیت لەگەڵ بەچکەکانی؟ | 32 |
Ou produzir as constelações a seu tempo? e guiar a Ursa com seus filhos?
ئایا یاساکانی ئاسمان دەزانیت، یاخود تۆ بڕیاری دەسەڵاتی ئەو بەسەر زەویدا دەچەسپێنیت؟ | 33 |
Sabes tu as ordenanças dos céus? ou podes dispor do domínio deles sobre a terra?
«ئایا دەتوانیت دەنگت بۆ هەورەکان بەرز بکەیتەوە هەتا بە لێشاوی ئاو داتبپۆشێت؟ | 34 |
Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?
ئایا توانای ئەوەت هەیە بروسکەکان بنێریت، جا بڕۆن و بڵێن:”ئەوەتاین ئێمە“؟ | 35 |
Ou enviarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?
کێ دانایی دەبەخشێت یان تێگەیشتن بە مێشک دەدات؟ | 36 |
Quem pôs a sabedoria nas entranhas? ou quem deu ao sentido o entendimento?
کێ بە داناییەوە هەورەکان دەژمێرێت یان مەشکەکانی ئاسمان دەڕژێنێت، | 37 |
Quem numerará as nuvens pela sabedoria? ou os odres dos céus, quem os abaixará,
کاتێک تێکەڵ بە خۆڵ دەبێت یەکدەگرن و دەبنە قوڕ؟ | 38 |
Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?
«ئایا تۆ نێچیر بۆ شێرە مێ ڕاو دەکەیت یان هەڵپەی بەچکە شێرەکان ئارام دەکەیتەوە، | 39 |
Porventura caçarás tu preza para a leoa? ou fartarás a fome dos filhos dos leões,
کاتێک لەناو بێشەکەیان خۆیان دەکێشنەوە و خۆیان مەڵاس دەدەن بۆ بۆسە؟ | 40 |
Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?
کێ ڕاو بۆ قەلەڕەش ئامادە دەکات کە بەچکەکانی دەقیڕێنن بۆ خودا و لەبەر نەبوونی خواردن پەرتەوازە بوون؟ | 41 |
Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus pintainhos gritam a Deus e andam vagueando, por não terem de comer?