< ئەیوب 38 >

یەزدانیش لە گەردەلوولەکەوە وەڵامی ئەیوبی دایەوە و فەرمووی: 1
Depois disto o Senhor respondeu a Job dum redemoinho, e disse:
«ئەمە کێیە، بێ زانیاری قسە دەکات و ڕاوێژی من تێک دەدات؟ 2
Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?
ئێستا وەک پیاو پشتێنەکەی خۆت توند بکە، پرسیارت لێ دەکەم و وەڵامم بدەوە. 3
Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensina.
«کاتێک زەویم دامەزراند لەکوێ بوویت؟ ئەگەر تێگەیشتنت هەیە پێم بڵێ. 4
Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? faze-mo saber, se tens inteligência.
کێ پێوانەکانی دانا؟ بێگومان تۆ دەزانیت! یان کێ گوریسی پێوانەی بەسەردا هێنا؟ 5
Quem lhe pôs as medidas? se tu o sabes; ou quem estendeu sobre ela o cordel?
بناغەکانی لەسەر چی چەسپاند، یان کێ بەردی بناغەکەی دانا، 6
Sobre que estão fundadas as suas bases? ou quem assentou a sua pedra da esquina,
کاتێک ئەستێرەکانی بەرەبەیان پێکەوە هاواری خۆشییان دەکرد و هەموو فریشتەکان هوتافیان دەکێشا؟ 7
Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?
«کێ بە دەروازەکان دەریای بەندکرد، کاتێک بە پاڵەپەستۆ لە منداڵدان هاتە دەرەوە، 8
Ou quem encerrou o mar com portas, quando trasbordou e saiu da madre;
کە هەورم کردە بەرگی و هەوری تاریکم کرد بە قۆنداغی، 9
Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por envolvedouro?
کە فەرزی خۆم بەسەریدا سەپاند و دەروازە و شمشیرەم بۆ دانا، 10
Quando passei sobre ele o meu decreto, e lhe pus portas e ferrolhos;
فەرمووم:”هەتا ئێرە دێیت و تێناپەڕیت؛ لێرە شەپۆلەکانی لووتبەرزیت دەشکێن“؟ 11
E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se quebrarão as tuas ondas empoladas?
«ئایا لە هیچ ڕۆژێک لە ڕۆژانی ژیانتدا فەرمانت بە بەرەبەیان کردووە، هەتا زەردەی خۆر هەڵنەیێت، 12
Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada? ou mostraste à alva o seu lugar;
هەتا ڕۆخەکانی زەوی بگرێت و بەدکارانی لێ بتەکێنێت؟ 13
Para que pegasse dos fins da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;
وەکو مۆرێک کە لە قوڕی دەدەیت، دەوەستێت هەروەکو بەرگی پۆشیبێت. 14
E se transformasse como o barro, sob o selo, e se pusessem como vestidos;
ڕووناکی لە بەدکاران قەدەغە دەکرێت و دەستی بەرزکراوەیان دەشکێنرێت. 15
E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;
«ئایا گەیشتیتە سەرچاوەکانی دەریا و بەناو کون و کەلەبەرەکانی قووڵاییدا هاتوچۆت کرد؟ 16
Ou entraste tu até às origens do mar? ou passeaste no mais profundo do abismo?
ئایا دەروازەکانی مردنت بۆ ئاشکرا بوون یان دەروازەکانی سێبەری مەرگت بینی؟ 17
Ou descobriram-se-te as portas da morte? ou viste as portas da sombra da morte?
ئایا پانوبەرینی زەوی دەزانیت؟ ئەگەر هەموو ئەم شتانە دەزانیت، پێم بڵێ. 18
Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? faze-mo saber, se sabes tudo isto.
«کام ڕێگایە دەچێتە نشینگەی ڕووناکی؟ ئەی شوێنی نیشتەجێبوونی تاریکی لەکوێیە؟ 19
Onde está o caminho para onde mora a luz? e, quanto às trevas, onde está o seu lugar;
ئایا دەتوانیت هەریەکەیان بۆ سنووری خۆی ببەیت و ڕێگای ماڵەکانیان شارەزابیت؟ 20
Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?
لەبەر ئەوەی تۆ لەپێش ئەمانەوە لەدایک ببوویت! بە دڵنیاییەوە تۆ زۆر تەمەن درێژیت! 21
Acaso tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias?
«ئایا چووی بۆ ناو ئەمبارەکانی بەفر یان کۆگاکانی تەرزەت بینیوە، 22
Ou entraste tu até aos tesouros da neve? e viste os tesouros da saraiva,
ئەوەی هەڵمگرتووە بۆ کاتی تەنگانە، بۆ ڕۆژانی نەهامەتی و جەنگ؟ 23
Que eu retenho até do tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?
لە چ ڕێگایەکەوە بروسکە دابەش دەبێت و بای ڕۆژهەڵات لەسەر زەوی بڵاو دەبێتەوە؟ 24
Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?
کێ لێکی جیا کردەوە جۆگەکان بۆ بارانی بە لێشاو و ڕێچکە بۆ باوبۆران؟ 25
Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões;
بۆ ئاودانی خاکێک کە مرۆڤی تێدا نییە، بەسەر چۆڵەوانییەک کە ئادەمیزادی تێدا نییە، 26
Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há gente;
بۆ ئەوەی خاکی کاول و وێران تێر بکات، وا بکات گیای لێ بڕووێت. 27
Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?
ئایا باران باوکی هەیە؟ ئەی کێ دڵۆپەکانی شەونم دەخاتەوە؟ 28
A chuva porventura tem pai? ou quem gera as gotas do orvalho,
بەستەڵەک لە سکی کێ دێتە دەرەوە؟ شەختەی ئاسمان بۆ کێ لەدایک دەبێت، 29
De cujo ventre procede o gelo? e quem gera a geada do céu?
کاتێک ئاوەکان وەک بەردیان لێ دێت و ڕووی قووڵاییەکان دەیبەستێت؟ 30
Como debaixo de pedra as águas se escondem: e a superfície do abismo se coalha.
«ئایا تۆ دەتوانیت گرێیەکانی حەوتەوانە ببەستیت یان گرێ بەستراوەکانی ڕاوچی بکەیتەوە؟ 31
Ou poderás tu ajuntar as delícias das sete estrelas, ou soltar os atilhos do Orion?
ئایا تۆ دەتوانیت کەلووەکان لە کاتی خۆی دەربخەیت، یان ڕێنمایی کەلووی ورچ بکەیت لەگەڵ بەچکەکانی؟ 32
Ou produzir as constelações a seu tempo? e guiar a Ursa com seus filhos?
ئایا یاساکانی ئاسمان دەزانیت، یاخود تۆ بڕیاری دەسەڵاتی ئەو بەسەر زەویدا دەچەسپێنیت؟ 33
Sabes tu as ordenanças dos céus? ou podes dispor do domínio deles sobre a terra?
«ئایا دەتوانیت دەنگت بۆ هەورەکان بەرز بکەیتەوە هەتا بە لێشاوی ئاو داتبپۆشێت؟ 34
Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?
ئایا توانای ئەوەت هەیە بروسکەکان بنێریت، جا بڕۆن و بڵێن:”ئەوەتاین ئێمە“؟ 35
Ou enviarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?
کێ دانایی دەبەخشێت یان تێگەیشتن بە مێشک دەدات؟ 36
Quem pôs a sabedoria nas entranhas? ou quem deu ao sentido o entendimento?
کێ بە داناییەوە هەورەکان دەژمێرێت یان مەشکەکانی ئاسمان دەڕژێنێت، 37
Quem numerará as nuvens pela sabedoria? ou os odres dos céus, quem os abaixará,
کاتێک تێکەڵ بە خۆڵ دەبێت یەکدەگرن و دەبنە قوڕ؟ 38
Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?
«ئایا تۆ نێچیر بۆ شێرە مێ ڕاو دەکەیت یان هەڵپەی بەچکە شێرەکان ئارام دەکەیتەوە، 39
Porventura caçarás tu preza para a leoa? ou fartarás a fome dos filhos dos leões,
کاتێک لەناو بێشەکەیان خۆیان دەکێشنەوە و خۆیان مەڵاس دەدەن بۆ بۆسە؟ 40
Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?
کێ ڕاو بۆ قەلەڕەش ئامادە دەکات کە بەچکەکانی دەقیڕێنن بۆ خودا و لەبەر نەبوونی خواردن پەرتەوازە بوون؟ 41
Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus pintainhos gritam a Deus e andam vagueando, por não terem de comer?

< ئەیوب 38 >