< ئەیوب 37 >
«لەبەر ئەمە دڵم خورپە دەکات و لە جێی خۆی دەست دەکات بە کوتان. | 1 |
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
بۆ نەڕەی دەنگەکەی و گرمەگرمی دەمی گوێ شل بکە! | 2 |
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
لەژێر هەموو ئاسمان هەتا ئەوپەڕی زەوی، بە بروسکەکەی دەردەبڕێت. | 3 |
Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
لەدوای ئەوەش هەر دەنگی نەڕەکەی دێت، بە دەنگی پڕ شانازییەکەی دەگرمێنێت. کاتێک دەنگ دەداتەوە بروسکەکەی ڕاناگرێت. | 4 |
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
خودا بە دەنگێکی سەرسوڕهێنەر دەگرمێنێت؛ کاری مەزنی وا دەکات کە ئێمە تێیناگەین. | 5 |
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
بە بەفر دەفەرموێت:”بکەوە سەر زەوی،“هەروەها بە تاوە باران دەفەرموێت:”بە لێزمە ببارێ.“ | 6 |
Qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ.
مۆر لە دەستی هەموو مرۆڤێک دەدات، بۆ ئەوەی هەموو خەڵکی دروستکەری خۆیان بناسن. | 7 |
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
گیانلەبەران دەچنە ناو لانەکانی خۆیانەوە و لەناو کونەکانی خۆیان دەمێننەوە. | 8 |
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
لە باشوورەوە ڕەشەبا دێت و لە باکووریشەوە سەرما. | 9 |
Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
لە هەناسەی خوداوە بەستەڵەک پەیدا دەبێت و سەر ڕووی ئاوەکان دەبنە سەهۆڵ. | 10 |
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
هەروەها هەورەکان بە شێ بار دەکات؛ بروسکەکەی بەناو هەورەکاندا پەرت دەکات. | 11 |
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
بەگوێرەی خواستی ئەو لەسەر ڕووی زەوی ئاوەدان دەگەڕێن هەتا هەموو ئەوە بکات کە فەرمانی پێ دەکرێت. | 12 |
Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
هەورەکان دەهێنێت بۆ تەمبێکردنی خەڵک، یان بۆ ئەوەی ئاو بداتە زەوییەکەی و خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی پیشان بدات. | 13 |
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas iusserit inveniri.
«ئەیوب گوێ بۆ ئەمە شل بکە! هەستە و لە پەرجووەکانی خودا وردبەرەوە. | 14 |
Ausculta hæc Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
ئایا دەزانیت خودا چۆن فەرمان بە هەورەکان دەکات، یان درەوشانەوەی هەورە بروسکەکەی چۆنە؟ | 15 |
Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
ئایا دەزانیت چۆن هەورەکان بە ئاسمانەوە وەستاون، ئایا کارە سەرسوڕهێنەرەکانی خودا دەزانیت ئەوەی کە زانیاری تەواوە؟ | 16 |
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
ئەی ئەوەی لەناو جلوبەرگەکەت گەرما دەتخوات بە کپبوونی زەوی بە بای باشوور، | 17 |
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
ئایا دەتوانیت هاوکاری ئەو بکەیت ئاسمان بڵاو بکەیتەوە، کە وەک ئاوێنەیەکی لە بڕۆنز داڕێژراو ڕەقە؟ | 18 |
Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
«پێمان بڵێ کە چی پێ بڵێین؛ لەبەر ئەوەی ئێمە لە تاریکیداین ناتوانین داواکارییەکەمان ئامادە بکەین. | 19 |
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
ئایا دەبێت پێی بگوترێت کە من دەمەوێ قسە بکەم؟ ئایا مرۆڤ قسە دەکات بۆ ئەوەی خۆی بە قووتدان بدات؟ | 20 |
Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
ئێستاش کەس ناتوانێت تەماشای خۆر بکات کە لە ئاسماندا دەدرەوشێتەوە دوای ئەوەی با هەڵیکرد و ئاسمانی بێگەرد کرد. | 21 |
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
لە باکوورەوە بە شکۆمەندییەکی زێڕین دێت، خودای شکۆدار و سامناک دێت. | 22 |
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
ئێمە پەی بە خودای هەرە بەتوانای باڵادەست نابەین، کە لەبەر دادپەروەرییە مەزنەکەی و ڕاستودروستییە زۆرەکەی ستەم ناکات. | 23 |
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
لەبەر ئەمە خەڵکی لێی دەترسن، چونکە ئاوڕ دەداتەوە لەوانەی کە بە دڵیان دانان.» | 24 |
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.