ئەیوب 37

1 «لەبەر ئەمە دڵم خورپە دەکات و لە جێی خۆی دەست دەکات بە کوتان.

Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

2 بۆ نەڕەی دەنگەکەی و گرمەگرمی دەمی گوێ شل بکە!

Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der gaar fra hans Mund!

3 لەژێر هەموو ئاسمان هەتا ئەوپەڕی زەوی، بە بروسکەکەی دەردەبڕێت.

Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

4 لەدوای ئەوەش هەر دەنگی نەڕەکەی دێت، بە دەنگی پڕ شانازییەکەی دەگرمێنێت. کاتێک دەنگ دەداتەوە بروسکەکەی ڕاناگرێت.

efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke paa Lyn, imedens hans Stemme høres.

5 خودا بە دەنگێکی سەرسوڕهێنەر دەگرمێنێت؛ کاری مەزنی وا دەکات کە ئێمە تێیناگەین.

Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

6 بە بەفر دەفەرموێت:”بکەوە سەر زەوی،“هەروەها بە تاوە باران دەفەرموێت:”بە لێزمە ببارێ.“

Thi han siger til Sneen: »Fald ned paa Jorden!« til Byger og Regnskyl: »Bliv stærke!«

7 مۆر لە دەستی هەموو مرۆڤێک دەدات، بۆ ئەوەی هەموو خەڵکی دروستکەری خۆیان بناسن.

For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle maa kende hans Gerning.

8 گیانلەبەران دەچنە ناو لانەکانی خۆیانەوە و لەناو کونەکانی خۆیان دەمێننەوە.

De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

9 لە باشوورەوە ڕەشەبا دێت و لە باکووریشەوە سەرما.

Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

10 لە هەناسەی خوداوە بەستەڵەک پەیدا دەبێت و سەر ڕووی ئاوەکان دەبنە سەهۆڵ.

Ved Guds Aande bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

11 هەروەها هەورەکان بە شێ بار دەکات؛ بروسکەکەی بەناو هەورەکاندا پەرت دەکات.

Saa fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

12 بەگوێرەی خواستی ئەو لەسەر ڕووی زەوی ئاوەدان دەگەڕێن هەتا هەموو ئەوە بکات کە فەرمانی پێ دەکرێت.

det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, paa hele den vide Jord,

13 هەورەکان دەهێنێت بۆ تەمبێکردنی خەڵک، یان بۆ ئەوەی ئاو بداتە زەوییەکەی و خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی پیشان بدات.

hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

14 «ئەیوب گوێ بۆ ئەمە شل بکە! هەستە و لە پەرجووەکانی خودا وردبەرەوە.

Job du maa lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

15 ئایا دەزانیت خودا چۆن فەرمان بە هەورەکان دەکات، یان درەوشانەوەی هەورە بروسکەکەی چۆنە؟

Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys straale frem fra sin Sky?

16 ئایا دەزانیت چۆن هەورەکان بە ئاسمانەوە وەستاون، ئایا کارە سەرسوڕهێنەرەکانی خودا دەزانیت ئەوەی کە زانیاری تەواوە؟

Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

17 ئەی ئەوەی لەناو جلوبەرگەکەت گەرما دەتخوات بە کپبوونی زەوی بە بای باشوور،

Du, hvis Klæder ophedes, naar Jorden døser ved Søndenvind?

18 ئایا دەتوانیت هاوکاری ئەو بکەیت ئاسمان بڵاو بکەیتەوە، کە وەک ئاوێنەیەکی لە بڕۆنز داڕێژراو ڕەقە؟

Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

19 «پێمان بڵێ کە چی پێ بڵێین؛ لەبەر ئەوەی ئێمە لە تاریکیداین ناتوانین داواکارییەکەمان ئامادە بکەین.

Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi faa frem for Mørke.

20 ئایا دەبێت پێی بگوترێت کە من دەمەوێ قسە بکەم؟ ئایا مرۆڤ قسە دەکات بۆ ئەوەی خۆی بە قووتدان بدات؟

Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

21 ئێستاش کەس ناتوانێت تەماشای خۆر بکات کە لە ئاسماندا دەدرەوشێتەوە دوای ئەوەی با هەڵیکرد و ئاسمانی بێگەرد کرد.

Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

22 لە باکوورەوە بە شکۆمەندییەکی زێڕین دێت، خودای شکۆدار و سامناک دێت.

fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

23 ئێمە پەی بە خودای هەرە بەتوانای باڵادەست نابەین، کە لەبەر دادپەروەرییە مەزنەکەی و ڕاستودروستییە زۆرەکەی ستەم ناکات.

og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig paa Retfærd bøjer han ikke Retten;

24 لەبەر ئەمە خەڵکی لێی دەترسن، چونکە ئاوڕ دەداتەوە لەوانەی کە بە دڵیان دانان.»

derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.