ئەیوب 32

1 ئیتر ئەو سێ پیاوە وازیان لە وەڵامدانەوەی ئەیوب هێنا، چونکە ئەو خۆی بە ڕاست دەزانی.

Então aqueles três homens cessaram de responder a Jó, porque ele era justo em seus olhos.

2 بەڵام ئەلیهوی کوڕی بەرەخێلی بووزی لە هۆزی ڕام لە ئەیوب تووڕە بوو. تووڕەیی جۆشا، چونکە ئەیوب خۆی بە بێتاوان دادەنا و گلەیی لە خودا دەکرد.

Porém se acendeu a ira de Eliú, filho de Baraquel, buzita, da família de Rão; contra Jó se acendeu sua ira, porque justificava mais a si mesmo que a Deus.

3 لە سێ هاوڕێکەشی تووڕە بوو، چونکە لەگەڵ ئەوەی نەیاندەتوانی بە هیچ شێوەیەک بەرپەرچی ئەیوب بدەنەوە، ئەیوبیان تاوانبار کرد.

Também sua ira se acendeu contra seus três amigos, porque não achavam o que responder, ainda que tinham condenado a Jó.

4 ئەلیهوش لەسەر ئەیوب ئارامی گرت، چونکە ئەوان لەو بە تەمەنتر بوون.

E Eliú tinha esperado a Jó naquela discussão, porque tinham mais idade que ele.

5 کاتێک ئەلیهو بینی هیچ وەڵامێک لە دەمی ئەو سێ پیاوەدا نییە، تووڕە بوو.

Porém quando Eliú viu que não havia resposta na boca daqueles três homens, sua ira se acendeu.

6 ئیتر ئەلیهوی کوڕی بەرەخێلی بووزی وەڵامی دایەوە: «من تەمەنم کەمە و ئێوەش پیرن؛ لەبەر ئەوە نەوێرام و ترسام بیروڕای خۆمتان پێ بڵێم.

Por isso Eliú, filho de Baraquel, buzita, respondeu, dizendo: Eu sou jovem e vós sois idosos; por isso fiquei receoso e tive medo de vos declarar minha opinião.

7 گوتم:”با تەمەن قسە بکات و با زۆری ساڵان دانایی ڕابگەیەنن.“

Eu dizia: Os dias falem, e a multidão de anos ensine sabedoria.

8 بەڵام ڕۆحی مرۆڤ هەناسەی خودای هەرە بەتوانایە، ئەوە کە تێگەیشتن بە مرۆڤ دەبەخشێت.

Certamente há espírito no ser humano, e a inspiração do Todo-Poderoso os faz entendedores.

9 تەنها ئەوانەی تەمەن درێژن دانا نین و تەنها پیران نین کە لە دادوەری تێدەگەن.

Não são [somente] os grandes que são sábios, nem [somente] os velhos entendem o juízo.

10 «لەبەر ئەوە دەڵێم: گوێم لێ بگرن؛ منیش بیروڕای خۆم ڕادەگەیەنم.

Por isso eu digo: escutai-me; também eu declararei minha opinião.

11 ئەوەتا من ئارامم گرت لەسەر قسەکانتان، گوێم شل کرد بۆ بەهانەکانتان؛ هەتا قسەکانتان تاقی کردەوە

Eis que eu aguardei vossas palavras, [e] dei ouvidos a vossas considerações, enquanto vós buscáveis argumentos.

12 لێتان وردبوومەوە. بەڵام کەستان بەڵگەتان لە دژی بەهانەی ئەیوب نەهێنایەوە و وەڵامی بەهانەکانی ئەوتان نەدایەوە.

Eu prestei atenção a vós, porém eis que ninguém há de vós que possa convencer a Jó, [nem] que responda a suas palavras.

13 لەبەر ئەوە مەڵێن:”داناییمان دۆزییەوە؛ با خودا بەرپەرچی ئەیوب بداتەوە، نەک مرۆڤ.“

Portanto não digais: Encontramos a sabedoria; que Deus o derrote, [e] não o homem.

14 ئەیوب قسەکانی ئاراستەی من نەکردووە و منیش بە قسەکانی ئێوە وەڵامی نادەمەوە.

Jó não dirigiu suas palavras a mim, nem eu lhe responderei com vossos dizeres.

15 «واقیان وڕماوە و هیچ وەڵامیش نادەنەوە؛ قسەیان لێ داماڵرا.

Estão pasmos, não respondem mais; faltam-lhes palavras.

16 ئێستا کە بێدەنگن، ئایا دەبێت چاوەڕێ بکەم، کە لەوێ ڕادەوەستن بەبێ وەڵام؟

Esperei, pois, porém [agora] não falam; porque já pararam, [e] não respondem mais.

17 ئێستا منیش بەشی خۆم وەڵام دەدەمەوە؛ منیش بیروڕای خۆم ڕادەگەیەنم،

Também eu responderei minha parte; também eu declararei minha opinião.

18 چونکە پڕم لە قسەکردن و ڕۆحی ناخم تەنگاوم دەکات؛

Porque estou cheio de palavras, e o espírito em meu ventre me obriga.

19 ئەوەتا ناخم وەک شەرابێکە سەرەکەی نەکرابێتەوە، وەک مەشکەیەکی نوێیە خەریکە بدڕێت.

Eis que meu ventre é como o vinho que não tem abertura; e que está a ponto de arrebentar como odres novos.

20 قسە دەکەم با ئاهێکم بەبەردا بێتەوە؛ لێوەکانم دەکەمەوە و وەڵام دەدەمەوە.

Falarei, para que eu me alivie; abrirei meus lábios, e responderei.

21 لایەنگری کەس ناکەم و مەرایی هیچ کەسێکیش ناکەم؛

Não farei eu acepção de pessoas, nem usarei de títulos lisonjeiros para com o homem.

22 چونکە زمانلووسی نازانم جارێ دروستکەرەکەم نامبات.

Pois não sei lisonjear; [caso contrário], meu Criador logo me removeria.