ئەیوب 31

1 «پەیمانم لەگەڵ چاوەکانم بەست، ئیتر چۆن تەماشای پاکیزەیەک بکەم؟

Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

2 بەشی ئێمە لە خودا لە سەرەوە چییە، چ میراتێکمان هەیە لە توانادارەکەی ئاسمان؟

Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

3 ئایا کارەسات بۆ بەدکار و بەڵا بۆ خراپەکار نییە؟

Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

4 ئایا ئەو تەماشای ڕێگای من ناکات و هەموو هەنگاوەکانم ناژمێرێت؟

Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

5 «ئەگەر لەگەڵ درۆ ملی ڕێم گرتبێتەبەر یان پێیەکانم پەلەیان کردبێت بەرەو فێڵ،

Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

6 با خودا لە تەرازووی ڕاستودروستیدا بمکێشێت و بزانێت کە کەموکوڕیم نییە.

- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

7 ئەگەر هەنگاوەکانم لە ڕێچکە لایانداوە، ئەگەر دڵم بەدوای چاوم کەوتووە، یان ئەگەر کردەوەکانم دەستەکانی منیان گڵاو کردووە،

Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

8 ئەوا ئەوەی من چاندم با کەسانی دیکە بیخۆن، با لقەکانم ڕیشەکێش بکرێن.

so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

9 «ئەگەر دڵم بەلای ژنێکدا فریوی خواردووە، یان لە بەردەرگای دراوسێکەم بۆسەم داناوە،

Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

10 با ژنەکەم دانەوێڵەی پیاوێکی دیکە بهاڕێت و با خەڵکانی دیکە بەسەریدا بچەمێنەوە.

so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

11 لەبەر ئەوەی ئەمە بێ ناموسییە، تاوانە و پێویستە دادگایی بکرێت.

For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

12 ئاگرێکە هەتا لەناوچوون دەخوات و هەموو دروێنەکەم ڕیشەکێش دەکات.

ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

13 «ئەگەر مافی خزمەتکار و کارەکەرەکەم ڕەت کردووەتەوە کاتێک لە دژی من سکاڵایان کردووە،

Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

14 ئەو کاتە چی بکەم لە کاتی ڕووبەڕووبوونەوەم لەگەڵ خودا؟ ئەگەر لێکۆڵینەوەم لەگەڵ بکرێت بە چی وەڵامی بدەمەوە؟

- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

15 ئایا دروستکەری من لە سکدا دروستکەری ئەوانیش نییە؟ ئایا شێوەکێشمان لە سکی دایک یەک نییە؟

Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

16 «ئەگەر هەژارانم لە مرازی خۆیان قەدەغە کردبێت یان چاوی بێوەژنم فەوتاندبێت،

Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

17 یان پارووەکەی خۆم بە تەنها خواردبێت، کە هەتیو لێی نەخواردبێت،

hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

18 بەڵام لە گەنجیمەوە وەک باوک بە هەتیوی بەخێوم کردووە و لە سکی دایکمەوە ڕێنمایی بێوەژنم کردووە.

- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

19 ئەگەر فەوتاوێکم بینیبێت لەبەر نەبوونی جل یان نەدارێکی بێ بەرگ،

Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

20 کە بە کەوڵی مەڕەکەم خۆیان گەرم نەکردووەتەوە ئیتر لە دڵیانەوە داوای بەرەکەتیان بۆ نەکردووم،

og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

21 ئەگەر پەیوەندیم لەگەڵ کاربەدەستانم بەکارهێناوە بۆ ئەوەی دەستدرێژی بکەمە سەر هەتیو،

hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

22 با شانم لە ئەستۆم بەربێتەوە و با قۆڵم لە جومگەکەیەوە بشکێت.

Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

23 لەبەر ئەوەی کارەسات لە خوداوە بەلامەوە تۆقێنەرە و لە ترسی شکۆیەکەی نەمتوانی شتی وا بکەم.

For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

24 «ئەگەر پشتم بە زێڕی خۆم بەستووە و ئەگەر بە زێڕی بێگەردم گوت:”تۆ پاڵپشتی منی،“

Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

25 ئەگەر دڵخۆش بووم کە سامانەکەم زۆر بوو و لەبەر ئەوەی زۆریان بەدەستهێناوە،

Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

26 ئەگەر تەماشای ڕووناکی خۆرم کردووە کاتێک درەوشاوەتەوە، یان مانگ کاتێک بە جوانییەوە دەڕوات

såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

27 تاوەکو دڵم بە نهێنی فریودراو و دەستم دەمی داپۆشی،

vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

28 ئەوا ئەمانەش تاوان دەبن و دەدرێن بە دادگا، چونکە ئەگەر شتی وام بکردایە ناپاک دەبووم بەرامبەر بە خودا لە سەرەوە.

so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

29 «ئەگەر بە بەڵای ناحەزەکەم دڵخۆش بووم یان بزەم گرت کە تووشی خراپە بوو،

Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

30 بەڵکو نەمهێشت مەڵاشووم گوناه بکات بەوەی کە بە نەفرەتەوە داوای ژیانی ئەو بکات؛

- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

31 ئەگەر کەسانی ناو چادرەکەم هەرگیز نەیانگوتایە،”کێ یەکێک دەهێنێت لە خواردنەکەی ئەیوب تێری نەخواردبێت؟“

hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

32 ئاوارەیەک لە دەرەوە شەوی بەسەرنەبرد، دەرگای ماڵەکەم بۆ ڕێبوار کردەوە.

- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

33 ئەگەر وەک خەڵکی دیکە یاخیبوونی خۆم داپۆشیوە، بە شاردنەوەی تاوانەکانم لە باوەشی خۆم،

hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

34 بەهۆی ئەوەی لە قسەی خەڵک ترساوم، لە سووکایەتی پێکردنی خێڵەکان تۆقیوم، لەبەر ئەوەیە کە بێدەنگم و لە ماڵەوە دانیشتووم.

di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

35 «خۆزگە یەکێک دەبوو گوێی لێم دەگرت! ئەوەتا مۆری من، با خودای هەرە بەتوانا وەڵامم پێ بداتەوە؛ ئەوەی سکاڵا لە من دەکات با سکاڵانامەکەی پێشکەش بکات.

Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

36 بێگومان لەسەر شانم هەڵمدەگرت، دەمبەست وەک تاج بەسەرمەوە.

den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

37 ژمارەی هەنگاوەکانی خۆم پێی دەگوت، پێشکەشیشم دەکرد وەک بۆ فەرمانڕەوایەک.

eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

38 «ئەگەر زەوییەکەم هاواری کردووە لە دژی من و هەموو هێڵی جووتەکانی بە فرمێسک تەڕ دەبێت،

Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

39 ئەگەر بەروبوومەکەی ئەوم بەبێ پارە خواردووە یان گیانی کرێچییەکانیم کوژاندووەتەوە،

åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

40 با لە جێی گەنم دڕک بڕووێت و لە جێی جۆ زیوان.» وشەکانی ئەیوب تەواو بوون.

Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.