ئەیوب 31

1 «پەیمانم لەگەڵ چاوەکانم بەست، ئیتر چۆن تەماشای پاکیزەیەک بکەم؟

“I made a covenant for my eyes, And how do I attend to a virgin?

2 بەشی ئێمە لە خودا لە سەرەوە چییە، چ میراتێکمان هەیە لە توانادارەکەی ئاسمان؟

And what [is] the portion of God from above? And the inheritance of the Mighty from the heights?

3 ئایا کارەسات بۆ بەدکار و بەڵا بۆ خراپەکار نییە؟

Is not calamity to the perverse? And strangeness to workers of iniquity?

4 ئایا ئەو تەماشای ڕێگای من ناکات و هەموو هەنگاوەکانم ناژمێرێت؟

Does He not see my ways, And number all my steps?

5 «ئەگەر لەگەڵ درۆ ملی ڕێم گرتبێتەبەر یان پێیەکانم پەلەیان کردبێت بەرەو فێڵ،

If I have walked with vanity, And my foot hurries to deceit,

6 با خودا لە تەرازووی ڕاستودروستیدا بمکێشێت و بزانێت کە کەموکوڕیم نییە.

He weighs me in righteous balances, And God knows my integrity.

7 ئەگەر هەنگاوەکانم لە ڕێچکە لایانداوە، ئەگەر دڵم بەدوای چاوم کەوتووە، یان ئەگەر کردەوەکانم دەستەکانی منیان گڵاو کردووە،

If my step turns aside from the way, And my heart has gone after my eyes, And blemish has cleaved to my hands,

8 ئەوا ئەوەی من چاندم با کەسانی دیکە بیخۆن، با لقەکانم ڕیشەکێش بکرێن.

Let me sow—and another eat, And let my products be rooted out.

9 «ئەگەر دڵم بەلای ژنێکدا فریوی خواردووە، یان لە بەردەرگای دراوسێکەم بۆسەم داناوە،

If my heart has been enticed by a woman, And I laid wait by the opening of my neighbor,

10 با ژنەکەم دانەوێڵەی پیاوێکی دیکە بهاڕێت و با خەڵکانی دیکە بەسەریدا بچەمێنەوە.

Let my wife grind to another, And let others bend over her.

11 لەبەر ئەوەی ئەمە بێ ناموسییە، تاوانە و پێویستە دادگایی بکرێت.

For it [is] a wicked thing, and a judicial iniquity;

12 ئاگرێکە هەتا لەناوچوون دەخوات و هەموو دروێنەکەم ڕیشەکێش دەکات.

For it [is] a fire, it consumes to destruction, And takes root among all my increase,

13 «ئەگەر مافی خزمەتکار و کارەکەرەکەم ڕەت کردووەتەوە کاتێک لە دژی من سکاڵایان کردووە،

If I despise the cause of my manservant, And of my handmaid, In their contending with me,

14 ئەو کاتە چی بکەم لە کاتی ڕووبەڕووبوونەوەم لەگەڵ خودا؟ ئەگەر لێکۆڵینەوەم لەگەڵ بکرێت بە چی وەڵامی بدەمەوە؟

Then what do I do when God arises? And when He inspects, What do I answer Him?

15 ئایا دروستکەری من لە سکدا دروستکەری ئەوانیش نییە؟ ئایا شێوەکێشمان لە سکی دایک یەک نییە؟

Did He that made me in the womb not make him? Indeed, One prepares us in the womb.

16 «ئەگەر هەژارانم لە مرازی خۆیان قەدەغە کردبێت یان چاوی بێوەژنم فەوتاندبێت،

If I withhold the poor from pleasure, And consume the eyes of the widow,

17 یان پارووەکەی خۆم بە تەنها خواردبێت، کە هەتیو لێی نەخواردبێت،

And I eat my morsel by myself, And the orphan has nothing [to] eat of it,

18 بەڵام لە گەنجیمەوە وەک باوک بە هەتیوی بەخێوم کردووە و لە سکی دایکمەوە ڕێنمایی بێوەژنم کردووە.

(But from my youth He grew up with me as [with] a father, And from the belly of my mother I am led),

19 ئەگەر فەوتاوێکم بینیبێت لەبەر نەبوونی جل یان نەدارێکی بێ بەرگ،

If I see [any] perishing without clothing, And there is no covering for the needy,

20 کە بە کەوڵی مەڕەکەم خۆیان گەرم نەکردووەتەوە ئیتر لە دڵیانەوە داوای بەرەکەتیان بۆ نەکردووم،

If his loins have not blessed me, And from the fleece of my sheep He does not warm himself,

21 ئەگەر پەیوەندیم لەگەڵ کاربەدەستانم بەکارهێناوە بۆ ئەوەی دەستدرێژی بکەمە سەر هەتیو،

If I have waved my hand at the fatherless, When I see [him] in the gate of my court,

22 با شانم لە ئەستۆم بەربێتەوە و با قۆڵم لە جومگەکەیەوە بشکێت.

Let my shoulder fall from its blade, And the bone from my arm be broken.

23 لەبەر ئەوەی کارەسات لە خوداوە بەلامەوە تۆقێنەرە و لە ترسی شکۆیەکەی نەمتوانی شتی وا بکەم.

For calamity [from] God [is] a dread to me, And because of His excellence I am not able.

24 «ئەگەر پشتم بە زێڕی خۆم بەستووە و ئەگەر بە زێڕی بێگەردم گوت:”تۆ پاڵپشتی منی،“

If I have made gold my confidence, And to the pure gold have said, My trust;

25 ئەگەر دڵخۆش بووم کە سامانەکەم زۆر بوو و لەبەر ئەوەی زۆریان بەدەستهێناوە،

If I rejoice because my wealth [is] great, And because my hand has found abundance,

26 ئەگەر تەماشای ڕووناکی خۆرم کردووە کاتێک درەوشاوەتەوە، یان مانگ کاتێک بە جوانییەوە دەڕوات

If I see the light when it shines, And the precious moon walking,

27 تاوەکو دڵم بە نهێنی فریودراو و دەستم دەمی داپۆشی،

And my heart is enticed in secret, And my hand kisses my mouth,

28 ئەوا ئەمانەش تاوان دەبن و دەدرێن بە دادگا، چونکە ئەگەر شتی وام بکردایە ناپاک دەبووم بەرامبەر بە خودا لە سەرەوە.

It also [is] a judicial iniquity, For I had lied to God above.

29 «ئەگەر بە بەڵای ناحەزەکەم دڵخۆش بووم یان بزەم گرت کە تووشی خراپە بوو،

If I rejoice at the ruin of my hater, And stirred up myself when evil found him,

30 بەڵکو نەمهێشت مەڵاشووم گوناه بکات بەوەی کە بە نەفرەتەوە داوای ژیانی ئەو بکات؛

Indeed, I have not permitted my mouth to sin, To ask with an oath his life.

31 ئەگەر کەسانی ناو چادرەکەم هەرگیز نەیانگوتایە،”کێ یەکێک دەهێنێت لە خواردنەکەی ئەیوب تێری نەخواردبێت؟“

If not, say, O men of my tent: O that we had of his flesh, we are not satisfied.

32 ئاوارەیەک لە دەرەوە شەوی بەسەرنەبرد، دەرگای ماڵەکەم بۆ ڕێبوار کردەوە.

A stranger does not lodge in the street, I open my doors to the traveler.

33 ئەگەر وەک خەڵکی دیکە یاخیبوونی خۆم داپۆشیوە، بە شاردنەوەی تاوانەکانم لە باوەشی خۆم،

If I have covered my transgressions as Adam, To hide my iniquity in my bosom,

34 بەهۆی ئەوەی لە قسەی خەڵک ترساوم، لە سووکایەتی پێکردنی خێڵەکان تۆقیوم، لەبەر ئەوەیە کە بێدەنگم و لە ماڵەوە دانیشتووم.

Because I fear a great multitude, And the contempt of families frightens me, Then I am silent, I do not go out of the opening.

35 «خۆزگە یەکێک دەبوو گوێی لێم دەگرت! ئەوەتا مۆری من، با خودای هەرە بەتوانا وەڵامم پێ بداتەوە؛ ئەوەی سکاڵا لە من دەکات با سکاڵانامەکەی پێشکەش بکات.

Who gives to me a hearing? Behold, my mark. The Mighty One answers me, And my adversary has written a bill.

36 بێگومان لەسەر شانم هەڵمدەگرت، دەمبەست وەک تاج بەسەرمەوە.

If not—on my shoulder I take it up, I bind it [as] a crown on myself.

37 ژمارەی هەنگاوەکانی خۆم پێی دەگوت، پێشکەشیشم دەکرد وەک بۆ فەرمانڕەوایەک.

The number of my steps I tell Him, As a leader I approach Him.

38 «ئەگەر زەوییەکەم هاواری کردووە لە دژی من و هەموو هێڵی جووتەکانی بە فرمێسک تەڕ دەبێت،

If my land cries out against me, And together its furrows weep,

39 ئەگەر بەروبوومەکەی ئەوم بەبێ پارە خواردووە یان گیانی کرێچییەکانیم کوژاندووەتەوە،

If I consumed its strength without money, And the life of its possessors, I have caused to breathe out,

40 با لە جێی گەنم دڕک بڕووێت و لە جێی جۆ زیوان.» وشەکانی ئەیوب تەواو بوون.

Instead of wheat let a thorn go forth, And instead of barley a useless weed!” The words of Job are finished.