< ئەیوب 31 >
«پەیمانم لەگەڵ چاوەکانم بەست، ئیتر چۆن تەماشای پاکیزەیەک بکەم؟ | 1 |
I reached an agreement with my eyes, that I would not so much as think about a virgin.
بەشی ئێمە لە خودا لە سەرەوە چییە، چ میراتێکمان هەیە لە توانادارەکەی ئاسمان؟ | 2 |
For what portion should God from above hold for me, and what inheritance should the Almighty from on high keep?
ئایا کارەسات بۆ بەدکار و بەڵا بۆ خراپەکار نییە؟ | 3 |
Is not destruction held for the wicked and repudiation kept for those who work injustice?
ئایا ئەو تەماشای ڕێگای من ناکات و هەموو هەنگاوەکانم ناژمێرێت؟ | 4 |
Does he not examine my ways and number all my steps?
«ئەگەر لەگەڵ درۆ ملی ڕێم گرتبێتەبەر یان پێیەکانم پەلەیان کردبێت بەرەو فێڵ، | 5 |
If I have walked in vanity, or if my foot has hurried towards deceitfulness,
با خودا لە تەرازووی ڕاستودروستیدا بمکێشێت و بزانێت کە کەموکوڕیم نییە. | 6 |
let him weigh me in a just balance, and let God know my simplicity.
ئەگەر هەنگاوەکانم لە ڕێچکە لایانداوە، ئەگەر دڵم بەدوای چاوم کەوتووە، یان ئەگەر کردەوەکانم دەستەکانی منیان گڵاو کردووە، | 7 |
If my steps have turned aside from the way, or if my heart has followed my eyes, or if a blemish has clung to my hands,
ئەوا ئەوەی من چاندم با کەسانی دیکە بیخۆن، با لقەکانم ڕیشەکێش بکرێن. | 8 |
then may I sow, and let another consume, and let my offspring be eradicated.
«ئەگەر دڵم بەلای ژنێکدا فریوی خواردووە، یان لە بەردەرگای دراوسێکەم بۆسەم داناوە، | 9 |
If my heart has been deceived over a woman, or if I have waited in ambush at my friend’s door,
با ژنەکەم دانەوێڵەی پیاوێکی دیکە بهاڕێت و با خەڵکانی دیکە بەسەریدا بچەمێنەوە. | 10 |
then let my wife be the harlot of another, and let other men lean over her.
لەبەر ئەوەی ئەمە بێ ناموسییە، تاوانە و پێویستە دادگایی بکرێت. | 11 |
For this is a crime and a very great injustice.
ئاگرێکە هەتا لەناوچوون دەخوات و هەموو دروێنەکەم ڕیشەکێش دەکات. | 12 |
It is a fire devouring all the way to perdition, and it roots out all that springs forth.
«ئەگەر مافی خزمەتکار و کارەکەرەکەم ڕەت کردووەتەوە کاتێک لە دژی من سکاڵایان کردووە، | 13 |
If I have despised being subject to judgment with my servant or my maid, when they had any complaint against me,
ئەو کاتە چی بکەم لە کاتی ڕووبەڕووبوونەوەم لەگەڵ خودا؟ ئەگەر لێکۆڵینەوەم لەگەڵ بکرێت بە چی وەڵامی بدەمەوە؟ | 14 |
then what will I do when God rises to judge, and, when he inquires, how will I respond to him?
ئایا دروستکەری من لە سکدا دروستکەری ئەوانیش نییە؟ ئایا شێوەکێشمان لە سکی دایک یەک نییە؟ | 15 |
Is not he who created me in the womb, also he who labored to make him? And did not one and the same form me in the womb?
«ئەگەر هەژارانم لە مرازی خۆیان قەدەغە کردبێت یان چاوی بێوەژنم فەوتاندبێت، | 16 |
If I have denied the poor what they wanted and have made the eyes of the widow wait;
یان پارووەکەی خۆم بە تەنها خواردبێت، کە هەتیو لێی نەخواردبێت، | 17 |
if I have eaten my morsel of food alone, while orphans have not eaten from it;
بەڵام لە گەنجیمەوە وەک باوک بە هەتیوی بەخێوم کردووە و لە سکی دایکمەوە ڕێنمایی بێوەژنم کردووە. | 18 |
(for from my infancy mercy grew with me, and it came out with me from my mother’s womb; )
ئەگەر فەوتاوێکم بینیبێت لەبەر نەبوونی جل یان نەدارێکی بێ بەرگ، | 19 |
if I have looked down on him who was perishing because he had no clothing and the poor without any covering,
کە بە کەوڵی مەڕەکەم خۆیان گەرم نەکردووەتەوە ئیتر لە دڵیانەوە داوای بەرەکەتیان بۆ نەکردووم، | 20 |
if his sides have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep;
ئەگەر پەیوەندیم لەگەڵ کاربەدەستانم بەکارهێناوە بۆ ئەوەی دەستدرێژی بکەمە سەر هەتیو، | 21 |
if I have lifted up my hand over an orphan, even when it might seem to me that I have the advantage over him at the gate;
با شانم لە ئەستۆم بەربێتەوە و با قۆڵم لە جومگەکەیەوە بشکێت. | 22 |
then may my shoulder fall from its joint, and may my arm, with all its bones, be broken.
لەبەر ئەوەی کارەسات لە خوداوە بەلامەوە تۆقێنەرە و لە ترسی شکۆیەکەی نەمتوانی شتی وا بکەم. | 23 |
For I have always feared God, like waves flowing over me, whose weight I was unable to bear.
«ئەگەر پشتم بە زێڕی خۆم بەستووە و ئەگەر بە زێڕی بێگەردم گوت:”تۆ پاڵپشتی منی،“ | 24 |
If I have considered gold to be my strength, or if I have called purified gold ‘my Trust;’
ئەگەر دڵخۆش بووم کە سامانەکەم زۆر بوو و لەبەر ئەوەی زۆریان بەدەستهێناوە، | 25 |
if I have rejoiced over my great success, and over the many things my hand has obtained;
ئەگەر تەماشای ڕووناکی خۆرم کردووە کاتێک درەوشاوەتەوە، یان مانگ کاتێک بە جوانییەوە دەڕوات | 26 |
if I gazed upon the sun when it shined and the moon advancing brightly,
تاوەکو دڵم بە نهێنی فریودراو و دەستم دەمی داپۆشی، | 27 |
so that my heart rejoiced in secret and I kissed my hand with my mouth,
ئەوا ئەمانەش تاوان دەبن و دەدرێن بە دادگا، چونکە ئەگەر شتی وام بکردایە ناپاک دەبووم بەرامبەر بە خودا لە سەرەوە. | 28 |
which is a very great iniquity and a denial against the most high God;
«ئەگەر بە بەڵای ناحەزەکەم دڵخۆش بووم یان بزەم گرت کە تووشی خراپە بوو، | 29 |
if I have been glad at the ruin of him who hated me and have exulted that evil found him,
بەڵکو نەمهێشت مەڵاشووم گوناه بکات بەوەی کە بە نەفرەتەوە داوای ژیانی ئەو بکات؛ | 30 |
for I have not been given my throat to sin by asking for a curse on his soul;
ئەگەر کەسانی ناو چادرەکەم هەرگیز نەیانگوتایە،”کێ یەکێک دەهێنێت لە خواردنەکەی ئەیوب تێری نەخواردبێت؟“ | 31 |
if the men around my tabernacle have not said: “He might give us some of his food, so that we will be filled,”
ئاوارەیەک لە دەرەوە شەوی بەسەرنەبرد، دەرگای ماڵەکەم بۆ ڕێبوار کردەوە. | 32 |
for the foreigner did not remain at the door, my door was open to the traveler;
ئەگەر وەک خەڵکی دیکە یاخیبوونی خۆم داپۆشیوە، بە شاردنەوەی تاوانەکانم لە باوەشی خۆم، | 33 |
if, as man does, I have hidden my sin and have concealed my iniquity in my bosom;
بەهۆی ئەوەی لە قسەی خەڵک ترساوم، لە سووکایەتی پێکردنی خێڵەکان تۆقیوم، لەبەر ئەوەیە کە بێدەنگم و لە ماڵەوە دانیشتووم. | 34 |
if I became frightened by an excessive crowd, and the disrespect of close relatives alarmed me, so that I would much rather have remained silent or have gone out the door;
«خۆزگە یەکێک دەبوو گوێی لێم دەگرت! ئەوەتا مۆری من، با خودای هەرە بەتوانا وەڵامم پێ بداتەوە؛ ئەوەی سکاڵا لە من دەکات با سکاڵانامەکەی پێشکەش بکات. | 35 |
then, would he grant me a hearing, so that the Almighty would listen to my desire, and he who judges would himself write a book,
بێگومان لەسەر شانم هەڵمدەگرت، دەمبەست وەک تاج بەسەرمەوە. | 36 |
which I would then carry on my shoulder and wrap around me like a crown?
ژمارەی هەنگاوەکانی خۆم پێی دەگوت، پێشکەشیشم دەکرد وەک بۆ فەرمانڕەوایەک. | 37 |
With each of my steps, I would pronounce and offer it, as if to a prince.
«ئەگەر زەوییەکەم هاواری کردووە لە دژی من و هەموو هێڵی جووتەکانی بە فرمێسک تەڕ دەبێت، | 38 |
So, if my land cries out against me, and if its furrows weep with it,
ئەگەر بەروبوومەکەی ئەوم بەبێ پارە خواردووە یان گیانی کرێچییەکانیم کوژاندووەتەوە، | 39 |
if I have used its fruits for nothing but money and have afflicted the souls of its tillers,
با لە جێی گەنم دڕک بڕووێت و لە جێی جۆ زیوان.» وشەکانی ئەیوب تەواو بوون. | 40 |
then, may thistles spring forth for me instead of grain, and thorns instead of barley. (This ended the words of Job.)