ئەیوب 30

1 «بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم.

Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.

2 دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون.

De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?

3 لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون.

Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.

4 ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو.

Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.

5 لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن.

Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.

6 لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان.

Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.

7 لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد.

Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.

8 نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون.

Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.

9 «بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن.

Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.

10 قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن.

Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.

11 خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە،

Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.

12 لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن.

À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.

13 ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات.

Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.

14 ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە.

Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.

15 نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی.

Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.

16 «بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە.

Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.

17 شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن.

De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.

18 خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە.

Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.

19 فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت.

Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

20 «ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە.

Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.

21 لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت.

Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.

22 دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە.

Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.

23 دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک.

Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.

24 «بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات.

Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?

25 ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟

Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?

26 لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات.

Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.

27 هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن.

Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.

28 ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد.

Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

29 بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

30 پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت.

Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.

31 قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە.

Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.