ئەیوب 30

1 «بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم.

But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.

2 دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون.

Yea, the strength of their hands, whereto should it profit me? men in whom ripe age is perished.

3 لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون.

They are gaunt with want and famine; they gnaw the dry ground; in the gloom of wasteness and desolation.

4 ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو.

They pluck salt-wort by the bushes; and the roots of the broom [are] their meat.

5 لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن.

They are driven forth from the midst [of men]; they cry after them as after a thief.

6 لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان.

In the clefts of the valleys must they dwell, in holes of the earth and of the rocks.

7 لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد.

Among the bushes they bray; under the nettles they are gathered together.

8 نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون.

[They are] children of fools, yea, children of base men; they were scourged out of the land.

9 «بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن.

And now I am become their song, yea, I am a byword unto them.

10 قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن.

They abhor me, they stand aloof from me, and spare not to spit in my face.

11 خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە،

For he hath loosed his cord, and afflicted me, and they have cast off the bridle before me.

12 لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن.

Upon my right hand rise the rabble; they thrust aside my feet, and they cast up against me their ways of destruction.

13 ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات.

They mar my path, they set forward my calamity, [even] men that have no helper.

14 ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە.

As through a wide breach they come: in the midst of the ruin they roll themselves [upon me].

15 نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی.

Terrors are turned upon me, they chase mine honour as the wind; and my welfare is passed away as a cloud.

16 «بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە.

And now my soul is poured out within me; days of affliction have taken hold upon me.

17 شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن.

In the night season my bones are pierced in me, and the [pains] that gnaw me take no rest.

18 خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە.

By the great force [of my disease] is my garment disfigured: it bindeth me about as the collar of my coat.

19 فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت.

He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.

20 «ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە.

I cry unto thee, and thou dost not answer me: I stand up, and thou lookest at me.

21 لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت.

Thou art turned to be cruel to me: with the might of thy hand thou persecutest me.

22 دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە.

Thou liftest me up to the wind, thou causest me to ride [upon it]; and thou dissolvest me in the storm.

23 دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک.

For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.

24 «بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات.

Surely against a ruinous heap he will not put forth his hand; though [it be] in his destruction, [one may utter] a cry because of these things.

25 ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟

Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the needy?

26 لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات.

When I looked for good, then evil came; and when I waited for light, there came darkness.

27 هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن.

My bowels boil, and rest not; days of affliction are come upon me.

28 ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد.

I go mourning without the sun: I stand up in the assembly, and cry for help.

29 بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان.

I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.

30 پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت.

My skin is black, [and falleth] from me, and my bones are burned with heat.

31 قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە.

Therefore is my harp [turned] to mourning, and my pipe into the voice of them that weep.