ئەیوب 30

1 «بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم.

Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.

2 دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون.

Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,

3 لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون.

tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark

4 ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو.

og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.

5 لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن.

Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve råbes der efter dem.

6 لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان.

De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.

7 لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد.

De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,

8 نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون.

en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.

9 «بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن.

Men nu er jeg Hånsang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;

10 قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن.

de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.

11 خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە،

Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.

12 لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن.

Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slår de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig

13 ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات.

min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;

14 ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە.

de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,

15 نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی.

Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.

16 «بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە.

Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:

17 شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن.

Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.

18 خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە.

Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.

19 فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت.

Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.

20 «ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە.

Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du står der og ænser mig ikke;

21 لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت.

grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Hånd.

22 دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە.

Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;

23 دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک.

thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.

24 «بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات.

Dog, mon den druknende ej rækker Hånden ud og råber om Hjælp, når han går under?

25 ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟

Mon ikke jeg græder over den, som havde det hårdt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?

26 لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات.

Jeg biede på Lykke, men Ulykke kom, jeg håbed på Lys, men Mørke kom;

27 هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن.

ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;

28 ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد.

trøstesløs går jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og råber;

29 بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان.

Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.

30 پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت.

Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;

31 قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە.

min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Gråd!