ئەیوب 3

1 دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە.

Después de esto abrió Job su boca y maldijo el día de su nacimiento.

2 ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی:

Tomando Job la palabra dijo:

3 «با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم، ئەو شەوەش کە گوترا:”کوڕێک لەدایک بوو!“

“¡Perezca el día en que nací, y la noche que dijo: Ha sido concebido varón!

4 با ئەو ڕۆژە تاریک بێت، نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت.

Conviértase aquel día en tinieblas; no pregunte por él Dios desde lo alto, ni resplandezca sobre él la luz.

5 با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت، با هەور دایبگرێت، با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت.

Oscurézcanlo tinieblas y sombra de muerte; cúbralo densa niebla, sea espantosa la negrura de aquel día.

6 ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت، لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان.

Apodérese de aquella noche la oscuridad; no se mencione entre los días del año, ni se registre en el cómputo de los meses.

7 با ئەو شەوە نەزۆک بێت، هاواری خۆشی تێدا نەبێت.

Cuéntese aquella noche entre las estériles, en que no se oye canto de alegría.

8 بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن، ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن.

Maldíganla los que saben maldecir los días, los que saben despertar a Leviatán.

9 با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن، چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت، با گزنگی بەیان نەبینێت،

Eclípsense las estrellas de sus albores; espere la luz, que nunca le venga, no vea jamás los párpados de la aurora;

10 چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە.

por cuanto no cerró las puertas del seno y no ocultó a mis ojos los dolores.

11 «بۆ لە بار دایکم نەچووم، کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟

¿Por qué no morí en el seno de mi madre, ni expiré al salir de sus entrañas?

12 بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم، بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟

¿Por qué me acogieron las rodillas (de mi padre), y los pechos para que mamara?

13 چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم، ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم،

Pues ahora reposaría yo en el silencio, dormiría, y así tendría reposo,

14 لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی، ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە،

con los reyes y consejeros de la tierra, que se edificaron mausoleos,

15 یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە، ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە،

o con los príncipes que tenían oro, y llenaron sus casas de plata;

16 یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم، وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە.

o no existiría, como aborto secreto, como los niños que no llegan a ver la luz.

17 لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن لەوێ ماندووان پشوو دەدەن،

Allí los malvados cesan de hacer violencias, descansan los fatigados,

18 دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن، گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت،

gozan los cautivos todos de paz, no oyen ya la voz del sobrestante.

19 لەوێ بچووک وەک گەورە وایە، کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی.

Allí se hallan chicos y grandes, y también el siervo libre de su amo.

20 «بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە،

¿Por qué conceder luz a los desdichados, y vida a los amargos de espíritu?

21 ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە، لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن،

A los que esperan la muerte, que no viene, aunque la buscan cavando con más empeño que un tesoro.

22 هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن، دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟

Se alegran con júbilo y son felices al hallar el sepulcro.

23 بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک کە ڕێگای شاردراوەتەوە، خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟

¿(Por qué dar vida) al hombre cuyo camino está encubierto, y a quien Dios tiene cercado?

24 لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم، هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت.

En vez de comer me alimento con suspiros, y mis gemidos se derraman como agua.

25 ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام، ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات.

Lo que temía, eso me ha sucedido, y lo que recelaba, eso me ha sobrevenido.

26 ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم، پشووم نەدا و ئاژاوە هات.»

Estoy sin tranquilidad, sin paz, sin descanso, se ha apoderado de mí la turbación.”