< ئەیوب 3 >
دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە. | 1 |
Depois deste trabalho abriu sua boca, e amaldiçoou o dia de seu nascimento.
ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی: | 2 |
Respondeu Jó:
«با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم، ئەو شەوەش کە گوترا:”کوڕێک لەدایک بوو!“ | 3 |
“Que pereça o dia em que eu nasci, a noite que dizia: “Há um menino concebido”.
با ئەو ڕۆژە تاریک بێت، نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت. | 4 |
Que esse dia seja uma escuridão. Não deixe que Deus de cima o busque, nem deixar a luz brilhar sobre ela.
با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت، با هەور دایبگرێت، با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت. | 5 |
Deixe a escuridão e a sombra da morte reivindicá-la para si mesmos. Deixe uma nuvem habitar sobre ela. Que tudo isso faça o dia negro aterrorizá-lo.
ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت، لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان. | 6 |
Quanto a essa noite, deixe que a escuridão espessa se apodere dela. Que não se regozije entre os dias do ano. Que não chegue ao número dos meses.
با ئەو شەوە نەزۆک بێت، هاواری خۆشی تێدا نەبێت. | 7 |
Eis, que essa noite seja estéril. Que nenhuma voz alegre venha aí.
بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن، ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن. | 8 |
Let eles amaldiçoam quem amaldiçoa o dia, que estão prontos para despertar o leviatã.
با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن، چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت، با گزنگی بەیان نەبینێت، | 9 |
Que as estrelas de seu crepúsculo sejam escuras. Deixe que ela procure luz, mas não tenha nenhuma, nem deixá-lo ver as pálpebras da manhã,
چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە. | 10 |
porque não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu problemas de meus olhos.
«بۆ لە بار دایکم نەچووم، کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟ | 11 |
“Por que eu não morri do útero? Por que eu não desisti do espírito quando minha mãe me aborreceu?
بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم، بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟ | 12 |
Por que os joelhos me receberam? Ou por que o peito, que eu deveria amamentar?
چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم، ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم، | 13 |
Por enquanto, eu deveria ter me deitado e ter ficado quieto. Eu deveria ter dormido, então eu estaria em repouso,
لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی، ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە، | 14 |
com reis e conselheiros da terra, que construíram lugares de resíduos para si mesmos;
یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە، ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە، | 15 |
ou com príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata;
یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم، وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە. | 16 |
ou como um nascimento inoportuno escondido que eu não tinha sido, como bebês que nunca viram a luz.
لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن لەوێ ماندووان پشوو دەدەن، | 17 |
Ali os ímpios deixam de incomodar. Aí o cansaço está em repouso.
دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن، گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت، | 18 |
Ali os prisioneiros estão à vontade juntos. Eles não ouvem a voz do mestre de tarefas.
لەوێ بچووک وەک گەورە وایە، کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی. | 19 |
Os pequenos e os grandes estão lá. O servo está livre de seu amo.
«بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە، | 20 |
“Por que se dá luz a quem está na miséria, vida para o amargo de alma,
ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە، لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن، | 21 |
que anseiam pela morte, mas ela não chega; e cavar para ele mais do que para tesouros escondidos,
هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن، دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟ | 22 |
que se regozijam excessivamente, e estão contentes, quando podem encontrar a sepultura?
بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک کە ڕێگای شاردراوەتەوە، خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟ | 23 |
Por que é dada luz a um homem cujo caminho está escondido, em quem Deus se envolveu?
لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم، هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت. | 24 |
Pois meu suspiro vem antes de eu comer. Meus gemidos são derramados como água.
ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام، ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات. | 25 |
Pois o que eu temo vem sobre mim, aquilo de que tenho medo vem até mim.
ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم، پشووم نەدا و ئاژاوە هات.» | 26 |
Não estou à vontade, nem estou quieto, nem tenho descanso; mas vêm os problemas”.