ئەیوب 3

1 دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە.

Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.

2 ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی:

Pois Jó respondeu, e disse:

3 «با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم، ئەو شەوەش کە گوترا:”کوڕێک لەدایک بوو!“

Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.

4 با ئەو ڕۆژە تاریک بێت، نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت.

Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.

5 با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت، با هەور دایبگرێت، با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت.

Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.

6 ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت، لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان.

Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.

7 با ئەو شەوە نەزۆک بێت، هاواری خۆشی تێدا نەبێت.

Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!

8 بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن، ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن.

Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.

9 با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن، چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت، با گزنگی بەیان نەبینێت،

Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;

10 چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە.

Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.

11 «بۆ لە بار دایکم نەچووم، کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟

Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?

12 بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم، بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟

Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?

13 چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم، ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم،

Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;

14 لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی، ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە،

Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;

15 یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە، ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە،

Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.

16 یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم، وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە.

Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?

17 لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن لەوێ ماندووان پشوو دەدەن،

Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.

18 دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن، گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت،

Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.

19 لەوێ بچووک وەک گەورە وایە، کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی.

Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.

20 «بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە،

Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,

21 ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە، لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن،

Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;

22 هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن، دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟

Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?

23 بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک کە ڕێگای شاردراوەتەوە، خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟

[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?

24 لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم، هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت.

Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.

25 ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام، ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات.

Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.

26 ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم، پشووم نەدا و ئاژاوە هات.»

Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.