< ئەیوب 3 >

دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە. 1
After this opened Job his mouth, and cursed his day.
ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی: 2
And Job spoke, and said,
«با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم، ئەو شەوەش کە گوترا:”کوڕێک لەدایک بوو!“ 3
Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived.
با ئەو ڕۆژە تاریک بێت، نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت. 4
Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine on it.
با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت، با هەور دایبگرێت، با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت. 5
Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell on it; let the blackness of the day terrify it.
ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت، لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان. 6
As for that night, let darkness seize on it; let it not be joined to the days of the year, let it not come into the number of the months.
با ئەو شەوە نەزۆک بێت، هاواری خۆشی تێدا نەبێت. 7
See, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.
بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن، ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن. 8
Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن، چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت، با گزنگی بەیان نەبینێت، 9
Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day:
چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە. 10
Because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from my eyes.
«بۆ لە بار دایکم نەچووم، کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟ 11
Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?
بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم، بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟ 12
Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?
چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم، ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم، 13
For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی، ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە، 14
With kings and counsellors of the earth, which build desolate places for themselves;
یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە، ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە، 15
Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم، وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە. 16
Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.
لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن لەوێ ماندووان پشوو دەدەن، 17
There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.
دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن، گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت، 18
There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
لەوێ بچووک وەک گەورە وایە، کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی. 19
The small and great are there; and the servant is free from his master.
«بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە، 20
Why is light given to him that is in misery, and life to the bitter in soul;
ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە، لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن، 21
Which long for death, but it comes not; and dig for it more than for hid treasures;
هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن، دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟ 22
Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک کە ڕێگای شاردراوەتەوە، خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟ 23
Why is light given to a man whose way is hid, and whom God has hedged in?
لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم، هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت. 24
For my sighing comes before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام، ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات. 25
For the thing which I greatly feared is come on me, and that which I was afraid of is come to me.
ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم، پشووم نەدا و ئاژاوە هات.» 26
I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.

< ئەیوب 3 >