< ئەیوب 29 >

ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی: 1
Još nastavi Jov besjedu svoju i reèe:
«خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست، 2
O da bih bio kao preðašnjih mjeseca, kao onijeh dana kad me Bog èuvaše,
کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم! 3
Kad svijetljaše svijeæom svojom nad glavom mojom, i pri vidjelu njegovu hoðah po mraku,
خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو، 4
Kako bijah za mladosti svoje, kad tajna Božija bijaše u šatoru mom,
خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون، 5
Kad još bijaše svemoguæi sa mnom, i djeca moja oko mene,
کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم. 6
Kad se trag moj oblivaše maslom, i stijena mi toèaše ulje potocima,
«کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد، 7
Kad izlažah na vrata kroz grad, i na ulici namještah sebi stolicu:
گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛ 8
Mladiæi videæi me uklanjahu se, a starci ustajahu i stajahu,
پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛ 9
Knezovi prestajahu govoriti i metahu ruku na usta svoja,
پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا. 10
Upravitelji ustezahu glas svoj i jezik im prianjaše za grlo.
ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام، 11
Jer koje me uho èujaše, nazivaše me blaženijem; i koje me oko viðaše, svjedoèaše mi
چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن. 12
Da izbavljam siromaha koji vièe, i sirotu i koji nema nikoga da mu pomože;
ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە. 13
Blagoslov onoga koji propadaše dolažaše na me, i udovici srce raspijevah;
ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو. 14
U pravdu se oblaèih i ona mi bijaše odijelo, kao plašt i kao vijenac bijaše mi sud moj.
دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان. 15
Oko bijah slijepcu i noga hromu.
من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم. 16
Otac bijah ubogima, i razbirah za raspru za koju ne znah.
کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند. 17
I razbijah kutnjake nepravedniku, i iz zuba mu istrzah grabež.
«جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت. 18
Zato govorah: u svojem æu gnijezdu umrijeti, i biæe mi dana kao pijeska.
ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت. 19
Korijen moj pružaše se kraj vode, rosa bivaše po svu noæ na mojim granama.
شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“ 20
Slava moja pomlaðivaše se u mene, i luk moj u ruci mojoj ponavljaše se.
«گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد. 21
Slušahu me i èekahu, i muèahu na moj svjet.
لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد. 22
Poslije mojih rijeèi niko ne pogovaraše, tako ih natapaše besjeda moja.
چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار. 23
Jer me èekahu kao dažd, i usta svoja otvorahu kao na pozni dažd.
کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد. 24
Kad bih se nasmijao na njih, ne vjerovahu, i sjajnosti lica mojega ne razgonjahu.
ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە. 25
Kad bih otišao k njima, sjedah u zaèelje, i bijah kao car u vojsci, kad tješi žalosne.

< ئەیوب 29 >