< ئەیوب 29 >
ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی: | 1 |
Job retomou a sua parábola, e disse,
«خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست، | 2 |
“Oh, que eu era como nos meses de antigüidade, como nos dias em que Deus cuidava de mim;
کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم! | 3 |
quando sua lâmpada brilhou em minha cabeça, e por sua luz eu caminhei através da escuridão,
خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو، | 4 |
como eu estava no meu auge, quando a amizade de Deus estava em minha tenda,
خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون، | 5 |
when o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e meus filhos estavam ao meu redor,
کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم. | 6 |
when meus passos foram lavados com manteiga, e as rochas despejaram correntes de óleo para mim,
«کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد، | 7 |
quando eu saí para o portão da cidade, quando preparei meu assento na rua.
گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛ | 8 |
Os jovens me viram e se esconderam. Os idosos se levantaram e se levantaram.
پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛ | 9 |
Os príncipes se abstiveram de falar, e colocaram sua mão na boca.
پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا. | 10 |
A voz dos nobres foi abafada, e sua língua grudada no céu da boca.
ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام، | 11 |
Pois quando o ouvido me ouviu, então ele me abençoou, e quando o olho me viu, ele me elogiou,
چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن. | 12 |
porque eu entreguei os pobres que choraram, e também os órfãos de pai, que não tinham ninguém que o ajudasse,
ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە. | 13 |
a bênção daquele que estava pronto para perecer veio sobre mim, e eu fiz com que o coração da viúva cantasse de alegria.
ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو. | 14 |
I me vestiu de retidão, e me vestiu. Minha justiça era como um manto e um diadema.
دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان. | 15 |
Eu estava de olho nos cegos, e pés para o coxo.
من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم. | 16 |
Eu era um pai para os necessitados. Pesquisei a causa dele que eu não conhecia.
کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند. | 17 |
Eu quebrei as mandíbulas dos injustos e arrancou a presa de seus dentes.
«جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت. | 18 |
Então eu disse: 'Eu vou morrer em minha própria casa', Vou contar meus dias como a areia.
ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت. | 19 |
Minha raiz está espalhada pelas águas. O orvalho fica a noite toda na minha filial.
شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“ | 20 |
Minha glória está fresca em mim. Meu arco está renovado em minha mão”.
«گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد. | 21 |
“Os homens me escutaram, esperaram, e mantive silêncio para meu conselho.
لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد. | 22 |
Depois das minhas palavras, eles não voltaram a falar. Meu discurso caiu sobre eles.
چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار. | 23 |
Eles esperaram por mim como pela chuva. Suas bocas bebiam como com a chuva da primavera.
کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد. | 24 |
Eu sorria para eles quando eles não tinham confiança. Eles não rejeitaram a luz do meu rosto.
ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە. | 25 |
Eu escolhi seu caminho, e sentei-me como chefe. Eu vivi como um rei no exército, como alguém que conforta as carpideiras.