ئەیوب 29
| ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی: | 1 |
Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
| «خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست، | 2 |
Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,
| کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم! | 3 |
da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,
| خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو، | 4 |
som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,
| خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون، | 5 |
da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,
| کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم. | 6 |
da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,
| «کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد، | 7 |
da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.
| گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛ | 8 |
Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,
| پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛ | 9 |
Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,
| پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا. | 10 |
Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;
| ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام، | 11 |
Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.
| چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن. | 12 |
Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;
| ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە. | 13 |
den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;
| ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو. | 14 |
jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.
| دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان. | 15 |
Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;
| من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم. | 16 |
jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;
| کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند. | 17 |
den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.
| «جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت. | 18 |
Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;
| ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت. | 19 |
min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;
| شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“ | 20 |
min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"
| «گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد. | 21 |
Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;
| لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد. | 22 |
ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;
| چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار. | 23 |
de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.
| کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد. | 24 |
Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.
| ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە. | 25 |
Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.
