ئەیوب 28

1 زیو کانی هەیە و بۆ زێڕیش شوێنێک هەیە بۆ پاڵاوتنی.

Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,

2 ئاسن لە خۆڵ دەردەهێنرێت، مسیش لە توانەوەی بەرد.

og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;

3 مرۆڤ کۆتایی بە تاریکی دەهێنێت؛ لەناو تاریکی سێبەری مەرگ بۆ بەردی کانزایی دوورترین کون و کەلەبەرەکان دەپشکنن.

På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.

4 کانێکی لێدا دوور لە خەڵکی، لە شوێنێکی لەبیرکراو لەلایەن ڕێبوارانەوە؛ شۆڕ کرانەوە و دوور لە خەڵکی جۆلانەیان پێکرا.

Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.

5 زەوی ئەوەی کە نانی لێوە دەردەهێنرێت، لە ژێرەوە دەگۆڕدرێت بە چەشنی ئاگر؛

På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.

6 بەردەکانی یاقووتی شینی تێدایە و لە خۆڵەکەیدا زێڕ هەیە.

Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,

7 ڕێگایەک کە مەلە گۆشتخۆرەکان پێی نازانن و چاوی هەڵۆ نایبینێت.

Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.

8 ئاژەڵە دڕندەکان پێیدا نەڕۆیشتوون، شێر پێیدا تێنەپەڕیوە.

Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.

9 مرۆڤ دەستدرێژی دەکاتە سەر بەرد، بنکەی چیاکان دەردەخات.

På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.

10 لە تاشەبەردەکان تونێل دەکات؛ چاوەکانی هەموو شتێکی گرانبەها دەبینێت.

I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.

11 ئاودزی ڕووبارەکان دەپشکنێت و ئەوەی شاراوەیە دەیخاتە بەر ڕووناکی.

Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.

12 بەڵام دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟

Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?

13 مرۆڤ نرخەکەی نازانێت و لە خاکی زیندوواندا نادۆزرێتەوە.

Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;

14 قووڵایی ژێر زەوی دەڵێت: «لەناو مندا نییە،» دەریا دەڵێت: «لەلای من نییە.»

Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»

15 دانایی نە زێڕی بێگەرد لە جیاتی دەدرێت و نە بە زیویش نرخەکەی دەکێشرێت.

Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,

16 نە بە زێڕی ئۆفیر و نە بە بەردی عاشقبەندی گرانبەها و نە بە یاقووتی شین دەکێشرێت.

og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.

17 نە زێڕ و نە بلور هاوتایەتی، نە بە دەفرێکی زێڕی بێگەرد دەگۆڕدرێتەوە.

Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.

18 لە پاڵ ئەودا نە مەرجان و نە یەشب باسیان ناکرێت و نرخی دانایی لە یاقووت بەهادارترە.

Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.

19 یاقووتی زەردی کوش هاوتای نابێت و بە زێڕی بێگەرد ناکێشرێت.

Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.

20 ئیتر دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟

Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?

21 لەبەرچاوی هەموو زیندووێک شاراوەیە و لەبەرچاوی باڵندەکانی ئاسمان داپۆشراوە.

Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.

22 لەناوچوون و مردن دەڵێن: «بە گوێی خۆمان هەواڵی ئەومان بیست.»

Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»

23 خودا ڕێگاکەی تێدەگات و ئەو شوێنەکەی پێ دەزانێت.

Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.

24 لەبەر ئەوەی ئەو تەماشای ئەوپەڕی زەوی دەکات و هەموو ژێر ئاسمان دەبینێت.

Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.

25 کاتێک کێشی بۆ با دروستکرد و ئاوەکانی بە پێوانە پێوا،

Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,

26 کاتێک بۆ باران یاسای دانا و بۆ دەنگی هەورەتریشقەش ڕێگا،

då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,

27 ئەو کاتە دانایی بینی و باسی کرد، ئامادەی کرد و هەروەها تاقی کردەوە.

då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.

28 بە مرۆڤی فەرموو: «بێگومان دانایی لە لەخواترسییەوەیە و لە خراپە لادانیش لە تێگەیشتنەوەیە.»

Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»