< ئەیوب 28 >

زیو کانی هەیە و بۆ زێڕیش شوێنێک هەیە بۆ پاڵاوتنی. 1
Sølvet har jo sin grube, og gullet, som renses, sitt finnested;
ئاسن لە خۆڵ دەردەهێنرێت، مسیش لە توانەوەی بەرد. 2
jern hentes frem av jorden, og sten smeltes til kobber.
مرۆڤ کۆتایی بە تاریکی دەهێنێت؛ لەناو تاریکی سێبەری مەرگ بۆ بەردی کانزایی دوورترین کون و کەلەبەرەکان دەپشکنن. 3
De gjør ende på mørket, og inn i de innerste kroker gransker de stener som ligger i det sorte mørke;
کانێکی لێدا دوور لە خەڵکی، لە شوێنێکی لەبیرکراو لەلایەن ڕێبوارانەوە؛ شۆڕ کرانەوە و دوور لە خەڵکی جۆلانەیان پێکرا. 4
de bryter en sjakt langt borte fra menneskers bolig; der ferdes de glemt, dypt under menneskers føtter; der henger de og svever langt borte fra mennesker.
زەوی ئەوەی کە نانی لێوە دەردەهێنرێت، لە ژێرەوە دەگۆڕدرێت بە چەشنی ئاگر؛ 5
Av jorden kommer det brød; men inne i den blir alt veltet om som av ild.
بەردەکانی یاقووتی شینی تێدایە و لە خۆڵەکەیدا زێڕ هەیە. 6
Safiren har sin bolig i dens stener, og gullklumper finnes der.
ڕێگایەک کە مەلە گۆشتخۆرەکان پێی نازانن و چاوی هەڵۆ نایبینێت. 7
Ingen rovfugl kjenner stien dit ned, og intet falkeøie har sett den;
ئاژەڵە دڕندەکان پێیدا نەڕۆیشتوون، شێر پێیدا تێنەپەڕیوە. 8
stolte rovdyr har ikke trådt på den, ingen løve har skredet frem over den.
مرۆڤ دەستدرێژی دەکاتە سەر بەرد، بنکەی چیاکان دەردەخات. 9
På den hårde sten legger de sin hånd, de velter hele fjell om fra grunnen av.
لە تاشەبەردەکان تونێل دەکات؛ چاوەکانی هەموو شتێکی گرانبەها دەبینێت. 10
I berget sprenger de ganger, og allehånde kostelige ting får de se.
ئاودزی ڕووبارەکان دەپشکنێت و ئەوەی شاراوەیە دەیخاتە بەر ڕووناکی. 11
De demmer for dryppet av vannårene og fører skjulte ting frem i lyset.
بەڵام دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟ 12
Men visdommen hvor skal den finnes? Og hvor har forstanden sin bolig?
مرۆڤ نرخەکەی نازانێت و لە خاکی زیندوواندا نادۆزرێتەوە. 13
Intet menneske kjenner dens verd, og den finnes ikke i de levendes land.
قووڵایی ژێر زەوی دەڵێت: «لەناو مندا نییە،» دەریا دەڵێت: «لەلای من نییە.» 14
Dypet sier: I mig er den ikke, og havet sier: Den er ikke hos mig.
دانایی نە زێڕی بێگەرد لە جیاتی دەدرێت و نە بە زیویش نرخەکەی دەکێشرێت. 15
Den kan ikke kjøpes for kostelig gull, og dens pris ikke opveies med sølv.
نە بە زێڕی ئۆفیر و نە بە بەردی عاشقبەندی گرانبەها و نە بە یاقووتی شین دەکێشرێت. 16
Den opveies ikke med Ofirs gull, med den dyre onyks og safir.
نە زێڕ و نە بلور هاوتایەتی، نە بە دەفرێکی زێڕی بێگەرد دەگۆڕدرێتەوە. 17
Gull og glass kommer ikke op imot den, og en kan ikke bytte den til sig for kar av fint gull.
لە پاڵ ئەودا نە مەرجان و نە یەشب باسیان ناکرێت و نرخی دانایی لە یاقووت بەهادارترە. 18
Koraller og krystall kan ikke engang nevnes, og det å eie visdom er bedre enn perler.
یاقووتی زەردی کوش هاوتای نابێت و بە زێڕی بێگەرد ناکێشرێت. 19
Etiopias topas kommer ikke op imot den; den kan ikke opveies med det reneste gull.
ئیتر دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟ 20
Hvor kommer da visdommen fra? Og hvor har forstanden sin bolig?
لەبەرچاوی هەموو زیندووێک شاراوەیە و لەبەرچاوی باڵندەکانی ئاسمان داپۆشراوە. 21
Den er dulgt for alle levendes øine, den er skjult for himmelens fugler;
لەناوچوون و مردن دەڵێن: «بە گوێی خۆمان هەواڵی ئەومان بیست.» 22
avgrunnen og døden sier: Bare et frasagn om den er kommet oss for øre.
خودا ڕێگاکەی تێدەگات و ئەو شوێنەکەی پێ دەزانێت. 23
Gud kjenner veien til den, og han vet hvor den har sin bolig.
لەبەر ئەوەی ئەو تەماشای ئەوپەڕی زەوی دەکات و هەموو ژێر ئاسمان دەبینێت. 24
For hans øie når til jordens ender; allting under himmelen ser han.
کاتێک کێشی بۆ با دروستکرد و ئاوەکانی بە پێوانە پێوا، 25
Da han fastsatte vindens vekt og gav vannet dets mål,
کاتێک بۆ باران یاسای دانا و بۆ دەنگی هەورەتریشقەش ڕێگا، 26
da han satte en lov for regnet og en vei for lynstrålen,
ئەو کاتە دانایی بینی و باسی کرد، ئامادەی کرد و هەروەها تاقی کردەوە. 27
da så han visdommen og åpenbarte den, da lot han den stå frem og utforsket den.
بە مرۆڤی فەرموو: «بێگومان دانایی لە لەخواترسییەوەیە و لە خراپە لادانیش لە تێگەیشتنەوەیە.» 28
Og han sa til mennesket: Se, å frykte Herren, det er visdom, og å fly det onde er forstand.

< ئەیوب 28 >