ئەیوب 28

1 زیو کانی هەیە و بۆ زێڕیش شوێنێک هەیە بۆ پاڵاوتنی.

Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,

2 ئاسن لە خۆڵ دەردەهێنرێت، مسیش لە توانەوەی بەرد.

Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;

3 مرۆڤ کۆتایی بە تاریکی دەهێنێت؛ لەناو تاریکی سێبەری مەرگ بۆ بەردی کانزایی دوورترین کون و کەلەبەرەکان دەپشکنن.

Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.

4 کانێکی لێدا دوور لە خەڵکی، لە شوێنێکی لەبیرکراو لەلایەن ڕێبوارانەوە؛ شۆڕ کرانەوە و دوور لە خەڵکی جۆلانەیان پێکرا.

Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;

5 زەوی ئەوەی کە نانی لێوە دەردەهێنرێت، لە ژێرەوە دەگۆڕدرێت بە چەشنی ئاگر؛

En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.

6 بەردەکانی یاقووتی شینی تێدایە و لە خۆڵەکەیدا زێڕ هەیە.

Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;

7 ڕێگایەک کە مەلە گۆشتخۆرەکان پێی نازانن و چاوی هەڵۆ نایبینێت.

De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;

8 ئاژەڵە دڕندەکان پێیدا نەڕۆیشتوون، شێر پێیدا تێنەپەڕیوە.

De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.

9 مرۆڤ دەستدرێژی دەکاتە سەر بەرد، بنکەی چیاکان دەردەخات.

De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,

10 لە تاشەبەردەکان تونێل دەکات؛ چاوەکانی هەموو شتێکی گرانبەها دەبینێت.

Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;

11 ئاودزی ڕووبارەکان دەپشکنێت و ئەوەی شاراوەیە دەیخاتە بەر ڕووناکی.

Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.

12 بەڵام دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟

Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?

13 مرۆڤ نرخەکەی نازانێت و لە خاکی زیندوواندا نادۆزرێتەوە.

De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.

14 قووڵایی ژێر زەوی دەڵێت: «لەناو مندا نییە،» دەریا دەڵێت: «لەلای من نییە.»

De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!

15 دانایی نە زێڕی بێگەرد لە جیاتی دەدرێت و نە بە زیویش نرخەکەی دەکێشرێت.

Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;

16 نە بە زێڕی ئۆفیر و نە بە بەردی عاشقبەندی گرانبەها و نە بە یاقووتی شین دەکێشرێت.

Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;

17 نە زێڕ و نە بلور هاوتایەتی، نە بە دەفرێکی زێڕی بێگەرد دەگۆڕدرێتەوە.

Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.

18 لە پاڵ ئەودا نە مەرجان و نە یەشب باسیان ناکرێت و نرخی دانایی لە یاقووت بەهادارترە.

Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;

19 یاقووتی زەردی کوش هاوتای نابێت و بە زێڕی بێگەرد ناکێشرێت.

Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.

20 ئیتر دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟

De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?

21 لەبەرچاوی هەموو زیندووێک شاراوەیە و لەبەرچاوی باڵندەکانی ئاسمان داپۆشراوە.

Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;

22 لەناوچوون و مردن دەڵێن: «بە گوێی خۆمان هەواڵی ئەومان بیست.»

De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.

23 خودا ڕێگاکەی تێدەگات و ئەو شوێنەکەی پێ دەزانێت.

Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.

24 لەبەر ئەوەی ئەو تەماشای ئەوپەڕی زەوی دەکات و هەموو ژێر ئاسمان دەبینێت.

Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:

25 کاتێک کێشی بۆ با دروستکرد و ئاوەکانی بە پێوانە پێوا،

Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;

26 کاتێک بۆ باران یاسای دانا و بۆ دەنگی هەورەتریشقەش ڕێگا،

Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.

27 ئەو کاتە دانایی بینی و باسی کرد، ئامادەی کرد و هەروەها تاقی کردەوە.

Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;

28 بە مرۆڤی فەرموو: «بێگومان دانایی لە لەخواترسییەوەیە و لە خراپە لادانیش لە تێگەیشتنەوەیە.»

Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!