< ئەیوب 28 >

زیو کانی هەیە و بۆ زێڕیش شوێنێک هەیە بۆ پاڵاوتنی. 1
Sølvet har jo sit Leje, som renses, sit Sted,
ئاسن لە خۆڵ دەردەهێنرێت، مسیش لە توانەوەی بەرد. 2
Jern hentes op af Jorden, og Sten smeltes om til Kobber.
مرۆڤ کۆتایی بە تاریکی دەهێنێت؛ لەناو تاریکی سێبەری مەرگ بۆ بەردی کانزایی دوورترین کون و کەلەبەرەکان دەپشکنن. 3
Paa Mørket gør man en Ende og ransager indtil de dybeste Kroge Mørkets og Mulmets Sten;
کانێکی لێدا دوور لە خەڵکی، لە شوێنێکی لەبیرکراو لەلایەن ڕێبوارانەوە؛ شۆڕ کرانەوە و دوور لە خەڵکی جۆلانەیان پێکرا. 4
man bryder en Skakt under Foden, og glemte, foruden Fodfæste, hænger de svævende fjernt fra Mennesker.
زەوی ئەوەی کە نانی لێوە دەردەهێنرێت، لە ژێرەوە دەگۆڕدرێت بە چەشنی ئاگر؛ 5
Af Jorden fremvokser Brød, imedens dens Indre omvæltes som af Ild;
بەردەکانی یاقووتی شینی تێدایە و لە خۆڵەکەیدا زێڕ هەیە. 6
i Stenen der sidder Safiren, og der er Guldstøv i den.
ڕێگایەک کە مەلە گۆشتخۆرەکان پێی نازانن و چاوی هەڵۆ نایبینێت. 7
Stien derhen er Rovfuglen ukendt, Falkens Øje udspejder den ikke;
ئاژەڵە دڕندەکان پێیدا نەڕۆیشتوون، شێر پێیدا تێنەپەڕیوە. 8
den trædes ikke af stolte Vilddyr, Løven skrider ej frem ad den.
مرۆڤ دەستدرێژی دەکاتە سەر بەرد، بنکەی چیاکان دەردەخات. 9
Paa Flinten lægger man Haand og omvælter Bjerge fra Roden;
لە تاشەبەردەکان تونێل دەکات؛ چاوەکانی هەموو شتێکی گرانبەها دەبینێت. 10
i Klipperne hugger man Gange, alskens Klenodier skuer Øjet;
ئاودزی ڕووبارەکان دەپشکنێت و ئەوەی شاراوەیە دەیخاتە بەر ڕووناکی. 11
man tilstopper Strømmenes Kilder og bringer det skjulte for Lyset.
بەڵام دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟ 12
Men Visdommen — hvor mon den findes, og hvor er Indsigtens Sted?
مرۆڤ نرخەکەی نازانێت و لە خاکی زیندوواندا نادۆزرێتەوە. 13
Mennesket kender ikke dens Vej, den findes ej i de levendes Land;
قووڵایی ژێر زەوی دەڵێت: «لەناو مندا نییە،» دەریا دەڵێت: «لەلای من نییە.» 14
Dybet siger: »I mig er den ikke!« Havet: »Ej heller hos mig!«
دانایی نە زێڕی بێگەرد لە جیاتی دەدرێت و نە بە زیویش نرخەکەی دەکێشرێت. 15
Man faar den ej for det fineste Guld, for Sølv kan den ikke købes,
نە بە زێڕی ئۆفیر و نە بە بەردی عاشقبەندی گرانبەها و نە بە یاقووتی شین دەکێشرێت. 16
den opvejes ikke med Ofirguld, med kostelig Sjoham eller Safir;
نە زێڕ و نە بلور هاوتایەتی، نە بە دەفرێکی زێڕی بێگەرد دەگۆڕدرێتەوە. 17
Guld og Glar kan ej maale sig med den, den faas ej i Bytte for gyldne Kar,
لە پاڵ ئەودا نە مەرجان و نە یەشب باسیان ناکرێت و نرخی دانایی لە یاقووت بەهادارترە. 18
Krystal og Koraller ikke at nævne. At eje Visdom er mere end Perler,
یاقووتی زەردی کوش هاوتای نابێت و بە زێڕی بێگەرد ناکێشرێت. 19
Ætiopiens Topas kan ej maale sig med den, den opvejes ej med det rene Guld.
ئیتر دانایی لەکوێ دەدۆزرێتەوە و تێگەیشتن لەکوێ نیشتەجێیە؟ 20
Men Visdommen — hvor mon den kommer fra, og hvor er Indsigtens Sted?
لەبەرچاوی هەموو زیندووێک شاراوەیە و لەبەرچاوی باڵندەکانی ئاسمان داپۆشراوە. 21
Den er dulgt for alt levendes Øje og skjult for Himmelens Fugle;
لەناوچوون و مردن دەڵێن: «بە گوێی خۆمان هەواڵی ئەومان بیست.» 22
Afgrund og Død maa sige: »Vi hørte kun tale derom.«
خودا ڕێگاکەی تێدەگات و ئەو شوێنەکەی پێ دەزانێت. 23
Gud er kendt med dens Vej, han ved, hvor den har sit Sted;
لەبەر ئەوەی ئەو تەماشای ئەوپەڕی زەوی دەکات و هەموو ژێر ئاسمان دەبینێت. 24
thi han skuer til Jordens Ender, alt under Himmelen ser han.
کاتێک کێشی بۆ با دروستکرد و ئاوەکانی بە پێوانە پێوا، 25
Dengang han fastsatte Vindens Vægt og maalte Vandet med Maal,
کاتێک بۆ باران یاسای دانا و بۆ دەنگی هەورەتریشقەش ڕێگا، 26
da han satte en Lov for Regnen, afmærked Tordenskyen dens Vej,
ئەو کاتە دانایی بینی و باسی کرد، ئامادەی کرد و هەروەها تاقی کردەوە. 27
da skued og mønstred han den, han stilled den op og ransaged den.
بە مرۆڤی فەرموو: «بێگومان دانایی لە لەخواترسییەوەیە و لە خراپە لادانیش لە تێگەیشتنەوەیە.» 28
Men til Mennesket sagde han: »Se, HERRENS Frygt, det er Visdom, at sky det onde er Indsigt.«

< ئەیوب 28 >