ئەیوب 27
| ئەیوب دیسان بە هەمان شێوە قسەی کردەوە و گوتی: | 1 |
And Job adds to lift up his allegory and says:
| «بە گیانی خودا کە مافی خۆمی لێم داماڵیوە، سوێند بە توانادارەکە کە ناخی منی تاڵکردووە، | 2 |
“God lives! He turned aside my judgment, And the Mighty—He made my soul bitter.
| هەتا ئەو کاتەی کە ژیانم لەبەر بێت، هەناسەی خودا لە لووتمدا بێت، | 3 |
For all the while my breath [is] in me, And the wind of God in my nostrils.
| لێوەکانم بە خراپە نادوێن و زمانم بە فێڵ ناگەڕێت. | 4 |
My lips do not speak perverseness, And my tongue does not utter deceit.
| لە من بەدوور بێت بڵێم کە ڕاستییەکەی لای ئێوەیە، هەتا ئەو کاتەی ژیان بەدەستەوە دەدەم دروستی لە خۆم دانابڕم. | 5 |
Defilement to me—if I justify you, Until I expire I do not turn aside my integrity from me.
| دەستم بە ڕاستودروستی خۆمەوە گرتووە و شلی ناکەم، بە درێژایی ژیانم ویژدانم سەرزەنشتم ناکات. | 6 |
On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart does not reproach me while I live.
| «با دوژمنم وەک بەدکار بێت و بەرهەڵستکارم وەک زۆردار بێت. | 7 |
My enemy is as the wicked, And my withstander as the perverse.
| خوانەناس کە دەبڕدرێتەوە چ هیوایەکی هەیە، کاتێک خودا ژیانی دەڕفێنێت؟ | 8 |
For what [is] the hope of the profane, When He cuts off? When God casts off his soul?
| ئایا خودا گوێی لە هاواری دەبێت کە تەنگانەی بەسەردا دێت؟ | 9 |
[Does] God hear his cry, When distress comes on him?
| یان ئایا بە توانادارەکە دڵخۆش دەبێت؟ ئایا هەموو کاتێک داوا لە خودا دەکات؟ | 10 |
Does he delight himself on the Mighty? Call God at all times?
| «من توانای خوداتان پێ دەناسێنم؛ کارەکانی توانادارەکە لە ئێوە ناشارمەوە. | 11 |
I show you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I do not hide.
| ئەوەتا ئێوە هەمووتان بینیتان، ئیتر بۆچی بە پووچی دەدوێن؟ | 12 |
Behold, you—all of you—have seen, And why [is] this—you are altogether vain?
| «ئەمە بەشی کەسی بەدکارە لەلایەن خوداوە، میراتی ستەمکارە کە لە توانادارەکەوە وەریدەگرن. | 13 |
This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones They receive from the Mighty.
| ئەگەر کوڕانی زۆر بوون ئەوا بۆ شمشێرن و نەوەکەشی تێر نان نابن. | 14 |
If his sons multiply—a sword [is] for them. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
| دەرد پاشماوەکەی دەخاتە ناو گۆڕ و بێوەژنەکانیان ناگرین. | 15 |
His remnant are buried in death, And his widows do not weep.
| ئەگەر زیو وەک خۆڵ و جلوبەرگ وەک قوڕ کەڵەکە بکات، | 16 |
If he heaps up silver as dust, And prepares clothing as clay,
| ئەوەی ئامادەی دەکات ڕاستودروست لەبەری دەکات، بێتاوان زیوەکەی دابەش دەکات. | 17 |
He prepares—and the righteous puts [it] on, And the innocent apportions the silver.
| وەک قۆزاخەی مۆرانە ماڵەکەی خۆی بنیاد دەنێت و وەک کەپرێک چاودێر دروستی بکات. | 18 |
He has built his house as a moth, And as a shelter a watchman has made.
| بە دەوڵەمەندی ڕادەکشێت، بەڵام جارێکی دیکە نایکات؛ کە چاوی دەکاتەوە هیچی نەماوە. | 19 |
He lies down rich, and he is not gathered, He has opened his eyes, and he is not.
| کارەساتەکان وەک لافاو پێی دەگەن، ڕەشەبایەک بە شەو دەیڕفێنێت. | 20 |
Terrors overtake him as waters, By night a whirlwind has stolen him away.
| بای ڕۆژهەڵات هەڵیدەگرێت و دەڕوات، لە شوێنی خۆی ڕایدەماڵێت. | 21 |
An east wind takes him up, and he goes, And it frightens him from his place,
| لەبەردەم با بەهێزەکە هەڵدێت، بایەکەش بەبێ بەزەیی لێی دەدات. | 22 |
And it casts at him, and does not spare, He diligently flees from its hand.
| بە گاڵتەپێکردنەوە چەپڵەی بۆ لێدەدات، بە فیکەلێدان لە جێی خۆیەوە دەریدەکات.» | 23 |
It claps its hands at him, And it hisses at him from his place.”
