ئەیوب 22

1 ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە:

Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

2 «ئایا مرۆڤ سوودی بۆ خودا هەیە؟ تەنانەت کەسێکی دانا، ئایا سوودی بۆ خودا هەیە؟

"Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.

3 ئایا خۆشی تێدایە بۆ توانادارەکە کە تۆ ڕاستودروست بیت؟ ئەگەر ڕەفتارەکەشت بێ کەموکوڕی بێت، ئایا قازانجی بۆ خودا تێدایە؟

Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?

4 «ئایا لەسەر لەخواترسییەکەت سەرزەنشتت دەکات و تۆ دەداتە دادگا؟

Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller går han i Rette med dig derfor?

5 ئایا خراپەکانت زۆر نین و تاوانەکانیشت بێ کۆتایی نین؟

Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?

6 بەبێ هۆ بارمتەت لە برای خۆت وەرگرت و جلت لەبەر داکەند ڕووتت کردەوە.

Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,

7 ئاوت نەدا بە تینوو و ئامادە نەبووی نان بدەیتە برسی،

gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.

8 هەرچەندە تۆ خاوەن زەوی و پیاوێکی بە توانا بووی، کە وەک کەسێکی ناودار تێدا نیشتەجێ بوو.

Den mægtige - hans var Landet, den hædrede boede der.

9 بێوەژنانت بە دەستبەتاڵی بەڕێکرد و دەستی هەتیوانت شکاند.

Du lod Enker gå tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.

10 لەبەر ئەوە چواردەورت تەڵەیە و ترسی لەناکاو دەتتۆقێنێت،

Derfor var der Snaret omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.

11 لەبەر ئەوەش ئەوەندە تاریک بووە کە نابینیت و لافاوێک داتدەپۆشێت.

Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand går over dig!

12 «ئایا خودا لە بەرزی ئاسمان نییە؟ سەیری لووتکەی ئەستێرەکان بکە چەند خۆیان بڵند گرتووە!

Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de står!

13 بەڵام تۆ دەڵێیت:”خودا چی دەزانێت؟ ئایا لە پشت هەوری ڕەشەوە دادوەری دەکات؟

Dog siger du: "Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?

14 هەورەکان پەردەن بۆ ئەو ئیتر نامانبینێت کە بەسەر بازنەی ئاسمان هاتوچۆ دەکات.“

Skyerne skjuler ham, så han ej ser, på Himlens Runding går han!"

15 ئایا تۆش بەو ڕێگا کۆنەدا دەڕۆیت کە خراپەکاران پێیدا ڕۆیشتوون؟

Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betrådte,

16 ئەوانەی پێشوەخت دەستیان بەسەردا گیرا، ڕووبار بەسەر بناغەکەیاندا ڕژا.

de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,

17 ئەوانەی بە خودایان گوت:”لێمان دوور بکەوە! خودای هەرە بەتوانا چیمان لەگەڵ دەکات؟“

som sagde til Gud: "Gå fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?"

18 بەڵام ئەو بوو کە ماڵەکانی ئەوانی پڕکردووە لە خێروخۆشی، با ڕاوێژی خراپەکاران لێم دوور بێت.

Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Råd er ham fjernt.

19 ڕاستودروستان کە وێرانییان دەبینن، دڵخۆش دەبن، بێگەردیش گاڵتەیان پێ دەکات:

De retfærdige så det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:

20 ”بێگومان بەرهەڵستکارانمان لەناودەچن و سامانەکەشیان ئاگر دەیخوات.“

For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.

21 «تکایە لەگەڵ خودا ڕێک بکەوە و لە ئاشتی بە، بەمە خێرۆخۆشیت بۆ دێت.

Bliv Ven med ham og hold Fred. derved vil der times dig Lykke;

22 تکایە فێرکردنەکان لە دەمیەوە وەربگرە و قسەکانی بخە دڵتەوە.

tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord på Sinde!

23 ئەگەر بگەڕێیتەوە بۆ لای خودای هەرە بەتوانا بنیاد دەنرێیتەوە، ئەگەر ستەم لە چادرەکەت دووربخەیتەوە،

Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,

24 ئەگەر زێڕ فڕێبدەیتە سەر خۆڵ و زێڕی ئۆفیر بۆ ناو بەردی شیوەکان،

kaster du Guldet på Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,

25 ئەو کاتە توانادارەکە دەبێت بە زێڕەکەت و بە زیوی گرانبەها بۆ تۆ.

så den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,

26 بێگومان ئیتر خۆشی لە توانادارەکە دەبینیت، ڕووت لە خودا دەکەیت.

ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Åsyn til Gud.

27 نوێژی بۆ دەکەیت و گوێت لێ دەگرێت، نەزرەکانت بەجێدەهێنیت.

Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;

28 بڕیار دەدەیت و بۆت جێبەجێ دەبێت، بەسەر ڕێگاکانت ڕووناکی دەدرەوشێتەوە.

hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner på dine Veje;

29 کاتێک خەڵک دەکەون تۆ دەڵێیت:”هەڵیانبستێنەوە!“ئەوا خودا ماتومەلوولەکان ڕزگار دەکات.

thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slår Øjnene ned;

30 تەنانەت ئەو کەسەی کە بێگەرد نییە دەربازی دەکات، بەهۆی دەستپاکییەکەت دەرباز دەبێت.»

han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!