< ئەیوب 20 >

چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە: 1
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
«لەبەر جۆشانی ناخم، بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە. 2
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت، ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە. 3
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
«ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە، لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟ 4
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە. 5
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و سەریشی لە هەور بدات، 6
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و ئەوانەی بینیویانە دەڵێن:”کوا؟“ 7
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت، وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت. 8
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە، جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت. 9
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛ دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە. 10
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین، بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت. 11
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
«کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و لەژێر زمانی بیشارێتەوە، 12
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت، بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد، 13
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت، دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی. 14
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛ خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت. 15
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
ژەهری مار دەمژێت؛ زمانی مار دەیکوژێت. 16
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
جۆگەکان نابینێت، ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ. 17
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات، لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت. 18
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛ دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو. 19
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
«بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛ ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات. 20
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛ ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت. 21
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت، دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر. 22
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات، خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت. 23
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و تیری بڕۆنز دەیبڕێت. 24
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە، نووکی بریسکەدار زراوی بڕی. ترسی بەسەرەوەیە؛ 25
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە. ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە، ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات. 26
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات، زەوی لێی ڕادەپەڕێت. 27
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت، لافاوێک ماڵەکەی دەبات. 28
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە، میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.» 29
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»

< ئەیوب 20 >