ئەیوب 20

1 چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە:

Allora Tsofar di Naama rispose e disse:

2 «لەبەر جۆشانی ناخم، بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە.

“Quel che tu dici mi spinge a risponderti e ne suscita in me il fervido impulso.

3 گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت، ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە.

Ho udito rimproveri che mi fanno oltraggio; ma lo spirito mio mi darà una risposta assennata.

4 «ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە، لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟

Non lo sai tu che in ogni tempo, da che l’uomo è stato posto sulla terra,

5 هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە.

il trionfo de’ malvagi è breve, e la gioia degli empi non dura che un istante?

6 هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و سەریشی لە هەور بدات،

Quando la sua altezza giungesse fino al cielo ed il suo capo toccasse le nubi,

7 بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و ئەوانەی بینیویانە دەڵێن:”کوا؟“

l’empio perirà per sempre come lo sterco suo; quelli che lo vedevano diranno: “Dov’è?”

8 وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت، وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت.

Se ne volerà via come un sogno, e non si troverà più; dileguerà come una visione notturna.

9 چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە، جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت.

L’occhio che lo guardava, cesserà di vederlo, e la sua dimora più non lo scorgerà.

10 کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛ دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە.

I suoi figli si raccomanderanno ai poveri, e le sue mani restituiranno la sua ricchezza.

11 ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین، بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت.

Il vigor giovanile che gli riempiva l’ossa giacerà nella polvere con lui.

12 «کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و لەژێر زمانی بیشارێتەوە،

Il male è dolce alla sua bocca, se lo nasconde sotto la lingua,

13 دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت، بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد،

lo risparmia, non lo lascia andar giù, lo trattiene sotto al suo palato:

14 بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت، دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی.

ma il cibo gli si trasforma nelle viscere, e gli diventa in corpo veleno d’aspide.

15 سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛ خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت.

Ha trangugiato ricchezze e le vomiterà; Iddio stesso gliele ricaccerà dal ventre.

16 ژەهری مار دەمژێت؛ زمانی مار دەیکوژێت.

Ha succhiato veleno d’aspide, la lingua della vipera l’ucciderà.

17 جۆگەکان نابینێت، ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ.

Non godrà più la vista d’acque perenni, né di rivi fluenti di miele e di latte.

18 بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات، لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت.

Renderà il frutto delle sue fatiche, senza poterlo ingoiare. Pari alla sua ricchezza sarà la restituzione che ne dovrà fare, e così non godrà dei suoi beni.

19 لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛ دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو.

Perché ha oppresso e abbandonato il povero, s’è impadronito di case che non avea costruite;

20 «بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛ ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات.

perché la sua ingordigia non conobbe requie, egli non salverà nulla di ciò che ha tanto bramato.

21 خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛ ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت.

La sua voracità non risparmiava nulla, perciò il suo benessere non durerà.

22 لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت، دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر.

Nel colmo dell’abbondanza, si troverà in penuria; la mano di chiunque ebbe a soffrir tormenti si leverà contro lui.

23 لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات، خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت.

Quando starà per riempirsi il ventre, ecco Iddio manderà contro a lui l’ardor della sua ira; gliela farà piovere addosso per servirgli di cibo.

24 لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و تیری بڕۆنز دەیبڕێت.

Se scampa alle armi di ferro, lo trafigge l’arco di rame.

25 تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە، نووکی بریسکەدار زراوی بڕی. ترسی بەسەرەوەیە؛

Si strappa il dardo, esso gli esce dal corpo, la punta sfolgorante gli vien fuori dal fiele, lo assalgono i terrori della morte.

26 هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە. ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە، ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات.

Buio profondo è riservato a’ suoi tesori; lo consumerà un fuoco non attizzato dall’uomo, che divorerà quel che resta nella sua tenda.

27 ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات، زەوی لێی ڕادەپەڕێت.

Il cielo rivelerà la sua iniquità, e la terra insorgerà contro di lui.

28 لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت، لافاوێک ماڵەکەی دەبات.

Le rendite della sua casa se n’andranno, portate via nel giorno dell’ira di Dio.

29 ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە، میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.»

Tale la parte che Dio riserba all’empio, tale il retaggio che Dio gli destina”.