< ئەیوب 20 >

چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە: 1
Et Zophar de Naama répondit et dit:
«لەبەر جۆشانی ناخم، بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە. 2
Mes pensées vont, et pour cause, me fournir la réplique; aussi j'ai hâte de la faire:
گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت، ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە. 3
j'ai dû entendre une leçon qui m'outrage! mais l'esprit selon mes lumières répondra pour moi.
«ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە، لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟ 4
Ne sais-tu pas que, de tout temps, depuis que l'homme fut placé sur la terre,
هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە. 5
la joie des impies est de courte durée, et l'allégresse des profanes n'a qu'un instant?
هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و سەریشی لە هەور بدات، 6
Que sa grandeur s'élève jusques aux Cieux, et que sa tête touche aux nues,
بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و ئەوانەی بینیویانە دەڵێن:”کوا؟“ 7
pour toujours il périt comme les excréments; ceux qui l'ont vu, demandent: Où est-il?
وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت، وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت. 8
Il s'envole comme un songe, et on ne le retrouve pas; il a fui comme une vision nocturne;
چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە، جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت. 9
l'œil qui l'a vu, ne l'aperçoit plus, et sa demeure ne le reverra pas.
کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛ دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە. 10
Les indigents accablent ses fils dont les mains doivent restituer ses biens,
ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین، بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت. 11
Ses os surabondaient d'une vigueur juvénile, et sur la poussière elle gît avec lui.
«کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و لەژێر زمانی بیشارێتەوە، 12
Quelque douceur que sa bouche trouve au mal, qu'il le tienne en réserve sous sa langue,
دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت، بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد، 13
le savourant lentement, sans le laisser aller, mais le retenant collé à son palais,
بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت، دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی. 14
cet aliment qu'il prend, se transforme dans ses entrailles, et devient au dedans de lui un venin d'aspic,
سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛ خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت. 15
Il engloutit des richesses, et il les revomit; de son ventre Dieu les fait ressortir,
ژەهری مار دەمژێت؛ زمانی مار دەیکوژێت. 16
il suce le venin de l'aspic, et la langue de la vipère le tue.
جۆگەکان نابینێت، ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ. 17
Son regard n'est plus réjoui par les ruisseaux, ni par les fleuves, les torrents de miel et de lait.
بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات، لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت. 18
Il restitue ses gains, et ne les consomme pas: autant il possède, autant il restitue, et il ne peut se réjouir.
لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛ دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو. 19
Car il écrasa, délaissa les pauvres, il ravit des maisons, et ne les releva pas;
«بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛ ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات. 20
car il ne connut pas le repos dans son sein. Mais il ne se sauvera pas avec ce qu'il a de plus cher,
خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛ ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت. 21
Rien n'échappe à sa voracité, c'est pourquoi son bien-être ne dure pas.
لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت، دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر. 22
Dans la plénitude de l'abondance, il est mis à la gêne; les bras des opprimés fondent sur lui.
لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات، خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت. 23
Voici Celui qui assouvira son avidité: Il enverra sur lui le feu de Sa colère, et fera pleuvoir sur lui Son pain de douleur;
لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و تیری بڕۆنز دەیبڕێت. 24
s'il fuit devant l'armure de fer, l'arc d'airain le transperce.
تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە، نووکی بریسکەدار زراوی بڕی. ترسی بەسەرەوەیە؛ 25
Il extrait le dard de son corps avec le fer brillant qui lui a percé le foie; c'en est fait: il est sous les terreurs de la mort.
هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە. ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە، ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات. 26
Toutes les misères lui sont réservées en échange de ce qu'il a mis en réserve; un feu qu'on n'a pas à souffler, le dévore, et consume ce qui resterait dans sa tente.
ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات، زەوی لێی ڕادەپەڕێت. 27
Le ciel dévoile son crime, et la terre s'élève contre lui.
لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت، لافاوێک ماڵەکەی دەبات. 28
Tout le revenu de sa maison s'en va, s'écoulant au jour de Sa colère.
ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە، میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.» 29
Telle est la part que Dieu donne à l'impie, et le lot que le Seigneur lui décerne.

< ئەیوب 20 >