< ئەیوب 19 >

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: 1
Then Job replied:
«هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟ 2
“How long will you [three] torment me and crush my spirit by saying to me [that I am wicked]?
ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم. 3
You have already insulted me many [HYP] times; (are you not ashamed for saying these things to me?/you should be ashamed for saying these things to me.) [RHQ]
گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە. 4
Even if it were true that I have done things that are wrong, I have not injured you!
ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن، 5
If you truly think that you are better than I am, and you think that my being miserable now proves that I (am guilty/have committed many sins),
ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا. 6
you need to realize that it is God who has caused me to suffer. [It is as though] he has trapped me with his net.
«هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە. 7
“I cry out, ‘Help me!’, but no one answers me. I call out loudly, but there is no one, [not even God, ] who acts fairly toward me.
ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم. 8
[It is as though] [MET] God has blocked my way, with the result that I cannot go where I want to; [it is as though] he has forced me to try to find my way in the darkness.
شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە. 9
He has (taken away my good reputation/caused people not to honor me any more); [it is as though] he removed [MET] a crown from my head.
لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند. 10
He batters me from every side, and I will soon die. He has caused me to no longer confidently expect [him to do good things for me].
تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام. 11
He attacks me because he is extremely angry with me [MET], and he considers that I am his enemy.
پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند. 12
[It is as though] he sends his army to attack me; they surround my tent, preparing to attack me.
«کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە. 13
“God has caused my brothers to abandon me, and all those who know me act like strangers to me.
خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم. 14
All my relatives and good friends have left me.
میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن. 15
The people who were guests in my house have forgotten me, and my female servants consider that I am a stranger or that I am a foreigner.
بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە. 16
When I summon my servants, they do not answer; I plead with them to come [to help me, but they do not come].
بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم. 17
My wife does not want to come close to me because my breath [smells very bad], and even my brothers detest me.
تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن. 18
Even young children despise me; when I stand up [to talk to them], they laugh at me.
هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە. 19
My dearest friends detest me, and those whom I love [very much] have turned against me.
ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم. 20
My body is [only] skin and bones; I am barely alive [IDM].
«بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم. 21
[“I plead with] you, my [three] friends, pity me, because God has (struck [EUP] me with his hand/caused me to suffer greatly).
بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟ 22
Why do you cause me to suffer like God does? Why do you continue to slander [MET] me?
«خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا، 23
“I wish/desire that someone would take these words of mine and write them permanently in a book [in order that people can read them].
خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران. 24
Or else, I wish that he would carve them on a rock with (a chisel/an iron tool) in order that they would last forever.
بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە. 25
But I know that the one who vindicates/defends me in court is alive, and that some day he will stand [here] on the earth [and make the final decision about whether I deserve to be punished].
پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم. 26
And even after diseases have eaten away my skin, while I still have my body, I will see God.
ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم! 27
I will see him myself; I will see him with my own eyes! I am overwhelmed [as I think about that]!
«ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“ 28
“If you three men say, ‘What more can we do to cause Job to suffer?’ and if you say, ‘He has caused his own [troubles],’
لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.» 29
you should be afraid that God will punish [MTY] you; he punishes those [like you] with whom he is angry; and when that happens, you will know that there is [someone who] judges [people].”

< ئەیوب 19 >