ئەیوب 19
| ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: | 1 |
Then answered Job, and said,
| «هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟ | 2 |
How long will ye grieve my soul, and crush me with words?
| ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم. | 3 |
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed when ye show yourselves as strangers to me.
| گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە. | 4 |
Yea, if it be indeed that I have erred, let my error remain with myself.
| ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن، | 5 |
But if indeed ye wish to magnify yourselves above me, and to prove against me my disgrace:
| ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا. | 6 |
Then know for certain that God hath bent me down, and hath laid his net all around me.
| «هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە. | 7 |
Behold, I cry out concerning the violence [done me], but I am not answered: I entreat aloud, but there is no justice.
| ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم. | 8 |
My road hath he fenced up, so that I cannot pass out; and on my paths he placeth darkness.
| شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە. | 9 |
My glory hath he stripped from me, and removed the crown of my head.
| لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند. | 10 |
He hath pulled me down on every side, and I am going hence; and he hath rooted up like a tree my hope.
| تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام. | 11 |
He hath also kindled against me his wrath, and he counteth me with himself as one of his adversaries.
| پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند. | 12 |
Altogether come on his troops, and make level against me their way, and encamp round about my tent.
| «کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە. | 13 |
My brothers hath he removed far from me, and my acquaintance are entirely estranged from me.
| خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم. | 14 |
My near of kin have withdrawn, and those befriended by me have forgotten me.
| میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن. | 15 |
Ye that sojourn in my house, and my maid-servants, regard me as a stranger: an alien am I become in their eyes.
| بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە. | 16 |
I call for my servant, but he will not answer, though I were to entreat him with my mouth.
| بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم. | 17 |
My breath is become nauseous to my wife, and my caressing, to the children of my own body.
| تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن. | 18 |
Yea, children even despise me: I rise up, but they speak against me.
| هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە. | 19 |
All that have had my confidence abominate me; and those whom I have loved are turned against me.
| ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم. | 20 |
To my skin and to my flesh my bones do cleave, and I must sustain myself with the gums of my teeth.
| «بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم. | 21 |
Spare me, spare me, O ye, my friends; for the hand of God hath touched me.
| بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟ | 22 |
Why will ye persecute me as God [hath done], and will never be satisfied with my flesh?
| «خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا، | 23 |
Oh who would but grant, that my words might be written down! oh who would grant that they were entered in a book!
| خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران. | 24 |
That they were hewn with an iron pen and [blackened with] lead for eternity in the hard rock!
| بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە. | 25 |
And well I know that my redeemer liveth, and that he will remain as the last after the creatures of the dust [are passed away];
| پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم. | 26 |
And after my skin is cut to pieces will this be: and then freed from my body shall I behold God;
| ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم! | 27 |
Whom I shall myself behold to my happiness, and whom my eyes will see, and not as a stranger, [when even] my reins are consumed within my bosom.
| «ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“ | 28 |
But if ye should say, How will we pursue him? seeing the root of the matter is found in me:
| لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.» | 29 |
Then have dread for yourselves of the sword; for the wrath [which ye excite] is an iniquity that bringeth the sword; in order that ye may know there is one that judgeth [in the world].
