< ئەیوب 19 >

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: 1
Så tog Job til Orde og svarede:
«هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟ 2
"Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?
ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم. 3
I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.
گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە. 4
Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?
ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن، 5
Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?
ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا. 6
Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.
«هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە. 7
Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.
ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم. 8
Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;
شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە. 9
han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,
لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند. 10
brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;
تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام. 11
hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;
پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند. 12
samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.
«کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە. 13
Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,
خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم. 14
mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;
میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن. 15
mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;
بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە. 16
ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;
بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم. 17
ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;
تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن. 18
selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;
هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە. 19
Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.
ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم. 20
Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.
«بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم. 21
Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!
بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟ 22
Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?
«خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا، 23
Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,
خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران. 24
med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!
بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە. 25
Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.
پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم. 26
Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,
ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم! 27
hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!
«ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“ 28
Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"
لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.» 29
så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!

< ئەیوب 19 >