ئەیوب 18

1 بیلدەدی شوحیش وەڵامی دایەوە:

Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

2 «هەتا کەی تەڵە بۆ قسە دەنێنەوە؟ تێبگەن ئینجا ئێمە دەتوانین قسە بکەین.

Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;

3 بۆچی بە ئاژەڵ دانراین و لەبەرچاوتان گێل بووین؟

Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?

4 ئەی ئەوەی لە ڕقی خۆی، خۆی دەخواتەوە، ئایا لەبەر تۆ زەوی چۆڵ بکرێت و تاشەبەرد لە جێی خۆی بجوڵێت؟

Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?

5 «بەڵێ چرای بەدکاران دەکوژێتەوە و گڕی ئاگرەکەی ڕووناکی نابەخشێت.

Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;

6 لەناو چادرەکەی ڕووناکی تاریک دەبێت و چراکەی تەنیشتی دەکوژێتەوە.

Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.

7 هێزی هەنگاوەکانی کورت دەبن و ڕاوێژەکەی خۆی دەیخات.

Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;

8 بە پێیەکانی خۆی بۆ ناو داو هەنگاو دەنێت، جا لەناو تۆڕدا گیر دەخوات.

Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.

9 تەڵە پاژنەی پێی دەگرێت و فاقە توند دەیگرێت.

Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.

10 داوەکانی لە زەوی شاردراونەتەوە و تەڵەکەی لەسەر ڕێگایە.

Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;

11 بەڵاکان لە هەموو لایەکەوە دەیتۆقێنن و هەنگاوبەهەنگاو دوای کەوتوون.

Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.

12 برسیێتی بڕستی لێ بڕی و کارەسات چاوەڕێی کەوتنی دەکات.

Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;

13 نەخۆشی پارچەکانی پێستەکەی دەخوات، یەکەم بەری مەرگ ئەندامەکانی لەشی دەخوات.

Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.

14 لە ئارامی ناو چادرەکەی خۆی دەڕفێنرێت، بەرەو لای پاشای بەڵاکان پەلکێش دەکرێت.

Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking

15 ئەوەی هی ئەو نییە لەناو چادرەکەی نیشتەجێ دەبێت، گۆگرد بەسەر جێی مانەوەی پەخش دەکرێت.

Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.

16 لە ژێرەوە ڕەگوڕیشەی وشک دەبێت و لە سەرەوەش لقەکانی سیس دەبن.

Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;

17 یادەوەری لە زەوی نامێنێت و لەسەر ڕووی وشکانیش هیچ ناوێکی نییە.

Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.

18 لە ڕووناکییەوە پاڵ دەدرێت بۆ تاریکی و لە جیهان دەردەکرێت.

Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;

19 نە نەوە و نە وەچەی لەنێو گەلەکەی دەبێت، نە دەربازبوو لەنێو چادرەکانی.

Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.

20 خەڵکی ڕۆژئاوا لە ڕۆژی حوکمدان لەسەر ئەودا دەحەپەسێن، گەلانی ڕۆژهەڵات مووچڕکەیان پێدا دێت.

Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:

21 ئەوە نشینگەی بەدکارانە و ئەمە شوێنی ئەوانەیە کە خودا ناناسن.»

Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!