< ئەیوب 17 >

ڕۆحم شکا، ڕۆژگارم کوژایەوە، گۆڕ چاوەڕێی منە. 1
Meu espírito está arruinado, meus dias vão se extinguindo, e a sepultura já etá pronta para mim.
بێگومان گاڵتەجاڕان لە دەورمدان و ناچار تەماشای کێشمەکێشیان بکەم. 2
Comigo há ninguém além de zombadores, e meus olhos são obrigados a ficar diante de suas provocações.
«تکایە لەلای خۆت ببە پشتگیرم، بێجگە لە تۆ کێ هەیە ببێتە کەفیلم؟ 3
Concede-me, por favor, uma garantia para comigo; quem [outro] há que me dê a mão?
تێگەیشتنت لە مێشکیان شاردووەتەوە، لەبەر ئەوە بەرزیان ناکەیتەوە. 4
Pois aos corações deles tu encobriste do entendimento; portanto não os exaltarás.
ئەوەی لە پێناوی پارە پەنجەی تاوان بۆ هاوڕێیەکانی ڕادەکێشێت، نەبوونی چاوی منداڵەکانی دەپوکێنێتەوە. 5
Aquele que denuncia a seus amigos em proveito próprio, também os olhos de seus filhos desfalecerão.
«منی کردە پەندی گەلان و بووم بەوەی تف لە ڕووم بکرێت. 6
Ele tem me posto por ditado de povos, e em meu rosto é onde eles cospem.
چاوەکانم لەبەر خەم کز بوون، هەموو ئەندامەکانم زۆر لاواز بوون. 7
Por isso meus olhos se escureceram de mágoa, e todos os membros de meu corpo são como a sombra.
ئەوانەی ڕاستن بەمە سەرسام دەبن و بێتاوان بەسەر خوانەناسدا ڕادەپەڕێت. 8
Os íntegros pasmarão sobre isto, e o inocente se levantará contra o hipócrita.
کەسی ڕاستودروست ڕێگای خۆی دەگرێت و ئەوەی دەست پاکە هێزی بۆ زیاد دەکرێت. 9
E o justo prosseguirá seu caminho, e o puro de mãos crescerá em força.
«ئێستا وەرنەوە، دووبارە هەوڵ بدەن، بەڵام من هیچ دانایەکتان تێدا نادۆزمەوە. 10
Mas, na verdade, voltai-vos todos vós, e vinde agora, pois sábio nenhum acharei entre vós.
ڕۆژگارم بەسەرچوو، مەبەستەکانم هەڵکەنران. لەگەڵ ئەوەشدا ئارەزووەکانی دڵم 11
Meus dias se passaram, meus pensamentos foram arrancados, os desejos do meu coração.
شەو دەکەن بە ڕۆژ، لە تاریکیدا ڕووناکی بە نزیک دەبینن. 12
Tornaram a noite em dia; a luz se encurta por causa das trevas.
ئەگەر هیوا بخوازم جیهانی مردووان ببێت بە ماڵم و لە تاریکیدا نوێنەکەم ڕابخەم، (Sheol h7585) 13
Se eu esperar, o Xeol será minha casa; nas trevas estenderei minha cama. (Sheol h7585)
ئەگەر بە گۆڕم گوت:”تۆ باوکی منیت،“بە کرمیش:”تۆ دایکی منیت“یان”خوشکی منیت،“ 14
À cova chamo: Tu és meu pai; e aos vermes: [Sois] minha mãe e minha irmã.
ئیتر ئومێدم کوا؟ کێ تەماشای ئومێدم دەکات؟ 15
Onde, pois, estaria agora minha esperança? Quanto à minha esperança, quem a poderá ver?
ئایا بەرەو قووڵایی جیهانی مردووان دەچێتە خوارەوە؟ ئایا پێکەوە لەناو خۆڵ شۆڕدەبینەوە؟» (Sheol h7585) 16
Será que ela descerá aos ferrolhos do Xeol? Descansaremos juntos no pó da terra? (Sheol h7585)

< ئەیوب 17 >