ئەیوب 17
| ڕۆحم شکا، ڕۆژگارم کوژایەوە، گۆڕ چاوەڕێی منە. | 1 |
Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;
| بێگومان گاڵتەجاڕان لە دەورمدان و ناچار تەماشای کێشمەکێشیان بکەم. | 2 |
visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.
| «تکایە لەلای خۆت ببە پشتگیرم، بێجگە لە تۆ کێ هەیە ببێتە کەفیلم؟ | 3 |
Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?
| تێگەیشتنت لە مێشکیان شاردووەتەوە، لەبەر ئەوە بەرزیان ناکەیتەوە. | 4 |
Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;
| ئەوەی لە پێناوی پارە پەنجەی تاوان بۆ هاوڕێیەکانی ڕادەکێشێت، نەبوونی چاوی منداڵەکانی دەپوکێنێتەوە. | 5 |
den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.
| «منی کردە پەندی گەلان و بووم بەوەی تف لە ڕووم بکرێت. | 6 |
Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;
| چاوەکانم لەبەر خەم کز بوون، هەموو ئەندامەکانم زۆر لاواز بوون. | 7 |
mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;
| ئەوانەی ڕاستن بەمە سەرسام دەبن و بێتاوان بەسەر خوانەناسدا ڕادەپەڕێت. | 8 |
retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,
| کەسی ڕاستودروست ڕێگای خۆی دەگرێت و ئەوەی دەست پاکە هێزی بۆ زیاد دەکرێت. | 9 |
men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.
| «ئێستا وەرنەوە، دووبارە هەوڵ بدەن، بەڵام من هیچ دانایەکتان تێدا نادۆزمەوە. | 10 |
Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!
| ڕۆژگارم بەسەرچوو، مەبەستەکانم هەڵکەنران. لەگەڵ ئەوەشدا ئارەزووەکانی دڵم | 11 |
Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;
| شەو دەکەن بە ڕۆژ، لە تاریکیدا ڕووناکی بە نزیک دەبینن. | 12 |
Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;
| ئەگەر هیوا بخوازم جیهانی مردووان ببێت بە ماڵم و لە تاریکیدا نوێنەکەم ڕابخەم، (Sheol h7585) | 13 |
vil jeg håbe, får jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje, (Sheol h7585)
| ئەگەر بە گۆڕم گوت:”تۆ باوکی منیت،“بە کرمیش:”تۆ دایکی منیت“یان”خوشکی منیت،“ | 14 |
Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.
| ئیتر ئومێدم کوا؟ کێ تەماشای ئومێدم دەکات؟ | 15 |
Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?
