< ئەیوب 16 >

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: 1
Y respondió Job, y dijo:
«زۆرم لەمانە گوێ لێ بووە، هەموو دڵنەواییەکەتان بریندارکەرن! 2
Muchas veces he oído cosas como estas; consoladores molestos sois todos vosotros.
ئایا قسەی پووچ کۆتایی هەیە؟ یان چی دەتوروژێنێت هەتا وەڵام بدەیتەوە؟ 3
¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué es lo que te anima a responder?
منیش وەک ئێوە قسەم دەکرد، ئەگەر ئێوە لە جێی من بوونایە؛ قسەم بۆ دەگێڕانەوە و سەرم لە ئاستتان دەلەقاند. 4
También yo hablaría como vosotros. Deseo que vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
بەڵام بە دەم هانم دەدان و جوڵەی لێوەکانم ڕایدەگرتن. 5
Pero yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
«ئەگەر قسە بکەم لە خەمۆکیەکەم کەم نابێتەوە، ئەگەر بێدەنگیش بم لێم دوور ناکەوێتەوە. 6
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
ئەی خودایە، بێگومان تۆ بێزارت کردووم، هەموو کەسوکارەکەی منت لەناوبردووە. 7
Pero ahora me ha fatigado; has tú asolado toda mi compañía.
سستت کردم، سستییەکەم بووە شایەت، لاوازییەکەم لێم هەستاوە، بەرەوڕوو شایەتیم لەسەر دەدات. 8
Tú me has arrugado; el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
تووڕەییەکەی پەلاماری دام و منی چەوساندەوە، ددانەکانی لێم جیڕکردەوە، دوژمنەکەم چاوی تێبڕیوم. 9
Su furor me arrebató, y me ha sido contrario; crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
خەڵک دەمیان لێ داچەقاندووم، بە گاڵتەپێکردنەوە زللەیان لێدەدام، پێکەوە گەلەکۆمەیان لێکردم. 10
Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.
خودا منی دایە دەست زۆردار و فڕێیدامە نێو دەستی خراپەکارەوە. 11
Me ha entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
من ئاسوودە بووم و ئەو جێی لەق کردم، پشتەملی گرتم و وردوخاشی کردم. منی کرد بە نیشانی خۆی؛ 12
Próspero estaba, y me desmenuzó; y me arrebató por la cerviz, y me despedazó, y me puso por blanco suyo.
تیرهاوێژەکانی دەوریان دام. جەرگی بڕیم و دڵی نەسووتا، زراوی منی بەسەر زەویدا ڕشت. 13
Me cercaron sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó; mi hiel derramó por tierra.
جار لەدوای جار شەقم دەکات، وەک جەنگاوەرێک هێرش دەکاتە سەرم. 14
Me quebrantó de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.
«جلوبەرگی گوشم بە پێستمەوە دووری و خۆڵەمێشم بە سەری خۆمدا کرد. 15
Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
دەموچاوم لەبەر گریان سوور هەڵگەڕا و ڕەشی بەسەر پێڵوی چاومدا هات. 16
Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
لەگەڵ ئەوەی زۆرداری لە دەستی مندا نییە و نوێژەکەم بێگەردە. 17
a pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido limpia mi oración.
«ئەی زەوی، خوێنەکەم دامەپۆشە، با جێیەک نەبێت بۆ هاوارم! 18
¡Oh tierra! No cubras mi sangre, y no haya lugar donde se esconda mi clamor.
ئەوەتا لە ئێستاوە شایەتەکەم لە ئاسمانە، پارێزگارەکەم لە بەرزاییەکانە، 19
Por cierto aún ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
ئەو هاوڕێمە و داکۆکیم لێ دەکات. کاتێک لەبەردەم خودا چاوەکانم فرمێسک دەڕێژن، 20
Mis disputadores son mis amigos; mas a Dios destilarán mis ojos.
ئەو لە پێناوی پیاوێک لە خودا دەپاڕێتەوە، وەک پاڕانەوەی کەسێک بۆ هاوڕێکەی. 21
¡Deseo que pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
«تەمەنم کورتە و بەسەردەچێت، لە ڕێگایەکدا دیلم کە لێی ناگەڕێمەوە. 22
Mas los años contados vendrán, y yo andaré el camino por donde no volveré.

< ئەیوب 16 >