ئەیوب 15

1 ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە:

Dann antwortete Eliphas von Theman:

2 «ئایا کەسی دانا بە نەزانی وەڵام دەداتەوە و مێشکی بە شتی هیچوپووچ پڕ دەکات؟

Wird wohl ein Weiser windige Ansicht als Antwort vortragen und sein Inneres mit Ostwind füllen -

3 ئایا بە قسەی بێ سوود بەڵگە دێنێتەوە و بەو لێدوانانەی قازانجی لێ ناکات؟

mit Rede strafend, die nichts taugt, und mit Worten, durch die er nichts fördert?

4 بەڵام تۆ لەخواترسی پێشێل دەکەیت و خەڵک لە خواپەرستی دوور دەخەیتەوە.

Dazu zerstörst du die Gottesfurcht und thust die Andacht ab, die Gott gebührt.

5 بێگومان گوناهەکانت دەمت فێر دەکەن و زمانی تەڵەکەبازی هەڵدەبژێریت.

Denn deine Schuld macht deinen Mund gelehrig, und du erwählst die Sprache Verschmitzter.

6 زمانی خۆت تاوانبارت دەکات، نەک من، لێوەکانت لە دژت شایەتی دەدەن.

Dein Mund verurteilt dich, nicht ich, und deine Lippen zeugen wider dich.

7 «ئایا تۆ یەکەم مرۆڤ بوویت لەدایک بوویت؟ یان لەپێش گردەکانەوە دروستبوویت؟

Bist du als der erste der Menschen geboren und noch vor den Hügeln hervorgebracht?

8 ئایا لە ئەنجومەنی خودا گوێت گرتبوو؟ ئایا داناییت بە باڵای خۆتدا بڕیوە؟

Hast du im Rate Gottes zugehört und die Weisheit an dich gerissen?

9 چی دەزانیت کە ئێمە نایزانین، چی تێدەگەیت کە لەلای ئێمە نەبێت؟

Was weißt du, daß wir nicht wüßten, was verstehst du, das uns nicht auch bewußt wäre?

10 پیر و ڕیش سپی وامان لەناودایە، تەمەنی لە باوکت زیاترە.

Auch unter uns sind Greise, sind Ergraute, reicher als dein Vater an Lebenstagen!

11 ئایا دڵنەواییەکانی خودا و بە نەرمی قسەکردن لەگەڵت کەمە؟

Sind dir Gottes Tröstungen zu gering, und ein Wort, das sanft mit dir verfuhr?

12 بۆچی دڵت دەتبات و بۆچی چاوەکانت دەبریسکێنەوە،

Was reißt dein Unmut dich fort, und was rollen deine Augen,

13 بۆ ئەوەی ڕۆحت لە دژی خودا وەربگێڕیت و قسەی وا لە دەمت بهێنیتە دەرەوە؟

daß du gegen Gott dein Schnauben kehrst und deinem Munde solche Worte entfahren lässest?

14 «مرۆڤ کێیە هەتا بێگەرد بێت و لەدایکبوو لە ژن کێیە هەتا ڕاستودروست بێت؟

Was ist der Mensch, daß er rein sein könnte, und daß gerecht dastände der Weibgeborene?

15 ئەگەر خودا متمانە بە پیرۆزەکانی خۆی ناکات، کەواتە ئاسمان لەبەرچاوی بێگەرد نییە،

Selbst seinen Heiligen traut er nicht, und der Himmel ist nicht rein in seinen Augen,

16 ئیتر مرۆڤ کە ناڕەوایی وەک ئاو دەخواتەوە دەبێت چەند قێزەون و گەندەڵ بێت؟

geschweige der Abscheuliche, Verderbte - der Mensch, der Unrecht wie Wasser trinkt!

17 «من پێت دەڵێم گوێم لێ بگرە، باسی ئەوە دەکەم کە بینیم،

Ich will dich unterweisen, höre mir zu, und was ich geschaut, das will ich erzählen,

18 ئەوەی دانایان لە باوباپیرانیانەوە پێیان ڕاگەیەنراوە و ئەوانیش نەیانشاردووەتەوە،

was die Weisen berichten unverhohlen von ihren Vätern her.

19 ئەوانەی خاکەکە تەنها بەوان دراوە و هیچ نامۆیەک بەناویاندا تێنەپەڕیوە.

Ihnen war noch das Land allein gegeben, und noch kein Fremdling unter ihnen umhergezogen.

20 بەدکار ڕۆژانە دەتلێتەوە، ژمارەی ساڵانی ستەمکاریش دیاریکراوە.

“Sein Leben lang ängstigt sich der Frevler und alle die Jahre hindurch, die dem Wüterich aufgespart sind.

21 دەنگێکی ترسناک لە گوێیەکانیەتی و لە ساتی ئاشتیدا تێکدەر بۆی دێت.

“Schreckenslaute tönen in seinen Ohren, mitten im Frieden überfällt ihn der Verwüster.

22 لەو باوەڕەدا نییە لە تاریکی دەگەڕێتەوە؛ چاوەڕوانی شمشێرە.

“Er giebt die Hoffnung auf, dem Dunkel zu entrinnen, für das Schwert ist er ausersehen.

23 ئەو وێڵە و دەبێتە نێچیری سیسارکە کەچەڵ، دەزانێت کە ڕۆژی تاریکی نزیکە.

“Er schweift nach Brot umher - wo ist's zu finden? - er weiß, daß ihm bereit gestellt der Unglückstag.

24 تەنگانە و ئازار دەیتۆقێنن و بەسەریدا زاڵن وەک پاشایەکی ئامادە بۆ پەلاماردان،

“Ihn schrecken Not und Angst; sie packt ihn wie ein König, der zum Sturm bereit,

25 چونکە بە تووڕەییەوە دەستی لە خودا ڕادەوەشێنێت، لە دژی خودای هەرە بەتوانا پاڵەوانیێتی نواند،

“weil er seine Hand gegen Gott ausgereckt und dem Allmächtigen Trotz geboten hat.

26 بە کەللەڕەقییەوە بەرەو ئەو ڕایکرد بە قەڵغانە ئەستوور و بەهێزەکەیەوە.

Er stürmte gegen ihn an mit dem Halse, mit den dichten Buckeln seiner Schilde,

27 «هەرچەندە دەموچاوی بە چەوری داپۆشی و ناوقەدی خۆی بە پیو ئەستوور کرد،

“weil er sein Gesicht mit Schmeer bedeckte und Fett ansetzte an der Lende,

28 بەڵام لە شارۆچکەی کاولبوو نیشتەجێ دەبێت، لەو ماڵانەی کەسی تێدا ناژیێت و خەریکن دەبنە کەلاوە.

“sich ansiedelte in verfehmden Städten, in Häusern, die niemand bewohnen sollte, die zu Steinhaufen bestimmt waren.

29 لەمەودوا دەوڵەمەند نابێت و سامانەکەی جێگیر نابێت، دەستکەوتی لەناو زەویدا بەرفراوان نابێت.

“Er wird nicht reich, noch hat seine Habe Bestand, und seine Ähre neigt sich nicht zur Erde.

30 لە تاریکی دەرباز نابێت، کڵپەی گڕێک پۆپکەکانی وشک دەکات و بە فووێکی دەمی نامێنێت.

“Er entgeht nicht der Umfinsterung; seine Schößlinge dörrt die Flamme aus, und durch seinen Zornhauch vergeht er.

31 جێی باوەڕ نابێت بە شتی پووچ وێڵ دەبێت، چونکە شتی پووچ دەبێت بە کرێیەکەی.

“Er vertraue nicht auf Trug, er irrt sich: denn Trug wird sein Eintausch sein.

32 پێش ئەوەی ڕۆژی خۆی تەواو بێت، دەفەوتێت و گەڵاکەی سەوز نابێت.

“Ehe noch sein Tag kommt, erfüllt es sich, und sein Palmenzweig grünt nicht mehr.

33 وەک ترێ پەسیرەکانی دەکەوێت و وەک زەیتوون گوڵەکەی هەڵدەوەرێت.

“Wie der Weinstock stößt er seine Herlinge ab, wirft, wie der Ölbaum, seine Blüte hin.

34 کۆمەڵی خوانەناسان چۆڵوهۆڵ دەبێت، ئاگریش ڕەشماڵی بەرتیلخۆران دەسووتێنێت.

“Denn des Ruchlosen Rotte ist unfruchtbar, und Feuer verzehrt die Zelte der Bestechung.

35 بە ئاژاوە دووگیان بوون و خراپەیان بۆ لەدایک دەبێت، سکیان پیلانی فێڵ و درۆ پێکدەهێنێت.»

“Mit Mühsal schwanger gebaren sie Unheil, und ihr Schoß bereitet Trug!”