< ئەیوب 15 >

ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە: 1
Alors Eliphaz de Théman prit la parole et dit:
«ئایا کەسی دانا بە نەزانی وەڵام دەداتەوە و مێشکی بە شتی هیچوپووچ پڕ دەکات؟ 2
Le sage répond-il par une science vaine? Se gonfle-t-il la poitrine de vent?
ئایا بە قسەی بێ سوود بەڵگە دێنێتەوە و بەو لێدوانانەی قازانجی لێ ناکات؟ 3
Se défend-il par de futiles propos, par des discours qui ne servent à rien?
بەڵام تۆ لەخواترسی پێشێل دەکەیت و خەڵک لە خواپەرستی دوور دەخەیتەوە. 4
Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, tu anéantis toute piété envers Dieu.
بێگومان گوناهەکانت دەمت فێر دەکەن و زمانی تەڵەکەبازی هەڵدەبژێریت. 5
Ta bouche révèle ton iniquité, et tu prends le langage les fourbes.
زمانی خۆت تاوانبارت دەکات، نەک من، لێوەکانت لە دژت شایەتی دەدەن. 6
Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne, ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.
«ئایا تۆ یەکەم مرۆڤ بوویت لەدایک بوویت؟ یان لەپێش گردەکانەوە دروستبوویت؟ 7
Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?
ئایا لە ئەنجومەنی خودا گوێت گرتبوو؟ ئایا داناییت بە باڵای خۆتدا بڕیوە؟ 8
As-tu assisté au conseil de Dieu? As-tu dérobé pour toi seul la sagesse?
چی دەزانیت کە ئێمە نایزانین، چی تێدەگەیت کە لەلای ئێمە نەبێت؟ 9
Que sais-tu, que nous ne sachions? Qu’as-tu appris, qui ne nous soit familier?
پیر و ڕیش سپی وامان لەناودایە، تەمەنی لە باوکت زیاترە. 10
Nous avons aussi parmi nous des cheveux blancs, des vieillards plus riches de jours que ton père.
ئایا دڵنەواییەکانی خودا و بە نەرمی قسەکردن لەگەڵت کەمە؟ 11
Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu et les douces paroles que nous t’adressons?
بۆچی دڵت دەتبات و بۆچی چاوەکانت دەبریسکێنەوە، 12
Où ton cœur t’emporte-t-il, et que signifie ce roulement de tes yeux?
بۆ ئەوەی ڕۆحت لە دژی خودا وەربگێڕیت و قسەی وا لە دەمت بهێنیتە دەرەوە؟ 13
Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère, et que de ta bouche tu fais sortir de tels discours?
«مرۆڤ کێیە هەتا بێگەرد بێت و لەدایکبوو لە ژن کێیە هەتا ڕاستودروست بێت؟ 14
Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur, le fils de la femme, pour qu’il soit juste?
ئەگەر خودا متمانە بە پیرۆزەکانی خۆی ناکات، کەواتە ئاسمان لەبەرچاوی بێگەرد نییە، 15
Voici que Dieu ne se fie pas même à ses saints, et les cieux ne sont pas purs devant lui:
ئیتر مرۆڤ کە ناڕەوایی وەک ئاو دەخواتەوە دەبێت چەند قێزەون و گەندەڵ بێت؟ 16
combien moins cet être abominable et pervers, l’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!
«من پێت دەڵێم گوێم لێ بگرە، باسی ئەوە دەکەم کە بینیم، 17
Je vais t’instruire, écoute-moi; je raconterai ce que j’ai vu,
ئەوەی دانایان لە باوباپیرانیانەوە پێیان ڕاگەیەنراوە و ئەوانیش نەیانشاردووەتەوە، 18
ce que les sages enseignent, — ils ne le cachent pas, l’ayant appris de leurs pères;
ئەوانەی خاکەکە تەنها بەوان دراوە و هیچ نامۆیەک بەناویاندا تێنەپەڕیوە. 19
à eux seuls avait été donné le pays, et parmi eux jamais ne passa l’étranger. —
بەدکار ڕۆژانە دەتلێتەوە، ژمارەی ساڵانی ستەمکاریش دیاریکراوە. 20
« Le méchant, durant tous ses jours, est rongé par l’angoisse; un petit nombre d’années sont réservées à l’oppresseur.
دەنگێکی ترسناک لە گوێیەکانیەتی و لە ساتی ئاشتیدا تێکدەر بۆی دێت. 21
Des bruits effrayants retentissent à ses oreilles; au sein de la paix, le dévastateur fond sur lui.
لەو باوەڕەدا نییە لە تاریکی دەگەڕێتەوە؛ چاوەڕوانی شمشێرە. 22
Il n’espère pas échapper aux ténèbres, il sent qu’il est guetté pour le glaive.
ئەو وێڵە و دەبێتە نێچیری سیسارکە کەچەڵ، دەزانێت کە ڕۆژی تاریکی نزیکە. 23
Il erre pour chercher son pain; il sait que le jour des ténèbres est prêt, à ses côtés.
تەنگانە و ئازار دەیتۆقێنن و بەسەریدا زاڵن وەک پاشایەکی ئامادە بۆ پەلاماردان، 24
La détresse et l’angoisse tombent sur lui; elles l’assaillent comme un roi armé pour le combat.
چونکە بە تووڕەییەوە دەستی لە خودا ڕادەوەشێنێت، لە دژی خودای هەرە بەتوانا پاڵەوانیێتی نواند، 25
Car il a levé sa main contre Dieu, il a bravé le Tout-Puissant,
بە کەللەڕەقییەوە بەرەو ئەو ڕایکرد بە قەڵغانە ئەستوور و بەهێزەکەیەوە. 26
il a couru sur lui le cou raide, sous le dos épais de ses boucliers.
«هەرچەندە دەموچاوی بە چەوری داپۆشی و ناوقەدی خۆی بە پیو ئەستوور کرد، 27
Il avait le visage couvert de graisse, et les flancs chargés d’embonpoint.
بەڵام لە شارۆچکەی کاولبوو نیشتەجێ دەبێت، لەو ماڵانەی کەسی تێدا ناژیێت و خەریکن دەبنە کەلاوە. 28
Il occupait des villes qui ne sont plus, des maisons qui n’ont plus d’habitants, vouées à devenir des monceaux de pierre.
لەمەودوا دەوڵەمەند نابێت و سامانەکەی جێگیر نابێت، دەستکەوتی لەناو زەویدا بەرفراوان نابێت. 29
Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne tiendra pas, ses possessions ne s’étendront plus sur la terre.
لە تاریکی دەرباز نابێت، کڵپەی گڕێک پۆپکەکانی وشک دەکات و بە فووێکی دەمی نامێنێت. 30
Il n’échappera pas aux ténèbres; la flamme desséchera ses rejetons, et il sera emporté par le souffle de la bouche de Dieu.
جێی باوەڕ نابێت بە شتی پووچ وێڵ دەبێت، چونکە شتی پووچ دەبێت بە کرێیەکەی. 31
Qu’il n’espère rien du mensonge, il y sera pris; le mensonge sera sa récompense.
پێش ئەوەی ڕۆژی خۆی تەواو بێت، دەفەوتێت و گەڵاکەی سەوز نابێت. 32
Elle arrivera avant que ses jours soient pleins, et son rameau ne verdira plus.
وەک ترێ پەسیرەکانی دەکەوێت و وەک زەیتوون گوڵەکەی هەڵدەوەرێت. 33
Il secouera, comme la vigne, son fruit à peine éclos; il laissera tomber sa fleur, comme l’olivier.
کۆمەڵی خوانەناسان چۆڵوهۆڵ دەبێت، ئاگریش ڕەشماڵی بەرتیلخۆران دەسووتێنێت. 34
Car la maison de l’impie est stérile, et le feu dévore la tente du juge corrompu.
بە ئاژاوە دووگیان بوون و خراپەیان بۆ لەدایک دەبێت، سکیان پیلانی فێڵ و درۆ پێکدەهێنێت.» 35
Il a conçu le mal, et il enfante le malheur, dans son sein mûrit un fruit de déception. »

< ئەیوب 15 >