< ئەیوب 13 >

«چاوەکانم هەموو ئەمانەی بینیوە، گوێیەکانم بیستوویانە و تێیان گەیشتووم. 1
Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
وەک زانینی ئێوە منیش زانیومە؛ من لە ئێوە کەمتر نیم. 2
hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
بەڵام من لەگەڵ توانادارەکە قسە دەکەم، دەمەوێت لەلای خودا دادگایی بکرێم. 3
Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,
بەڵام ئێوە درۆم بۆ هەڵدەبەستن، هەمووتان پزیشکی بێ کەڵکن. 4
mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
خۆزگە بە تەواوی بێدەنگ دەبوون! ئەوە بۆتان دەبوو بە دانایی. 5
Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!
ئێستا گوێ لە بەهانەم بگرن و بۆ سکاڵای لێوەکانم گوێ شل بکەن. 6
Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!
ئایا بە درۆ بەرگری لە خودا دەکەن؟ ئایا بە دەم خوداوە درۆ دەکەن؟ 7
Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
ئایا لایەنگری دەکەن، یان بۆ خودا مشتومڕ دەکەن؟ 8
Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
ئەگەر تاقیتان بکاتەوە، ئایا دەردەچن یان دەتانەوێت وەک مرۆڤ هەڵیبخەڵەتێنن؟ 9
Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
بێگومان سەرزەنشتتان دەکات ئەگەر بە نهێنی لایەنگری بکەن. 10
Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
ئایا شکۆمەندییەکەی ناتانترسێنێت و ترسی ئەو دەستتان بەسەردا ناکێشێت؟ 11
Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?
یادەوەری و پەندەکانتان تەنها خۆڵەمێشە و بەرگرییەکانتان بەرگرییە لە قوڕ. 12
Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
«لێم بێدەنگ بن، من قسە دەکەم و ئەوەی بەسەرم دێت با بێت! 13
Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!
بۆچی من کێشە بۆ خۆم دروستبکەم، ژیانی خۆم بخەمە مەترسییەوە؟ 14
Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;
ئەگەر بشمکوژێت هەر پشتی پێ دەبەستم، لەبەردەمیدا تەنها مشتومڕ لەسەر هەڵسوکەوتم دەکەم. 15
se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.
هەروەها ئەمە بۆ ڕزگاریمە، کە خوانەناس نایەتە بەردەمی. 16
Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
بە تەواوی گوێ لە قسەکانم بگرن و ئەوەی ڕایدەگەیەنم با گوێتان لێی بێت. 17
Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
ئەوەتا من بە باشی سکاڵای خۆمم خستووەتە ڕوو، دەزانم ئەستۆپاک دەردەچم. 18
Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
کێیە ئەوەی مشتومڕم لەگەڵ دەکات، تاکو هەر ئێستا بێدەنگ بم و ڕۆح بەدەستەوە بدەم؟ 19
Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!
«ئەی خودا، تەنها بەم دوو کارە پشتگیریم بکە، ئیتر لەبەردەمت ون نابم. 20
Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:
دەستت لێم دووربخەوە و با سامی تۆ نەمترسێنێت. 21
Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
ئینجا بانگم بکە و من وەڵام دەدەمەوە، یان من قسە دەکەم و تۆ وەڵامم بدەوە. 22
Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
چەند تاوان و گوناهم هەیە؟ یاخیبوون و گوناهەکەی خۆمم پێ بناسێنە. 23
Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
بۆچی ڕووی خۆت دەشاریتەوە و بە دوژمنی خۆت دامدەنێیت؟ 24
Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?
ئایا گەڵایەکی هەڵوەریو پان دەکەیتەوە؟ ئایا بەدوای پووشی وشکدا ڕادەکەیت؟ 25
Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,
تۆ بە تاڵی لە دژم دەنووسیت و لەسەر تاوانەکانی لاویێتیم سزام دەدەیت. 26
at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
جا پێیەکانی منت خستووەتە ناو کۆتەوە و چاوت بڕیوەتە هەموو ڕێڕەوەکانم و شوێن پێیەکانم دەپشکنیت. 27
lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!
«وەک دارێکی کلۆر لەناو دەچم، وەک جلێک کە مۆرانە لێی دابێت. 28
Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,

< ئەیوب 13 >