< ئیشایا 50 >

یەزدان ئەمە دەفەرموێت: «کوا تەڵاقنامەی دایکتان ئەوەی کە من بەڕەڵام کرد پێی؟ یان خاوەن قەرزەکانم کێن، ئەوانەی ئێوەم پێی فرۆشتووە؟ ئەوەتا لەبەر تاوانەکانتان فرۆشران، لەبەر یاخیبوونەکانتان دایکتان بەڕەڵا کرا. 1
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мән қоювәткән анаңларниң талақ хети қени? Маңа қәриз бәргүчиләрниң қайсисиға силәрни сетивәткәнмән? Мана, силәр өз гуналириңлар арқилиқ өз-өзүңларни сетивәткәнсиләр; Силәрниң асийлиқлириңлар түпәйлидин анаңлар қоюветилгән еди.
بۆچی هاتم و کەس نەبوو؟ بانگم کرد و کەس وەڵامی نەدایەوە؟ ئایا دەستکورت بووم لە کڕینەوە؟ ئایا توانای فریاکەوتنم نییە؟ ئەوەتا بە ڕاخوڕینم دەریا وشک دەکەم، ڕووبارەکان دەکەم بە چۆڵەوانی، لەبەر بێ ئاوی ماسییەکانی بۆگەن دەبن، لە تینووان دەمرن. 2
Мән силәрдинму сораймән: Мән кәлгинимдә, немишкә һеч адәм чиқмиди? Мән чақирғинимда, немишкә һеч ким «Мана мән» дәп җавап бәрмиди? Һөрлүккә чиқиришқа қолум қисқилиқ қиламду? Қутқузғидәк күчүм йоқмиду? Мана, Мән бир әйипләпла деңизни қурутуп, Дәрияларни чөлгә айландуруветимән; Су болмиғачқа уларниң белиқлири сесип кетиду, Уссузлуқтин өлиду;
تاریکی دەکەمە بەر ئاسمان، گوش دەکەم بە پۆشاکی.» 3
Асманларни қарилиқ билән кийдүримән, Уларниң кийим-кечәклирини [қара] бөздин қилимән».
یەزدانی باڵادەست زمانی فێربووانی پێم بەخشی بۆ ئەوەی بزانم کە چۆن بە قسە یارمەتی ماندوو بدەم. هەموو بەیانییەک بەخەبەرم دەهێنێتەوە، گوێی من بەئاگا دەهێنێت بۆ سەرنجدان وەک قوتابی. 4
«Рәб Пәрвәрдигар мениң җапа чәккәнләрниң көңлини ясашни билишим үчүн маңа тәлим-тәрбийә алғучиларниң тилини тәқдим қилди; У мени һәр сәһәр ойғитип туриду, Тәрбийиләнгәнләрниң қатарида мениң қулиқимни ойғитиду.
یەزدانی باڵادەست گوێیەکانی منی کردەوە، منیش یاخی نەبووم، بەرەو دوا هەڵنەگەڕامەوە. 5
Рәб Пәрвәрдигар қулиқимни ачти; Мән болсам итаәтсизлик қилмидим, Яки йолидин баш тартмидим.
پشتم ڕاگرت بۆ ئەوەی لێی بدەن، ڕوومەتیشم بۆ ئەوەی ڕیشم بڕننەوە. ڕووی خۆمم دانەپۆشی لە گاڵتەپێکردن و تفلێکردن. 6
Дүмбәмни савиғучиларға, Мәңзлиримни түк юлғучиларға тутуп бәрдим; Хорлуқ һәм түкүрүшләрдин йүзүмни қачурмидим;
لەبەر ئەوەی یەزدانی باڵادەست یارمەتیم دەدات، ڕیسوا نابم، لەبەر ئەوە ڕووی خۆمم وەک بەردەئەستێ لێکرد، دەزانم شەرمەزار نابم. 7
Бирақ Рәб Пәрвәрдигар ярдимимдә болиду; Шуңа мән йәргә қарап қалмаймән; Шуңа мән [нийитимни қәтъий қилип] йүзүмни алмастәк чиң қилдим; Хиҗиллиққа қалдурулмайдиғанлиғимни билимән.
ئەوەی بێتاوانم دەکات نزیکە، کێ سکاڵا لە من دەکات؟ با پێکەوە ڕابوەستین، کێ خاوەنی سکاڵایە لە دژی من؟ با لێم بێتە پێش! 8
Мени Ақлиғучи йенимдидур; Ким маңа әрз-шикайәт қилалисун? Бар болса бирликтә дәвалишайли; Ким мениң үстүмдин әйиплимәкчи болса, Алдимға кәлсун!
ئەوەتا یەزدانی باڵادەست یارمەتیم دەدات، ئیتر کێ تاوانبارم دەکات؟ ئەوەتا هەموویان وەک کراس دادەڕزێن، مۆرانە دەیانخوات. 9
Маңа ярдәмдә болғучи Пәрвәрдигардур; Әнди мени әрз қилалайдиған кимкән? Уларниң һәммиси бир тал кийимдәк әскирәп кетиду; Пәрваниләр уларни жутуветиду».
کێ لە ئێوە لە یەزدان دەترسێت و گوێڕایەڵی بەندەکەی دەبێت؟ ئەوەی بە تاریکیدا دەڕوات و ڕووناکی نابینێت، با پشت بە ناوی یەزدان ببەستێت و پاڵ بداتە پاڵ خودای خۆی. 10
— «Араңларда Пәрвәрдигардин қорқидиған, Униң қулиниң сөзигә итаәт қилидиған ким бар? Қараңғулуқта маңидиған, йоруқлуғи болмиған киши болса, Пәрвәрдигарниң намиға ишинип хатирҗәмләнсун, Худасиға йөләнсун!
بەڵام ئەی هەموو ئەوانەی ئاگر دەکەنەوە، مەشخەڵ داگیرسێنن، بڕۆن بە ڕووناکی ئاگرەکەی خۆتان و بەو مەشخەڵانەی داتانگیرساند. لە دەستی منەوە ئەمەتان بۆ دەبێت لەناو ئازاردا ڕادەکشێن. 11
Мана, өзлири үчүн от яқидиған, Әтрапиңларни мәшъәлләр билән орайдиған һәммиңлар! Қени, өз отуңларниң нурида, Өзүңлар яққан мәшъәлләр арисида меңиңлар; Бирақ силәр шуни қолумдин алисиләрки: — «Азап-һәсрәт ичидә ятисиләр!».

< ئیشایا 50 >