عیبرانییەکان 2

1 لەبەر ئەمە دەبێ وریاتر بین لەوەی بیستمان، نەوەک لێی لابدەین،

FOR this reason we ought to attend more diligently to the things which have been heard, lest by any means we let them flow by us.

2 چونکە ئەگەر پابەندبوون بەو پەیامەی کە لە ڕێگەی فریشتەکانەوە گوترا، کە هەموو دەستدرێژی و سەرپێچییەک سزای دادپەروەرانەی وەرگرتووە،

For if the discourse spoken by angels was confirmed, and every transgression and disobedience received a just punishment as its due,

3 ئەوا ئێمە چۆن دەتوانین لەو سزایە هەڵبێین، کە ڕزگارییەکی ئەوەندە گەورەی وەک ئەمە پشتگوێ بخەین؟ ئەوەی یەکەم جار بەهۆی مەسیحی خاوەن شکۆوە گوترا و لەلایەن ئەوانەی بیستیان بۆمان پشتڕاست کرایەوە،

how shall we escape if we neglect so great salvation, which, commencing at the beginning to be spoken by the Lord, was confirmed unto us by those who had heard him;

4 خوداش بە نیشانە و کاری مەزن و پەرجووی جۆراوجۆر شایەتی بۆ ئەم ڕزگارییە دا، هەروەها بەو بەهرانەی ڕۆحی پیرۆز کە بەگوێرەی خواستی خۆی دابەشی کردوون.

God superadding his testimony with them, by signs, and wonders, and various miracles, and gifts of the Holy Ghost, according to his own will?

5 ئەو جیهانەی کە دێت و باسی دەکەین، ملکەچی فریشتەکانی نەکردووە.

For he hath not subjected the future world, of which we are speaking, to the angels.

6 بەڵام لە شوێنێکدا کەسێک شایەتی داوە: [مرۆڤ چییە تاکو بیری لێ بکەیتەوە؟ کوڕی مرۆڤ چییە تاکو بایەخی پێبدەیت؟

But one in a certain passage testifieth, saying, “What is man, that thou rememberest him, or a son of man, that thou regardest him?”

7 بۆ ماوەیەکی کەم ئەوت لە فریشتەکانت بە کەمتر دانا و تاجی شکۆ و ڕێزت خستە سەری،

“Thou hast made him for a little while lower than angels, thou hast crowned him with glory and honour, and hast placed him over the works of thy hands:

8 تۆ هەموو شتێکت خستووەتە ژێر پێی ئەو.] کاتێک خودا هەموو شتێکی ملکەچ کردووە، هیچ شتێکی نەهێشتەوە ملکەچی نەکات. هەرچەندە ئێستا نابینین هەموو شتێک ملکەچی کرابێت.

thou hast subjected all things under his feet.” Now in subjecting all things to him, he left nothing unsubjected to him; but at present we see not yet all things subjected to him.

9 بەڵام عیسا دەبینین، ئەوەی بۆ ماوەیەکی کورت لە فریشتەکان کەمتر دانرا، لەبەر ئازاری مردن تاجی شکۆ و ڕێزی خراوەتە سەر، تاکو بە نیعمەتی خودا لە جیاتی هەموو کەسێک مردن بچێژێ.

But we see Jesus for a little while made lower than angels, by the suffering of death, crowned with glory and honour, that, by the grace of God, he might taste of death for every one.

10 لە خودا دەوەشایەوە، ئەوەی هەموو شتێک بۆ ئەو و بەهۆی ئەوەوەیە، کاتێک دەیویست ڕۆڵەی زۆر بهێنێتە نێو شکۆمەندییەکەی، دەبووایە عیسا کە پێشەنگی ڕزگارکردنیانە، لە ڕێگەی ئازارەوە بکاتە ڕزگارکەرێکی تەواو.

For it became him, for whom are all things, and by whom are all things, in bringing many sons unto glory, to perfect the Author of their salvation by sufferings.

11 عیسا کە خەڵک پیرۆز دەکات و ئەو خەڵکەی پیرۆز کراون هەردووکیان سەر بە یەک خێزانن، لەبەر ئەم هۆیەش عیسا شەرم ناکات بە خوشک یان برا ناویان ببات.

For both he that sanctifies, and they who are sanctified, are all of one. For which cause he is not ashamed to call them brethren,

12 دەفەرموێ: [ناوی تۆ بە براکانم ڕادەگەیەنم، لەناو کۆمەڵدا ستایشت دەکەم.]

saying, “I will declare thy name to my brethren, in the midst of the church I will sing hymns to thee.”

13 هەروەها: [من پشت بەو دەبەستم.] دیسان: [ئەوەتا خۆم و ئەو منداڵانەی کە خودا پێیداوم.]

And again, “I will place my confidence in him.” And again, “Behold! Here am I, and the children which God hath given me.”

14 بۆیە کە منداڵەکان لە گۆشت و خوێن بەشدارن، ئەویش بە هەمان شێوە بەشداری لە سروشتی مرۆڤایەتییان کرد، تاکو بەهۆی مردنی خۆیەوە شەیتان لەناوببات کە هێزی مردنی هەیە،

Seeing therefore that the children have partaken of flesh and blood, he also himself, in exact resemblance, partook of the same, that by death he might destroy him who held the power of death, that is, the devil;

15 ئەوانەش ئازاد بکات کە بە درێژایی ژیانیان لە ترسی مردن ملکەچی کۆیلایەتی بوون.

and deliver those, even as many as through their whole life were subjects of bondage to the fear of death.

16 بە ڕاستی ئەوە بۆ یارمەتیدانی فریشتە نییە، بەڵکو بۆ یارمەتیدانی نەوەی ئیبراهیمە.

For he verily took not on him the angelic nature, but assumed that of the seed of Abraham.

17 لەبەر ئەوە پێویست بوو لە هەموو ڕووێکەوە لە خوشکان و برایانی بچێت تاکو ببێتە سەرۆک کاهینێکی بە بەزەیی و دڵسۆز لە خزمەتکردنی خودا، هەروەها ببێتە کەفارەت لە پێناوی گوناهەکانی خەڵک.

Wherefore he ought in all things to be made like to his brethren, in order to become a merciful and faithful high-priest in those things which relate to God, to make a propitiation for the sins of the people:

18 لەبەر ئەوەی خۆی ئازاری چێژتووە و تاقی کراوەتەوە، دەتوانێت یارمەتیی ئەوانەش بدات کە تاقی دەکرێنەوە.

for inasmuch as he hath himself suffered, having been tempted, he is able to succour those who are tempted.