ئەستێر 9

1 لە سێزدەی دوازدە، واتە لە مانگی ئادار، کاتی جێبەجێکردنی قسە و فەرمانەکەی پاشا هات. لەو ڕۆژەدا کە دوژمنەکانی جولەکەکان چاوەڕوان بوون تێیدا بەسەریاندا زاڵ بن، بەڵام دۆخەکە لە دژیان هەڵگەڕایەوە بە شێوەیەک کە جولەکەکان بەسەر ناحەزەکانیاندا زاڵ بوون.

Au douzième mois, qui est le mois d'Adar, le treizième jour du mois, lorsque l'ordre du roi et son décret furent sur le point d'être exécutés, le jour où les ennemis des Juifs espéraient les vaincre (mais il arriva que le contraire se produisit, et que les Juifs vainquirent ceux qui les haïssaient),

2 جولەکەکان لە هەموو هەرێمەکانی ئەحەشوێرۆشی پاشا لەناو شارەکانیان کۆبوونەوە، بۆ ئەوەی هێرش بکەنە سەر ئەوانەی دەیانویست خراپەیان بەرامبەر بکەن. بەڵام کەس لەبەردەمیان خۆی ڕانەگرت، چونکە خەڵک زۆر لێیان ترسان.

les Juifs se rassemblèrent dans leurs villes, dans toutes les provinces du roi Assuérus, pour porter la main sur ceux qui leur voulaient du mal. Personne ne pouvait leur résister, car la peur d'eux était tombée sur tout le peuple.

3 هەموو سەرکردەکانی هەرێمەکان، میر و پارێزگار و لێپرسراوەکانی پاشاش یارمەتی جولەکەکانیان دەدا، چونکە ترسی مۆردەخای لەسەریان نیشتبوو.

Tous les princes des provinces, les gouverneurs locaux, les gouverneurs et ceux qui s'occupaient des affaires du roi aidaient les Juifs, car la crainte de Mardochée était tombée sur eux.

4 مۆردەخای لە کۆشکی پاشا پلەیەکی گەورەی هەبوو، ناوبانگی لەناو هەموو هەرێمەکان بڵاوببووەوە، بەردەوام بەهێز دەبوو.

Car Mardochée était grand dans la maison du roi, et sa renommée se répandait dans toutes les provinces, car l'homme Mardochée devenait de plus en plus grand.

5 جولەکەکان بە شمشێر لە هەموو دوژمنەکانیان دا، کوشتیانن و لەناویانبردن، ئەوەی ویستیان بە ناحەزەکانیان کرد.

Les Juifs frappaient tous leurs ennemis par le coup de l'épée, par le massacre et la destruction, et ils faisaient ce qu'ils voulaient à ceux qui les haïssaient.

6 جولەکەکان لە قەڵای شوش پێنج سەد پیاویان کوشت و لەناویانبردن.

Dans la citadelle de Suse, les Juifs tuèrent et détruisirent cinq cents hommes.

7 هەروەها ئەوانەشیان کوشت: پەرشەنداتا، دەلفۆن، ئەسپاتا،

Ils tuèrent Parshandatha, Dalphon, Aspatha,

8 پۆراتا، ئەدەلیا، ئەریداتا،

Poratha, Adalia, Aridatha,

9 پەرمەشتا، ئەریسەی، ئەریدەی و ڤەیزاتا،

Parmashta, Arisai, Aridai et Vaizatha,

10 کە دە کوڕەکەی هامانی کوڕی هەمەداسای دوژمنی جولەکەکان بوون، بەڵام دەستیان بۆ تاڵانی درێژ نەکرد.

les dix fils de Haman, fils de Hammedatha, l'ennemi des Juifs, mais ils ne mirent pas la main sur le butin.

11 لەو ڕۆژەدا ژمارەی کوژراوەکان لە قەڵای شوش هێنرایە بەردەستی پاشا.

Ce jour-là, on apporta au roi le nombre de ceux qui avaient été tués dans la citadelle de Suse.

12 جا پاشا بە شاژنە ئەستێری گوت: «جولەکەکان لە قەڵای شوش پێنج سەد پیاویان لەگەڵ دە کوڕەکەی هامان کوشتووە و لەناویانبردوون. ئایا دەبێت لە هەرێمەکانی دیکەی پاشادا چییان کردبێت؟ ئێستاش بابەتەکەت چییە؟ پێت دەدرێت. چ داواکارییەکی دیکەت هەیە؟ بۆت جێبەجێ دەکرێت.»

Le roi dit à la reine Esther: « Les Juifs ont tué et détruit cinq cents hommes dans la citadelle de Suse, y compris les dix fils d'Haman; qu'ont-ils donc fait dans le reste des provinces du roi? Quelle est ta requête? Elle vous sera accordée. Quelle est votre autre requête? Elle sera exécutée. »

13 ئەستێریش گوتی: «ئەگەر پاشا ڕازی بێت، با سبەینێش لە قەڵای شوش کارەکەی ئەمڕۆیان بکەنەوە، هەروەها با تەرمی هەر دە کوڕەکەی هامان لە دار بدرێن.»

Alors Esther dit: « Si le roi le veut, qu'il soit accordé aux Juifs qui sont à Suse de faire demain aussi selon le décret d'aujourd'hui, et que les dix fils d'Haman soient pendus au gibet. »

14 ئینجا پاشا فەرمانی دا ئەوە بکەن. لە شوش فەرمان دەرکرا و تەرمی هەر دە کوڕەکەی هامان لە دار دران.

Le roi ordonna que cela se fasse. Un décret fut publié à Suse, et l'on pendit les dix fils d'Haman.

15 پاشان جولەکەکانی ناو شوش لە چواردەی ئادار دووبارە کۆبوونەوە، سێ سەد پیاویان لە شوش کوشت، بەڵام دەستیان بۆ تاڵانی درێژ نەکرد.

Les Juifs qui étaient à Suse se rassemblèrent le quatorzième jour du mois d'Adar et tuèrent trois cents hommes à Suse, mais ils ne mirent pas la main sur le butin.

16 هەروەها جولەکەکانی دیکەش کە لە هەرێمەکانی پاشادا بوون، کۆبوونەوە بۆ بەرگریکردن لە خۆیان و ڕزگاربوونیان لە دوژمنەکانیان. حەفتا و پێنج هەزار کەسیان لە ناحەزەکانیان کوشت، بەڵام دەستیان بۆ تاڵانی درێژ نەکرد.

Les autres Juifs qui étaient dans les provinces du roi se rassemblèrent, défendirent leur vie, se reposèrent de leurs ennemis et tuèrent soixante-quinze mille de ceux qui les haïssaient; mais ils ne mirent pas la main sur le butin.

17 ئەمە لە سێزدەی ئادار ڕوویدا، لە چواردەی مانگ پشوویان دا و کردیانە ئاهەنگگێڕان و خۆشی.

Cela se passa le treizième jour du mois d'Adar, et le quatorzième jour de ce mois, ils se reposèrent et en firent un jour de fête et de réjouissance.

18 بەڵام جولەکەکانی ناو شوش لە سێزدە و چواردەی مانگ کۆبوونەوە و لە پازدەی مانگ پشوویان دا و کردیانە ڕۆژی ئاهەنگ و خۆشی.

Mais les Juifs qui étaient à Suse s'assemblèrent le treizième et le quatorzième jour du mois; et le quinzième jour de ce mois, ils se reposèrent, et en firent un jour de fête et de réjouissance.

19 لەبەر ئەوە ئەو جولەکانەی لە دەشت و گوندە بچووکەکان دەژیان چواردەی مانگی ئاداریان کردە شادی و ئاهەنگگێڕان و خواردنیان بە دیاری بۆ یەکتر دەنارد.

C'est pourquoi les Juifs des villages, qui habitent dans les villes non fortifiées, font du quatorzième jour du mois d'Adar un jour de fête et de réjouissance, un jour férié, et un jour où l'on s'envoie des présents alimentaires.

20 ئینجا مۆردەخای ئەم ڕووداوانەی تۆمار کرد و چەندین نامەی نارد بۆ هەموو جولەکەکانی ناو هەموو هەرێمەکانی ئەحەشوێرۆشی پاشا، بە دوور و نزیکەوە،

Mardochée écrivit ces choses, et il envoya des lettres à tous les Juifs qui se trouvaient dans toutes les provinces du roi Assuérus, tant de près que de loin,

21 بۆ ئەوەی فەرزی بکات لەسەریان کە هەموو ساڵێک لە چواردە و پازدەی مانگی ئادار ئاهەنگ بگێڕن،

pour leur enjoindre de célébrer chaque année les quatorzième et quinzième jours du mois d'Adar,

22 چونکە ئەوە ئەو کاتەیە جولەکەکان لە دوژمنەکانیان ڕزگار بوون، ئەو مانگەیە کە شیوەنیان بووە خۆشی و هاواریان بووە پێکەنین. مۆردەخای داوای لێکردن ئەوە ببێتە جەژنێک و خوان بڕازێننەوە و دڵخۆش بن و دیاری پێشکەش بە یەکتری بکەن، هەروەها دیاری پێشکەش بە هەژاران بکەن.

comme des jours où les Juifs se sont reposés de leurs ennemis, et comme le mois qui a été transformé pour eux de tristesse en joie, et de deuil en fête; Ils en firent des jours de festin et d'allégresse, où l'on s'envoyait des vivres et des dons aux indigents.

23 ئیتر جولەکەکان داواکارییەکەی مۆردەخایان پەسەند کرد، بەردەوام بوون لەو ئاهەنگگێڕانەی دەستیان پێی کردبوو.

Les Juifs acceptèrent la coutume qu'ils avaient commencée, comme Mardochée le leur avait écrit,

24 هامانی کوڕی هەمەداسای ئەگاگی دوژمنی هەموو جولەکەکان پیلانی گێڕا بۆ ئەوەی جولەکەکان لەناو ببات، پوری‏ فڕێدا، واتە تیروپشکی کرد، بۆ ئەوەی قڕیان بکات و لەناویان ببات.

car Haman, fils d'Hammedatha, l'Agaguite, ennemi de tous les Juifs, avait formé un complot contre les Juifs pour les détruire, et il avait jeté le Pur, c'est-à-dire le sort, pour les consumer et les faire périr;

25 بەڵام کاتێک ئەستێر چووە ژوورەوە بۆ بەردەم پاشا، پاشا بە نووسراوێک فەرمانی دا، ئەو پیلانە خراپەی کە هامان لە دژی جولەکەکان دایڕشتبوو هەڵبگەڕێتەوە بۆ سەر خۆی، خۆی و کوڕەکانی لە دار دران.

mais lorsque le roi en eut connaissance, il ordonna par lettres que le mauvais projet qu'il avait formé contre les Juifs retombe sur sa tête, et que lui et ses fils soient pendus au gibet.

26 لەبەر ئەوە ئەو ڕۆژانە ناونران پوریم لەسەر ناوی پور‏. لەبەر هەموو وشەکانی ئەم نامەیە و ئەوەی بینییان و بەسەریان هات،

C'est pourquoi ils appelèrent ces jours « Purim », du mot « Pur ». C'est pourquoi, à cause de toutes les paroles de cette lettre, de ce qu'ils avaient vu à ce sujet et de ce qui leur était parvenu,

27 جولەکەکان پەسەندیان کرد و کردیانە نەریت، خۆیان و نەوەکانیان و ئەوانەشی دەچنە پاڵیان پەیڕەویان کرد، بۆ ئەوەی لە یاد نەکرێن، هەمیشە لەو دوو ڕۆژەدا بەپێی ئەوەی کە نووسراوە و لە کاتی خۆیاندا هەموو ساڵێک ئاهەنگ بگێڕن.

les Juifs établirent et imposèrent à eux-mêmes, à leurs descendants et à tous ceux qui se joindraient à eux, de ne pas manquer de célébrer chaque année ces deux jours selon ce qui était écrit et selon le temps fixé;

28 هەروەها ئەم ڕۆژانە یادیان بکرێتەوە، لەنێو هەموو نەوە و هۆز و هەرێمێک و لە هەموو شارێک ئاهەنگیان بۆ ساز بکرێت. ڕۆژانی پوریم هەرگیز لەنێو جولەکەکان لەبیر نەکرێن و ناشبێت لەلایەن نەوەکانیانەوە لە یاد بکرێت.

et que l'on se souvienne de ces jours et qu'on les garde dans toutes les générations, dans toutes les familles, dans toutes les provinces et dans toutes les villes, et que ces jours de Pourim ne disparaissent pas du milieu des Juifs, et que leur souvenir ne disparaisse pas de leur descendance.

29 ئینجا شاژنە ئەستێری کچی ئەبیحەیل لەگەڵ مۆردەخای جولەکە بە هەموو دەسەڵاتێکەوە نامەیەکی دیکەیان نووسی بۆ پشتڕاستکردنەوەی ئەم نامەیەی دووەم کە سەبارەت بە پوریم بوو.

Alors la reine Esther, fille d'Abihail, et Mardochée, le Juif, écrivirent avec toute l'autorité voulue pour confirmer cette seconde lettre des Pourim.

30 مۆردەخای نامەکانی بۆ هەموو جولەکەکانی ناو سەد و بیست و حەوت هەرێمەکەی شانشینی ئەحەشوێرۆش نارد، وێڕای هیوای شادی ئارامییان بۆ جولەکەکان،

Il envoya des lettres à tous les Juifs des cent vingt-sept provinces du royaume d'Assuérus, avec des paroles de paix et de vérité,

31 بۆ چەسپاندنی دوو ڕۆژەکەی پوریم لە کاتی دیاریکراوی خۆی. هەروەک مۆردەخای جولەکە و شاژنە ئەستێر داوایان لێیان کرد، ئەوانیش بۆ خۆیان و نەوەکانیان پەسەندیان کرد کە بەڕۆژوو بن و شین بگێڕن.

pour confirmer ces jours de Pourim dans leurs temps fixés, comme l'avaient décrété le Juif Mardochée et la reine Esther, et comme ils l'avaient imposé à eux-mêmes et à leurs descendants en ce qui concerne les jeûnes et les deuils.

32 فەرمانەکەی ئەستێر ڕێنماییەکانی پوریمی دووپات کردەوە و لە پەڕتووکێکدا تۆمار کرا.

L'ordre d'Esther confirma ces affaires de Pourim, et cela fut écrit dans le livre.