Psalm 77
1 [Psalm lal Asaph] Nga wowoyak tung nu sin God, Nga tung ke pusra lulap ac El porongeyu.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In pacl in ongoiya, nga pre nu sin Leum, Ke fong nufon nga sralak pouk in pre, Tusruktu nga tia ku in konauk misla.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Ke nga esamak God, nga oela, Ac ke nga nunku yohk kacl, insiuk munasla.
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 El oru tuh ngan ngetnget ke fong fon. Yokna mwe tukulkul in nunak luk, ac nga tia etu lah mea nga ac fahk.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Nga nunku ke len pus somla, Ac esamak yac puspis in pacl oemeet ah.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 Nga ngetnget ke fong nufon ke sripen nunak luk. Nga nunak, ac pa inge ma nga siyuk sik sifacna:
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 “Ya Leum El ac siskutlana? Ya El ac fah tiana sifil insewowo sesr?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Ya El tila lungse kut? Ya El ac tiana akpwayeye wuleang lal nu sesr?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Ya God El mulkunla in pakoten? Ya kasrkusrak eisla acn sin pakoten?”
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Na nga fahk, “Ma se nga nunku yohk emeet uh pa inge: Lah ku lun God uh in wanginla.”
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Nga ac fah esam na orekma yohk lom, O LEUM GOD, Nga ac fah esamak orekma sakirik lom in pacl meet ah.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Nga ac fah nunku ke ma nukewa kom tuh oru, Ac nga fah nunku yohk ke orekma ku lom.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 O God, ma nukewa kom oru, mutal. Wangin pac sie god oana kom.
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Kom pa God se su orek mwenmen. Kom akkalemye ku lom inmasrlon mutunfacl uh.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Ke ku lom kom molela mwet lom, Fwil natul Jacob ac natul Joseph.
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 Ke kof uh liye kom, O God, elos sangeng, Ac acn loal in meoa uh rarrar.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Pukunyeng uh okoala af, Pulahl kas yen engyeng uh, Ac sarom sarmelik nu yen nukewa.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Pusren pulahl lulap lom ngirla, Ac kalmen sarom sarmelik fin faclu, Ac faclu rarrar ac kusrusrsrusr.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Kom fahsr sasla in noa uh Ac tupalla kof loal meoa, A falkom tiana ku in liyeyuk.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Ke kolyuk lun Moses ac Aaron, Kom kolla mwet lom oana sie shepherd.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
