Psalm 137

1 Ke kut muta sisken infacl Babylon, Kut tung we ke kut esamak Zion.

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

2 Kut srupusrak harp natusr Ulun sak willow su tu siskasr.

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

3 Elos su sruokkuti elos sap kut in on; Elos sap kut in akpwaryalos, Ac fahk, “Yuk soko on ke acn Zion kut in lohng.”

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, ( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości, ) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

4 Kut ac on fuka soko on nu sin LEUM GOD In sie facl sac?

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

5 Lela tuh nga in tia sifil ku in srital ke harp Nga fin mulkinkomla, Jerusalem!

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

6 Lela nga in tia sifil ku in on Nga fin tia esam kom, Nga fin tia nunku mu kom pa mwe insewowo yohk emeet luk uh!

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

7 O LEUM GOD, esam ma mwet Edom elos tuh oru Ke len se sruhu acn Jerusalem. Esam lah elos tuh fahk, “Sukella! Sukella nwe ke musalsalu fin fohk uh!”

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

8 Babylon, kom ac fah kunausyukla. Insewowo elos su fah folokin nu sum Ma kom tuh oru nu sesr —

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

9 Su ac fah eisla tulik fusr nutuwos Ac sakunulos fin eot uh.

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.