Psalm 137

1 Ke kut muta sisken infacl Babylon, Kut tung we ke kut esamak Zion.

Psalmus David, Hieremiæ. Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus: cum recordaremur Sion:

2 Kut srupusrak harp natusr Ulun sak willow su tu siskasr.

In salicibus in medio eius, suspendimus organa nostra.

3 Elos su sruokkuti elos sap kut in on; Elos sap kut in akpwaryalos, Ac fahk, “Yuk soko on ke acn Zion kut in lohng.”

Quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum: Et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion.

4 Kut ac on fuka soko on nu sin LEUM GOD In sie facl sac?

Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?

5 Lela tuh nga in tia sifil ku in srital ke harp Nga fin mulkinkomla, Jerusalem!

Si oblitus fuero tui Ierusalem, oblivioni detur dextera mea.

6 Lela nga in tia sifil ku in on Nga fin tia esam kom, Nga fin tia nunku mu kom pa mwe insewowo yohk emeet luk uh!

Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui: Si non proposuero Ierusalem, in principio lætitiæ meæ.

7 O LEUM GOD, esam ma mwet Edom elos tuh oru Ke len se sruhu acn Jerusalem. Esam lah elos tuh fahk, “Sukella! Sukella nwe ke musalsalu fin fohk uh!”

Memor esto Domine filiorum Edom, in die Ierusalem: Qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.

8 Babylon, kom ac fah kunausyukla. Insewowo elos su fah folokin nu sum Ma kom tuh oru nu sesr —

Filia Babylonis misera: beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis.

9 Su ac fah eisla tulik fusr nutuwos Ac sakunulos fin eot uh.

Beatus, qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.